Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Berhanu Bayeh

Berhanu Bayeh
ብርሃኑ ባይህ
Data i miejsce urodzenia

1938
Godżam, Włoska Afryka Wschodnia

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 1986
do 1988

Przynależność polityczna

Etiopska Partia Robotnicza

Poprzednik

Goshu Wolde

Następca

Tesfaye Dinka

Berhanu Bayeh (amh. ብርሃኑ ባይህ ur. ok. 1938 r. w regionie Godżam) – etiopski polityk komunistyczny, minister spraw zagranicznych w rządzie Mengystu Hajle Marjama.

Kariera polityczna

19 kwietnia 1983 r. został mianowany ministrem pracy i spraw socjalnych, a 12 września 1984 r. został członkiem Biura Politycznego Etiopskiej Partii Robotniczej. Prowadził okresowe rozmowy z rebeliantami erytrejskimi, które nie przyniosły większych rezultatów[1]. W listopadzie 1986 r. został mianowany ministrem spraw zagranicznych[2]. Po ucieczce do Stanów Zjednoczonych Amanuela Andemikaela w październiku 1988 r. objął stanowisko przewodniczącego Rady Państwa[3].

Azyl w ambasadzie Włoch

Po obaleniu rządu Etiopskiej Partii Robotniczej 28 maja 1991 r. i wkroczeniu Etiopskiego Ludowo-Rewolucyjnego Frontu Demokratycznego do Addis Abeby, wraz z pełniącym obowiązki prezydenta Tesfaye Gebre Kidanem oraz innymi wysoko postawionymi urzędnikami rządu Mengystu – premierem Hailu Yimenu i szefem sztabu generalnego Adisem Tedlą, udał się do ambasady Włoch, gdzie wymienieni politycy otrzymali schronienie[4][5].

Według części źródeł 2 czerwca 2004 r. miał podczas kłótni uderzyć w głowę butelką Tesfaye Gebre Kidana, w wyniku czego ten drugi zmarł[6][7].

Pomimo skazania go w 2008 r. in absentia(inne języki) (oraz innych członków reżimu) na karę śmierci za udział w ludobójstwie, włoski rząd konsekwentnie odmawiał ich wydania władzom Etiopii ze względu na sprzeciw wobec zasądzonej kary[4]. Po zmianie wyroku przez prezydent Sahle-Work Zewde na dożywotnie więzienie 19 grudnia 2020 oraz uzyskaniu zgody sądu na zwolnienie warunkowe ze względu na podeszły wiek 24 grudnia 2020 r. wraz z Adisem Tedlą opuścił ambasadę po ponad 29 latach. Uważa się, że był to najdłuższy przypadek oczekiwania na azyl polityczny w historii[8].

Przypisy

  1. David Hamilton Shinn, Thomas P. Ofcansky: Historical dictionary of Ethiopia. Wyd. 2. Lanham, Md: Scarecrow Press, 2013, s. 78. ISBN 978-0-8108-7194-6. (ang.).
  2. Foreign Headlines. 1986-11-04. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
  3. Dawit Shifaw: The diary of terror: Ethiopia 1974 to 1991. Bloomington, Indiana: Trafford Publishing, 2012, s. 161. ISBN 978-1-4669-4523-4. OCLC 802070393.
  4. a b Robert Stefanicki: Przez 30 lat ukrywali się we włoskiej ambasadzie. Teraz etiopscy zbrodniarze odzyskają wolność. wyborcza.pl, 2021-01-06. [dostęp 2024-10-03]. (pol.).
  5. Lisa Beyer: Ethiopia: Rebels Take Charge. Time, 1991-06-10. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
  6. Peter Biles: Languishing in an Addis embassy. BBC News, 2005-12-28. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
  7. Sally Hayden: Two Convicted Ethiopian War Criminals Have Been Sheltering in an Italian Embassy for 24 Years. Vice news, 2015-10-12. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).
  8. Eoin McSweeney: Ethiopian war criminals able to leave Italian embassy after nearly 30 years. CNN, 2020-12-30. [dostęp 2024-10-03]. (ang.).