Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Aviatik C.III

Aviatik C.III
Ilustracja
Aviatik C.III w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Automobil und Aviatik

Typ

samolot rozpoznawczy

Konstrukcja

dwupłat konstrukcji drewnianej

Załoga

2 osoby

Historia
Data oblotu

1916

Lata produkcji

1916–1917

Liczba egz.

80

Dane techniczne
Napęd

Mercedes D.III

Moc

118 kW (160 KM)

Wymiary
Rozpiętość

11,8 m

Długość

8,08 m

Wysokość

2,95 m

Powierzchnia nośna

35 m²

Masa
Własna

980 kg

Startowa

1340 kg

Osiągi
Prędkość maks.

160 km/h

Prędkość wznoszenia

7 min na 1000 m, 55 min na 4500 m

Pułap

4500 m

Zasięg

420-480 km

Długotrwałość lotu

3 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 (2) ruchomy karabin maszynowy Parabellum 7,92 mm + niewielka liczba bomb
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Polska

Aviatik C.IIIniemiecki samolot rozpoznawczy z okresu I wojny światowej.

Historia i opis konstrukcji

Silnik Mercedes D.IIIa eksponowany w krakowskim muzeum

Samolot Aviatik C.III był rozwinięciem poprzednich modeli firmy Automobil und Aviatik - C.I i C.II. Jego prototypem był samolot Aviatik C.Ia, oblatany w maju-czerwcu 1916[1]. W płatowcu poprawiono aerodynamikę, wydłużając część nosową i montując spiczasty kołpak śmigła, udoskonalono układ wydechowy i zmniejszono powierzchnię skrzydeł, co spowodowało wzrost prędkości maksymalnej o 18 km/h w stosunku do C.I[2][3][4]. Do napędu zastosowano silnik Mercedes D.III o mocy 118 kW (160 KM) z chłodnicą w górnym płacie, zaś uzbrojenie stanowił ruchomy karabin maszynowy Parabellum 7,92 mm (w części egzemplarzy dwa sprzężone k.m. tego typu), na obrotnicy. Samolot mógł także zabierać niewielki ładunek bomb.

Użycie samolotu

Samolot był używany w niemieckim lotnictwie w latach 1916/1917 do zadań rozpoznawczych i bombardujących.

Służba w lotnictwie polskim

W 1919 roku w Wielkopolsce zdobyto 7 sztuk samolotów Aviatik C.III. Trzy egzemplarze były po wojnie używane w polskim lotnictwie – w Wyższej Szkole Pilotów w Ławicy, pozostałych prawdopodobnie nie użytkowano[5].

W Polsce znajduje się jedyny na świecie zachowany egzemplarz tego samolotu, nr 12250/17, zdobyty w 1945 r. w Czarnkowie (niestety niekompletny – brak m.in. skrzydeł i usterzenia poziomego). Po renowacji od 1993 r. jest eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[5][6].

Przypisy

  1. Peter M. Grosz: Aviatik C.I. Berkhamsted: Albatros Productions, 1997, s. 5, seria: Windsock Datafile. no.63. ISBN 0-948414-95-2. (ang.)
  2. M. Sharpe: Dwupłatowce, trójpłatowce i wodnosamoloty. Warszawa: 2001, s. 54.
  3. K. Chołoniewski, W. Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 - Tomik 1. Warszawa: 1987, s. 11.
  4. O. Thetford, P. Gray: German Aircraft of The First World War. New York: 1970, s. 61.
  5. a b A. Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: 1997, s. 117, 295.
  6. M. Krzyżan: Samoloty w muzeach polskich. Warszawa: 1983, s. 14, 50.

Bibliografia

  • Krzysztof Chołoniewski, Wiesław Bączkowski: Samoloty wojskowe obcych konstrukcji 1918-1939 - Tomik 1. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1987. ISBN 83-206-0566-0.
  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6.
  • Marian Krzyżan: Samoloty w muzeach polskich. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1983. ISBN 83-206-0432.
  • Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X.
  • Michael Sharpe: Dwupłatowce, trójpłatowce i wodnosamoloty. Warszawa: Bellona, 2001. ISBN 83-11-09273-7.

Linki zewnętrzne