Baldwin I Żelazne Ramię

Hrabia Flandrii
Okres	od 862 do 2 stycznia 879
Poprzednik	tytuł dopiero powstał
Następca	Baldwin II Łysy
Dane biograficzne
Dynastia	flandryjska
Data i miejsce urodzenia	między 837 a 840 Laon
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 879 Arras
Ojciec	Odakar
Żona	Judyta Martel
Dzieci	Baldwin II Łysy Rudolf z Cambrai

Baldwin I Żelazne Ramię (ur. ok. 837/840, zm. 2 stycznia 879 roku) – pierwszy hrabia Flandrii, był synem Odakara (zwanego również Audacerem i Inghelramem) i nieznanej matki.

Pierwsza wzmianka o Baldwinie pochodzi z 861 roku, kiedy to uciekł wraz z Judytą z dworu jej ojca, króla Franków Zachodnich Karola II Łysego^[1][2]. Judyta była wtedy, mimo młodego wieku, wdową po dwóch królach Wesseksu: Ethelwulfie i Ethelbaldzie i miała pozostawać w zamknięciu do czasu znalezienia jej kolejnego męża. Wieść o jej ucieczce rozwścieczyła Karola, który zmierzał właśnie do Soissons, szczególnie wobec faktu, że kochankom miał w tym pomóc jego syn Ludwik^[3].

Pod koniec 861 roku para udała się do Rzymu, gdzie uzyskała poparcie papieża Mikołaja I^[2]. Umożliwiło to obłaskawienie Karola, który nadał Baldwinowi tytuł hrabiego Gentu, a później tytuły hrabiego Ternois i Flandrii. 13 grudnia 862 roku Baldwin i Judyta wzięli ślub, prawdopodobnie w Auxerre^[1].

W następnych latach Baldwin stał wiernie przy Karolu. W 871 roku prowadził rozmowy ze zbuntowanym synem króla, Karlomanem. Jego siła i postawa w boju przydały mu przydomek Żelazne Ramię. Ufortyfikował miasta Arras, Gandawę i Brugię. Zmarł w 879 roku i został pochowany w opactwie St-Bertin^[3].

Razem z Judytą miał trzech synów i córkę:

• Karol (ok. 863 – ok. 864)
• Baldwin II Łysy (865/867 – 10 września 918), hrabia Flandrii
• Rudolf (865 – 17 czerwca 896), hrabia Cambrai
• Gunhilda (zm. przed 19 lutego 906) – żona Wilfreda I, hrabiego Barcelony