Ajutthaja
 Świątynia Phra Si Sanphet | |
| Państwo | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Data założenia | |
| Populacja (2014) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
035 |
| Kod pocztowy |
13000 |
Położenie na mapie Tajlandii  | |
 14°20′N 100°34′E/14,333333 100,566667
| |
| Strona internetowa | |
Ajutthaja[1] (taj. พระนครศรีอยุธยา, RTGS Phra Nakhon Si Ayutthaya) – miasto w Tajlandii, stolica prowincji Ajutthaja, położone kilkadziesiąt kilometrów na północ od Bangkoku. Liczba ludności: 140 000 (2014)[2].
Historia
Miasto powstało w roku 1351 (po zniszczeniu Lop Buri przez epidemię ospy), a jego założycielem był król Ramathibodi I. Ajutthaja szybko rozwinęła się do dużego miasta handlowego ze szlakami do Chin i Indii, a do XV wieku tutejsi władcy podporządkowali sobie większą część terytorium współczesnej Tajlandii, tworząc królestwo Ajutthaji. Na przełomie XVII i XVIII wieku mieszkało tu około miliona osób, czyli tyle co w Londynie i Paryżu razem wziętych[3]. Miasto poprzecinane było siecią kanałów, a część populacji żyła na łodziach. Zamieszkiwali tu kupcy wielu narodowości, w tym Chińczycy, Portugalczycy, Holendrzy, Anglicy i Francuzi. W 1657 roku miasto odwiedził także polski misjonarz Michał Boym. Handlowano ryżem, przyprawami, drewnem i skórami. Ajutthaja zachowała niezależność aż do 1767/1768 roku, kiedy została zrujnowana przez wojska birmańskie. Opuszczone miasto powoli zarosło dżunglą, jednak tutejszy styl architektoniczny był inspiracją dla budowniczych pałaców w Bangkoku.
Współczesność
Dzisiejsza Ajutthaja jest ważnym portem ze względu na położenie w delcie rzeki Menam, leży w regionie słynącym z rybołówstwa. Miasto jest też ośrodkiem handlowym (w tym regionie uprawia się kukurydzę, ryż, tytoń), przemysłowym (branża drzewna, spożywcza, tytoniowa), a przede wszystkim turystycznym. Ponadto jest centrum rzemiosła artystycznego (wyroby ze srebra).
Zabytki
- muzeum
- ruiny pałaców
- Park historyczny Ajutthaja — kompleks świątynny ze stupami i klasztorami (Wat Phra Sri Sanphet, Wat Mahathat, Wat Chai Watthanaram)
- kamienne posągi siedzącego Buddy
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Polski egzonim wprowadzony na 103. posiedzeniu KSNG.
- ↑ :: จังหวัดพระนครศรีอยุธยา :: [online], www.ayutthaya.go.th [dostęp 2021-01-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-18].
- ↑ George Modelski, World cities -3000 to 2000, Washington 2003.
Bibliografia
- Tajlandia, Bielsko-Biała 2005.
- Popularna encyklopedia powszechna, Kraków 1994, ISBN 83-85719-07-5.
- Ajutthaja w encyklopedia.interia.pl. [dostęp 2009-02-20].
- Ajutthaja w Encyklopedii WIEM. [dostęp 2009-02-20].