Bernard Hausner

Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1874 Czortków
Data i miejsce śmierci	8 sierpnia 1938 Jerozolima
Poseł na Sejm RP I kadencji (II RP)
Okres	od 28 listopada 1922 do 3 listopada 1927
Przynależność polityczna	Blok Mniejszości Narodowych
Odznaczenia

Bernard Hausner (ur. 3 listopada 1874 w Czortkowie, zm. 8 sierpnia 1938 w Jerozolimie) – polski działacz społeczny, rabin i polityk narodowości żydowskiej, syjonista, reprezentant partii Mizrachi, poseł na Sejm I kadencji w II RP.

Urodził się w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej Shlomo i Tserny Hausnerów^[1]. Ukończył niższe bazyliańskie gimnazjum w Buczaczu i Wyższe c. k. gimnazjum w Stanisławowie, był absolwentem seminarium rabinicznego we Lwowie. Studiował filozofię na uniwersytetach w Wiedniu, Pradze i Berlinie.

W latach 1899–1914 nauczał religii w żydowskich szkołach Lwowa. Związał się z ruchem syjonistycznym. Przewodniczył także Towarzystwu dla Rozwoju Rzemieślniczej i Fizycznej Pracy wśród Żydów w Małopolsce.

W czasie I wojny światowej przewodniczył Gminie Żydowskiej we Lwowie (1914–1916). Zaangażował się w pomoc rodzinom rezerwistów walczących na froncie. Później był rabinem w wojsku austriackim (do 1918)^[2]. Postulował utworzenie Legionu Żydowskiego w ramach armii austro-węgierskiej, lecz plany te nie ziściły się^[3]. Legion ten miał współdziałać z Legionami Polskimi. W 1917 Hausner został dyrektorem Żydowskiego Funduszu Narodowego na Małopolskę Wschodnią, co miało związek z ogłoszeniem deklaracji Balfoura.

W latach 1918–1920, podczas wojny polsko-bolszewickiej pełnił funkcję rabina w Wojsku Polskim.

Zaangażowany w życie polityczne, przewodniczył Mizrachi w Galicji Wschodniej w latach 1921–1925. Posłował na sejm I kadencji w latach 1922–1927, wybrany z okręgu Tarnopol. Był członkiem Żydowskiego Klubu Parlamentarnego. Zajmował się głównie kwestiami gospodarczymi i szkolnictwem.

W 1927 r. został powołany na stanowisko radcy handlowego w Hajfie, jednak w porozumieniu z MSZ przeniósł się w tym samym roku do Tel Awiwu. W latach 1927–1932 pełnił tam funkcję radcy handlowego, a w 1932–1933 konsula RP z osobistą rangą konsula generalnego.

Autor licznych książek, m.in. Gramatyka języka hebrajskiego (Lwów 1904), Ijob a tragedia grecka (Lwów 1913), Sanacja polskiego pieniądza bez pomocy zagranicy (Warszawa 1926). Był autorem opracowania Słowacki a Biblia. Pisywał do żydowskich gazet, m.in. Chwili oraz do czasopism polskich, jak Kurier Lwowski.

W uznaniu zasług, głównie na polu przyczyniania się do wzrostu polskiego eksportu do Stanów Zjednoczonych, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[4] i Złotym Krzyżem Zasługi.

Zmarł po długiej chorobie. Został pochowany w Brytyjskim Mandacie Palestyny.

Jego synem był Gidon Hausner, późniejszy Prokurator Generalny Izraela, główny oskarżyciel w procesie Adolfa Eichmanna, minister i poseł do Knesetu^[5][6].

• Żydzi w parlamencie II RP

• sygnowano W.K. Z karty żałobnej w Głos Gminy Żydowskiej 8/1938, s. 186 – dostępne przez bibliotekę cyfrową Uniwersytetu Warszawskiego.
• Kto był kim w II Rzeczypospolitej, red. Jacek Majchrowski. Warszawa, 1994.
• Szymon Rudnicki: Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2004, s. 411–419. ISBN 83-70596-39-8.
• Janusz Fałowski: Mniejszość żydowska w parlamencie II Rzeczypospolitej: (1922–1939), Kraków, 2006.
• Encyclopaedia Judaica, wyd. II, Detroit-New York-San Francisco-New Raven, Conn.-Waterville-Maine-London 2007, t. VIII, s. 464.

• Вул. Академіка Богомольця, 02 – житловий будинок. (ukr.)
• Bernard Hausner – publikacje w bibliotece Polona