Ben McCalman

Pełne imię i nazwisko	Benjamin J. McCalman
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1988 Dubbo
Wzrost	192 cm
Masa ciała	106 kg
Rugby union
Pozycja	rwacz, wiązacz
Kariera juniorska
Lata Zespół Macquarie Emus
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) Sydney Uni (klub) 2010– Western Force (Super Rugby) 68 (40) Kalamunda RC (klub) 2014 Perth Spirit (ARC) 0 (0)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2005–2006  Australia U-18 7 (?) 2007  Australia U-19 5 (0) 2008  Australia U-20 3 (10) 2010–  Australia 38 (10)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.) 2009  Australia
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 2015-03-01. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 2015-03-01.
Dorobek medalowy Puchar świata brąz Nowa Zelandia 2011 Mistrzostwa świata U-19 brąz Irlandia 2007

Ben McCalman (ur. 18 marca 1988 w Dubbo) – australijski rugbysta grający w trzeciej linii młyna w zespole Western Force oraz w reprezentacji narodowej. Triumfator Pucharu Trzech Narodów 2011 oraz zdobywca brązowego medalu podczas Pucharu Świata w Rugby 2011.

Trenować zaczynał w Macquarie Emus Junior Rugby Union Club wraz z Patem McCutcheonem w zespole U-10^[1][2]. Uczęszczał do Kinross Wolaroi School i występował w pierwszej drużynie tej szkoły^[3][4][5]. Po ukończeniu nauki związał się z Sydney Uni Football Club^[6][7], z którym zwyciężał zarówno w rozgrywkach juniorskich, jak i seniorskim Shute Shield^[8][9][10].

W roku 2009 występował w zespole Junior Waratahs^[11], a w lipcu tego roku podpisał kontrakt z Western Force^[12], który był następnie przedłużany^[13][14]. W debiutanckim sezonie 2010 wystąpił we wszystkich spotkaniach, a jego postawa dała mu wyróżnienie dla wschodzącej gwiazdy drużyny^[15][16] oraz nominację dla australijskiego debiutanta roku rozgrywek Super 14^[17]. W kolejnych sezonach stał się podstawowym graczem zespołu, plasującym się wysoko w rankingu najlepszych zawodników Force^{[18][19][20][21]}. W tym czasie przydzielony był wówczas do lokalnego klubu Kalamunda RC^[22].

W inauguracyjnej edycji National Rugby Championship został przydzielony do zespołu Perth Spirit^[23][24], nie zagrał jednak w żadnym spotkaniu z uwagi na obowiązki w kadrze.

Był stypendystą ogólnokrajowych programów National Talent Squad^[25] oraz Australian Institute of Sport^[26][27][28]. W stanowych barwach występował w mistrzostwach kraju U-16^[29][30] oraz w kategorii U-18^[31]. W pierwszej z nich zwyciężył w 2004 roku^[32][33], w drugiej zaś triumfował w 2005 roku^[26], rok później nie awansując do finału tych zawodów^[27]. Pociągnęło to za sobą powołania do kadry Australian Schoolboys, w której występował przez te dwa lata^[34][35].

W 2007 roku znalazł się w składzie reprezentacji U-19^[36], która zajęła trzecie miejsce w mistrzostwach świata w tej kategorii wiekowej^[37]. Na tym turnieju zagrał w podstawowym składzie we wszystkich pięciu spotkaniach nie zdobywając punktów^{[38][39][40][41][42]}. Rok później został natomiast powołany przez selekcjonera reprezentacji U-20 Briana Melrose na inauguracyjne mistrzostwa świata juniorów^[43]. Zagrawszy w trzech meczach fazy grupowej, w pierwszym z nich zdobywając dwa przyłożenia^{[44][45][46][47][48]}, wraz z dwoma innymi zawodnikami powrócił do kraju z powodu kontuzji^[49][50], a Australijczycy uplasowali się na piątej pozycji^[51].

Po raz pierwszy na zgrupowaniu kadry rugby 7 pojawił się w październiku 2007 roku^[52], w jej barwach zadebiutował zaś w turnieju Hong Kong Sevens 2009^[53]. Z kolei pierwsze powołanie do reprezentacji rugby union otrzymał we wrześniu 2009 roku^[54] i wziął udział w zgrupowaniu przed listopadowymi meczami w Europie^[55]. Na początku kolejnego sezonu reprezentacyjnego zagrał w barwach Australian Barbarians w dwóch meczach z Anglią^[56][57], a te dobre występy dały mu miejsce w składzie Robbiego Deansa na Puchar Trzech Narodów 2010^[58]. Zadebiutował z ławki rezerwowych w spotkaniu ze Springboks^[59], a do końca roku uzbierał łącznie dziewięć testmeczów^[60].

Sezon 2011 rozpoczął od występu w niespodziewanie przegranym meczu z Samoa, zagrał też w trzech – w rewanżu ze Springboks był niewykorzystanym rezerwowym – z czterech spotkań zakończonego pierwszym od dziesięciu lat triumfem Pucharu Trzech Narodów^[61]. Znalazł się następnie w trzydziestoosobowym składzie na Puchar Świata w Rugby 2011^[62], gdzie zagrał we wszystkich siedmiu meczach^[63], a jego przyłożenie zapewniło zwycięstwo w meczu o trzecie miejsce z Walią^[64][65]. Przeciwko Walijczykom wystąpił jeszcze podczas jesiennego zwycięskiego minitournée^[66], które obejmowało także mecz z Barbarians opuszczony przez niego przez podrażnienie oka^[67].

Z powodu serii kontuzji ominął go cały reprezentacyjny sezon 2012^[68][69], nie otrzymał też pierwotnie powołania na mecze podczas tournée British and Irish Lions 2013^[70]. Dostał się do składu w zastępstwie za kontuzjowanych zawodników^[71] i niespodziewanie wystąpił w trzecim testmeczu^[72]. Pozostał w zespole Ewena McKenzie na The Rugby Championship 2013 i europejskie tournée i wziął udział jeszcze w siedmiu spotkaniach, grając na trzech różnych pozycjach – rwacza, wiązacza i wspieracza^[73]. Po ogłoszonym przez ówczesnego kapitana reprezentacji Bena Mowena wyjeździe do Europy rozgorzała walka o zwolnione przez niego miejsce, a najgroźniejszymi konkurentami McCalmana do niej byli Scott Higginbotham, Wycliff Palu i Jake Schatz^[74][75]. Na trzymeczową serię z Francją był zmiennikiem Palu, następnie stracił miejsce w meczowym składzie, bowiem w pierwszych trzech meczach The Rugby Championship 2014 w tej roli preferowany był Higginbotham. Po kontuzji Palu w kolejnych dwóch McCalman objął rolę podstawowego wiązacza Wallabies^[76], jednak przez uraz ramienia, którego doznał przeciwko Springboks, opuścił spotkanie z Argentyną^[77]. Ominąć miały go również listopadowe spotkania w Europie^[78], szybka rehabilitacja spowodowała jednak, iż powrócił do wyjściowej piętnastki Michaela Cheiki na kończące sezon cztery testmecze i towarzyską potyczkę z Barbarians^[79].

• Ben McCalman – ESPN Scrum Profile. espnscrum.com. [dostęp 2015-03-01]. (ang.).
• Ben McCalman – Wallabies Profile. rugby.com.au. [dostęp 2015-03-01]. (ang.).
• Ben McCalman – Western Force Profile. redsrugby.com.au. [dostęp 2015-03-01]. (ang.).
• Ben McCalman – It's Rugby Profile. itsrugby.co.uk. [dostęp 2015-03-01]. (ang.).