Berhanu Bayeh
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Minister spraw zagranicznych | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Berhanu Bayeh (amh. ብርሃኑ ባይህ ur. ok. 1938 r. w regionie Godżam) – etiopski polityk komunistyczny, minister spraw zagranicznych w rządzie Mengystu Hajle Marjama.
Kariera polityczna
19 kwietnia 1983 r. został mianowany ministrem pracy i spraw socjalnych, a 12 września 1984 r. został członkiem Biura Politycznego Etiopskiej Partii Robotniczej. Prowadził okresowe rozmowy z rebeliantami erytrejskimi, które nie przyniosły większych rezultatów[1]. W listopadzie 1986 r. został mianowany ministrem spraw zagranicznych[2]. Po ucieczce do Stanów Zjednoczonych Amanuela Andemikaela w październiku 1988 r. objął stanowisko przewodniczącego Rady Państwa[3].
Azyl w ambasadzie Włoch
Po obaleniu rządu Etiopskiej Partii Robotniczej 28 maja 1991 r. i wkroczeniu Etiopskiego Ludowo-Rewolucyjnego Frontu Demokratycznego do Addis Abeby, wraz z pełniącym obowiązki prezydenta Tesfaye Gebre Kidanem oraz innymi wysoko postawionymi urzędnikami rządu Mengystu – premierem Hailu Yimenu i szefem sztabu generalnego Adisem Tedlą, udał się do ambasady Włoch, gdzie wymienieni politycy otrzymali schronienie[4][5].
Według części źródeł 2 czerwca 2004 r. miał podczas kłótni uderzyć w głowę butelką Tesfaye Gebre Kidana, w wyniku czego ten drugi zmarł[6][7].
Pomimo skazania go w 2008 r. in absentia (oraz innych członków reżimu) na karę śmierci za udział w ludobójstwie, włoski rząd konsekwentnie odmawiał ich wydania władzom Etiopii ze względu na sprzeciw wobec zasądzonej kary[4]. Po zmianie wyroku przez prezydent Sahle-Work Zewde na dożywotnie więzienie 19 grudnia 2020 oraz uzyskaniu zgody sądu na zwolnienie warunkowe ze względu na podeszły wiek 24 grudnia 2020 r. wraz z Adisem Tedlą opuścił ambasadę po ponad 29 latach. Uważa się, że był to najdłuższy przypadek oczekiwania na azyl polityczny w historii[8].
Przypisy
- ↑ David Hamilton Shinn, Thomas P. Ofcansky: Historical dictionary of Ethiopia. Wyd. 2. Lanham, Md: Scarecrow Press, 2013, s. 78. ISBN 978-0-8108-7194-6. (ang.).
- ↑ Foreign Headlines. 1986-11-04. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
- ↑ Dawit Shifaw: The diary of terror: Ethiopia 1974 to 1991. Bloomington, Indiana: Trafford Publishing, 2012, s. 161. ISBN 978-1-4669-4523-4. OCLC 802070393.
- ↑ a b Robert Stefanicki: Przez 30 lat ukrywali się we włoskiej ambasadzie. Teraz etiopscy zbrodniarze odzyskają wolność. wyborcza.pl, 2021-01-06. [dostęp 2024-10-03]. (pol.).
- ↑ Lisa Beyer: Ethiopia: Rebels Take Charge. Time, 1991-06-10. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
- ↑ Peter Biles: Languishing in an Addis embassy. BBC News, 2005-12-28. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
- ↑ Sally Hayden: Two Convicted Ethiopian War Criminals Have Been Sheltering in an Italian Embassy for 24 Years. Vice news, 2015-10-12. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
- ↑ Eoin McSweeney: Ethiopian war criminals able to leave Italian embassy after nearly 30 years. CNN, 2020-12-30. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).