Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Bernard Dowiyogo

Bernard Annen Auwen Dowiyogo
Ilustracja
Bernard Dowiyogo (1995)
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1946
Nauru

Data i miejsce śmierci

9 marca 2003
Waszyngton

Prezydent Nauru
Okres

od 18 stycznia 2003
do 9 marca 2003

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Nauru

Poprzednik

René Harris

Następca

Derog Gioura

Prezydent Nauru
Okres

od 9 stycznia 2003
do 17 stycznia 2003

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Nauru

Poprzednik

René Harris

Następca

René Harris

Prezydent Nauru
Okres

od 20 kwietnia 2000
do 30 marca 2001

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Nauru

Poprzednik

René Harris

Następca

René Harris

Prezydent Nauru
Okres

od 18 czerwca 1998
do 27 kwietnia 1999

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Nauru

Poprzednik

Kinza Clodumar

Następca

René Harris

Prezydent Nauru
Okres

od 11 listopada 1996
do 26 listopada 1996

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Nauru

Poprzednik

Lagumot Harris

Następca

Kennan Adeang

Prezydent Nauru
Okres

od 12 grudnia 1989
do 22 listopada 1995

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Nauru

Poprzednik

Kenos Aroi

Następca

Lagumot Harris

Prezydent Nauru
Okres

od 22 grudnia 1976
do 19 kwietnia 1978

Przynależność polityczna

Partia Nauru

Poprzednik

Hammer DeRoburt

Następca

Lagumot Harris

Bernard Annen Auwen Dowiyogo (ur. 14 lutego 1946 na Nauru, zm. 9 marca 2003 w Waszyngtonie[1]) – nauruański polityk, siedmiokrotny prezydent Nauru. Z zawodu prawnik.

Życiorys

Dowiyogo urodził się 14 lutego 1946 roku na Nauru. Tam też się wychowywał i uczył w lokalnych szkołach. Następnie wyjechał do Australii, gdzie początkowo uczył się w mieście Ballarat[2]. Potem studiował prawo na Australian National University[3]. Przez pewien czas pracował jako nauczyciel[2].

Był sekretarzem w Nauru General Hospital i generalnym menedżerem w Nauru Cooperative Society[2]. Przewodniczył też Bankowi Nauru[3], a w 1994 Forum Południowego Pacyfiku[1].

Reprezentował okręg wyborczy Ubenide. Po raz pierwszy, wszedł do parlamentu w 1973 roku i nie opuszczał go aż do śmierci; został wówczas liderem Partii Nauru. W 1976 roku po raz pierwszy objął urząd prezydenta Nauru. Według Guinness Book of World Records był najmłodszą osobą, sprawującą wówczas urząd prezydenta niepodległej republiki na świecie[3]. Po utracie stanowiska prezydenta w 1978 roku, był ministrem sprawiedliwości w gabinecie Hammera DeRoburta, a za rządów Kenosa Aroiego był ministrem zdrowia i edukacji. W 1989 roku pokonał w wyborach prezydenckich DeRoburta, który trzy lata później zmarł[2]. W swoim gabinecie pełnił funkcje ministra rozwoju i przemysłu, ministra spraw zagranicznych, a także ministra służby publicznej i lotnictwa cywilnego[4]. Był też prezydentem w latach: 1996, 1998–1999, 2000–2001, 2003 (9–17 stycznia) i 2003 (18 stycznia – 9 marca)[5]. Zmarł na cukrzycę 9 marca 2003 roku w Waszyngtonie podczas oficjalnej wizyty. Jego następcą został Derog Gioura[6].

W latach 80. mocno krytykował Francję i USA za wznowienie prób atomowych na Pacyfiku[3].

Był znany jako jeden z najbardziej pragmatycznych prezydentów Nauru[1].

Jego synem jest Valdon, także polityk[7].

Przypisy

  1. a b c Index Di-Do. rulers.org. [dostęp 2013-06-17]. (ang.).
  2. a b c d Brij Lal, Kate Fortune: The Pacific Islands: An Encyclopedia. University of Hawaii Press, 2000, s. 298. ISBN 978-0-8248-2265-1. [dostęp 2013-06-17].
  3. a b c d Robert D. Craig: Historical Dictionary of Polynesia. Rowman & Littlefield, 2011, s. 72. ISBN 978-0-8108-6772-7. [dostęp 2013-06-17].
  4. Who’s Who in Asian and Australasian Politics. Bowker-Saur, 1991, s. 71. ISBN 978-0-86291-593-3. [dostęp 2013-06-17].
  5. Nauru: Heads of State: 1968–2013. archontology.org. [dostęp 2013-06-17]. (ang.).
  6. Europa World Year. Taylor & Francis Group, 2005, s. 3103. ISBN 978-1-85743-305-0. [dostęp 2013-06-17].
  7. TOUGH ADJUSTMENT AHEAD FOR REFOCUSED NAURU. pireport.org. [dostęp 2013-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-16)]. (ang.).