Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Artur Pepłowski

Artur Pepłowski
podpułkownik dyplomowany artylerii podpułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1891
Lwów

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1935
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 pułk artylerii najcięższej

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons

Artur Pepłowski[a] herbu Gozdawa[2] (ur. 16 stycznia 1891 we Lwowie, zm. 22 stycznia 1935 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 16 stycznia 1891 we Lwowie[3][4].

Jesienią 1911 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1911 w korpusie oficerów artylerii fortecznej i wcielony do 5 morawsko-galicyjskiego batalionu artylerii fortecznej w Trydencie[1]. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913), a następnie walczył na frontach I wojny światowej[5][6][7][8]. Awansował na kolejne stopnie: porucznika ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914 i kapitana ze starszeństwem z 1 listopada 1917[9][10][11].

15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[12]. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie 1 Armii[12]. W 1921 był szefem sztabu 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu[13][14]. W tym samym roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza I kursu doszkolenia[15]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 35. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 26 pułk artylerii polowej w Skierniewicach[16][17][18]. 16 września 1922 minister spraw wojskowych, generał dywizji Kazimierz Sosnkowski na wniosek dowódcy Wyższej Szkoły Wojennej przyznał mu „pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” i przydzielił do Oddziału I Sztabu Generalnego na stanowisko kierownika referatu[19][20]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 24. lokatą w korpusie oficerów artylerii[21][22]. Z dniem 1 czerwca 1924 został przydzielony z Biura Ścisłej Rady Wojennej do generalnego inspektora artylerii na stanowisko I oficera sztabu[23][24]. W listopadzie 1925 został przeniesiony do 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[25]. 12 maja 1926 w czasie zamachu stanu dowodził ubezpieczeniem i strażą tylną pułku, maszerujacego z koszar do Cytadeli. Następnego dnia pułk został otoczony przez piechotę, która przeszła na stronę Józefa Piłsudskiego i internowany w Cytadeli[26]. W opinii za 1927 generał dywizji Władysław Jung napisał o nim: „jest już 1 rok na stażu w pułku i chce jeszcze przez 1 rok pozostać – jest wprawdzie trochę powolny, lecz bardzo dobry i rokuje być b. dobrym dowódcą pułku”i[27].

W kwietniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do PKU Warszawa Miasto II celem odbycia praktyki poborowej[28][29]. W listopadzie 1928 został przydzielony do PKU Płock na stanowisko komendanta. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska, a z dniem 31 października tego roku przeniesiony w stan spoczynku[30]. Był członkiem Zarządu Głównego Związku Hallerczyków i prezesem Chorągwi Warszawskiej[2].Zmarł 22 stycznia 1935 w Warszawie „po długich i ciężkich cierpieniach”[2]. Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A10, rząd 8, miejsce 10)[2].

Był żonaty z Jadwigą, z którą miał syna Jerzego Konstantego, ps. Jurek TK (1924–1944), podporucznika Armii Krajowej, poległego w powstaniu warszawskim[2][31].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako Artur Ritter Pepłowski von Gozdawa[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Schematismus 1912 ↓, s. 1003, 1038.
  2. ↑ a b c d e Nekrologi. „Kurier Warszawski”. 24 (wyd. wieczorne), s. 8, 1935-01-24. Warszawa. 
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-01]..
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-21].
  5. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 888, 925.
  6. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 830.
  7. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1131.
  8. ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 1400.
  9. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 788.
  10. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1068.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1327.
  12. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 4 sierpnia 1920, s. 677.
  13. ↑ Obsada dowództw. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.59, s. 130 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-28].
  14. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 8, 811.
  15. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 64.
  16. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 189.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 765, 815.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 686.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 16 września 1922, s. 721.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 8.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 167.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 738.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 12 czerwca 1924, s. 323.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 37.
  25. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 8.
  26. ↑ Artur Pepłowski: Sprawozdanie z działalności między 10 a 20 maja 1926 roku. [w:] Komisja Likwidacyjna Generała Lucjana Żeligowskiego, sygn. 701/4/8, s. 692–693 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1926-06-24. [dostęp 2024-10-21].
  27. ↑ Władysław Jung: Opinie oficerów sztabowych 1 pułku artylerii najcięższej. [w:] Referat Personalny GISZ - opinie z kursów o oficerach, sygn. 701/1/118, s. 96 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1927. [dostęp 2024-10-21].
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 146.
  29. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430, 449.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 18 października 1929, s. 329.
  31. ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-10-21].
  32. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-21].
  33. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 925.

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Artur_Pep%C5%82owski