Bitwa pod Ginietynami
| powstanie styczniowe | |||
| |||
| Czas |
21 kwietnia 1863 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Ginietyny, okolice Puszczy Rogowskiej | ||
| Wynik |
wygrana powstańców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Litwy  | |||
 55°33′25″N 24°31′37″E/55,557000 24,527000
| |||
Bitwa pod Ginietynami – bitwa stoczona 21 kwietnia 1863 roku podczas powstania styczniowego w okolicach miasta Ginietyny (obecnie Litwa, rejon poniewieski)[1].
Dowodzący oddziałem liczącym 300 ludzi Zygmunt Sierakowski obozował w Puszczy Rogowskiej[1]. Gdy dowiedział się o zbliżającym się oddziale rosyjskim majora Kawra (kilka kompanii piechoty, szwadron ułanów i kozacy), zorganizował pod Ginietynami zasadzkę[1]. Przednia straż rosyjska złożona z kozaków została przepuszczona, ale gdy pojawiła się jadąca na wozach piechota, powstańcy otworzyli ogień[1].
Piechota rosyjska aż sześć razy usiłowała przebić się przez prawe skrzydło, którym dowodził Antoni Mackiewicz, za każdym razem została jednak odrzucona przez kosynierów żmudzkich[1]. (Na lewym skrzydle strzelcami dowodził Bolesław Kołyszko.) Ostatecznie pobici Rosjanie stracili 40 osób, 60 rannych oraz broń wraz z wyposażeniem obozowym. Powstańcy stracili tylko 6 ludzi[1].
Walki pod Ginietynami zostały upamiętnione po 1990 r. na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem „GINIETYNIE 21 IV 1863”[1].