Artzin (art magazine) – rodzaj pisma mającego charakter druku ulotnego lub czasopisma alternatywnego, wydawanego zwykle własnym sumptem przez literatów, artystów, bądź propagatorów jakiegoś zjawiska.

Idea tego rodzaju wydawnictw w Polsce ma swoje korzenie w działaniach nowofalowców, z przełomu lat 60. i 70., którzy nielegalnie powielali swoje wydawnictwa książkowe. Nosiły one nazwę samizdatów i pozwalały istnieć poza cenzurą.

W latach 80. stanowiły filar trzeciego obiegu. Dominowały w nim niezależne fanziny: muzyczne, ekologiczne, anarchistyczne.

Artziny zrobiły karierę w latach 90. jako prywatne arkusze „preparowane manufakturowo przez swoich autorów, najczęściej odbijane na ksero”, czasem też drukowane. Dystrybuowane były głównie za pośrednictwem poczty, ale też sprzedawane w punktach stacjonarnych. Są tworzone przez amatorów, często na zasadzie handmade, co podkreśla tym samym koncepcję samowystarczalności, osobności i niezależności artzinów.

Dziś ich istnienie podważył powszechny dostęp do Internetu. To właśnie na jego witrynach można znaleźć publikacje przypominające artziny (zwykle w postaci plików do ściągnięcia).

• zin
• mail art
• wlepka

• Krzysztof Varga, Paweł Dunin-Wąsowicz: Parnas bis : słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku. Warszawa: Lampa i Iskra Boża, 1998. ISBN 83-86735-29-5. Brak numerów stron w książce
• Paweł Dunin-Wąsowicz: Xerofeeria 2.0 : antologia artzinów : polskie alternatywne pisma literackie 1980–2000 : wersja beta. Warszawa: Lampa i Iskra Boża, 2002. ISBN 83-86735-90-2. Brak numerów stron w książce