Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 września 1790
Oroix

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1870
Rzym

Biskup Tarbes
Okres sprawowania

1845–1870

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 kwietnia 1821

Nominacja biskupia

21 kwietnia 1845

Sakra biskupia

1 czerwca 1845

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 czerwca 1845

Konsekrator

Denys Auguste Affre

Współkonsekratorzy

Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC,
Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP

Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (ur. 7 września 1790 w Oroix, zm. 30 stycznia 1870 w Rzymie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, biskup Tarbes, znany ze swojej roli przy objawieniach w Lourdes.

Biografia

29 kwietnia 1821 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Tarbes. Był nauczycielem i przełożonym Niższego Seminarium w Saint-Pé-de-Bigorre. W 1833 został wikariuszem generalnym diecezji Tarbes[1].

31 grudnia 1844 lub 8 stycznia 1845 został wybrany biskupem Tarbes, co zatwierdził 21 kwietnia 1845 papież Grzegorz XVI. 1 czerwca 1845 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa paryskiego Denysa Auguste Affre. Współkonsekratorami byli przełożony generalny sercanów białych abp Pierre-Dominique-Marcellin Bonamie SSCC oraz emerytowany wikariusz apostolski Malakki-Singapuru bp Jean-Paul-Hilaire-Michel Courvezy MEP.

Jako biskup przyłożył dużą wagę do odnowienia diecezji, która ucierpiała podczas rewolucji francuskiej. Dokonał jej reorganizacji oraz przywrócił cztery dawne sanktuaria maryjne[1].

Objawienia w Lourdes

11 lutego 1858 w Lourdes, położonym na terenie jego diecezji, miały miejsce objawienia maryjne. Mascarou-Laurence jako biskup miejsca powołał komisję mającą potwierdzić lub zaprzeczyć prawdziwości objawień. W jej skład, oprócz teologów, powołał naukowców specjalizujących się w medycynie, fizyce, chemii i geologii. Z polecenia biskupa komisja zajęła się m.in. badaniem składu wody, aby sprawdzić czy jej lecznicze właściwości nie mają pochodzenia naturalnego. Sam biskup do wydarzeń w Lourdes podchodził z nieufnością[2].

Po pozytywnej ocenie wydarzeń przez komisję, 18 stycznia 1862 bp Mascarou-Laurence oficjalnie uznał prawdziwość objawień w Lourdes[2].

Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim I, podczas którego zmarł 30 stycznia 1870[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Mgr Laurence, l’évêque « des apparitions » est mort il y a 150 ans. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).
  2. ↑ a b Comment l'Église a enquêté à Lourdes, il y a 150 ans. Le Figaro. [dostęp 2021-10-21]. (fr.).

Bibliografia

Biskupi Tarbes i Lourdes
Biskupi Tarbes
  • Święty Giustino (Justyn) (?)
  • Syagrius (ok. 394)
  • Aper (ok. 506)
  • Julianus (ok. 541)
  • Amelius I (ok. 585–ok. 589)
  • Landeolus (?)
  • San Fausto (?)
  • Sarstonius (ok. 878)
  • Amelius II (ok. 1000)
  • Bernard I (ok. 1009)
  • Richard (ok. 1036)
  • Heraclius I (1056–1064)
  • Ponce I (ok. 1073–ok. 1080)
  • Hugues (ok. 1080)
  • Dodon (lub Odon, lub Eude) (1087–1095)
  • Bernard II (Iserascus) (ok. 1096)
  • Ponce II (ok. 1103)
  • Heraclius II (?)
  • Guillaume I (1120–1141)
  • Bernard de Montesquiou (1141–1175)
  • Arnaud-Guillaume d'Oson (1177–1179)
  • Arnaud-Guillaume de Biran (przed 1200–1224)
  • Amanevius de Gresinhac (1224–1226)
  • Hugues de Pardaillan (1227–1244)
  • Arnaud-Raymond de Coadrase (1250–1257)
  • Arnaud de Miossans (1260–1267)
  • Raymond-Arnaud de Coadrase (1268–1306)
  • Gérold Doucet (1308–1313)
  • Guillaume II de Lantal (1316–1337)
  • Pierre-Raymond de Montbrun (1348–1353)
  • Guillaume III (1353–1361)
  • Raymond I (1362–ok. 1363)
  • Bernard IV (ok. 1363–1374)
  • Gaillard de Coadrase (1374–1392)
  • Renaud de Foix (ok. 1392)
  • Adalbert (lub Bernard) (1399)
  • Jean d'Armagnac (1400–ok. 1406)
  • Chrétien † (ok. 1406–ok. 1408)
  • Bernard du Peyron (1408–1416)
  • Homobonus d'Armagnac (1422–1427)
  • Raymond de Bernard (ok. 1428–ok. 1431)
  • Jean de Fortou (maj 1431–ok. 1439)
  • Roger de Foix (1441–1461)
  • Roger II (ok. 1463)
  • Pierre de Foix (1463–1464) (administrator apostolski)
  • Arnaud-Raymond de Palatz (1467–1474)
  • Ménald d'Aure (1478–1485)
  • Ménald d'Aure (1494–1504)
  • Thomas de Foix (ok. 1505–ok. 1514)
  • Ménald de Martory (o de Montory o de Martres) (1514–1524)
  • Gabriel de Gramont (1524–1534)
  • Antoine de Castelnau (1534–1539)
  • Louis de Castelnau (1540–1549)
  • Gentianus de Bussy d'Amboise (1554–1575)
  • Salvatus I d'Iharse (lub Salvat I de Diharse) (1577–ok. 1602)
  • Salvatus II d'Iharse (lub Salvat II de Diharse) (1602–1648)
  • Claude Mallier (1648–1668)
  • Marc Mallier (1668–1675)
  • Armand-Anne-Tristan de La Baume de Suze (1675–ok. 1677)
  • François de Poudenx (1677–1716)
  • Anne-François-Guillaume du Cambout-Beçay (1719–1729)
  • Charles-Antoine de la Roche-Aymon (1729–1740)
  • Pierre de Beaupoil de Saint-Aulaire (1741–1751)
  • Pierre de La Romagère de Ronssecy (1751–1769)
  • Michel-François de Couët du Vivier de Lorry (1769–1782)
  • François de Gain de Montaignac (1782–1801)
  • Antoine-Xavier de Neirac (1817–1833)
  • Pierre-Michel-Marie Double (1833–1844)
  • Bertrand-Sévère Mascarou-Laurence (1844–1870)
  • Pierre-Anastase Pichenot (1870–1873)
  • Benoît-Marie Langénieux (1873–1874)
  • César-Victor-Ange-Jean-Baptiste Jourdan (1874–1882)
  • Prosper-Marie Billère (1882–1899)
  • François-Xavier Schoepfer (1899–1912)
Biskupi Tarbes i Lourdes
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bertrand-S%C3%A9v%C3%A8re_Mascarou-Laurence