Archibald H. Sayce (ur. 25 września 1846, zm. 4 lutego 1933), historyk brytyjski, profesor asyrologii na uniwersytecie w Oxfordzie w latach 1891–1919.

Był pierwszym badaczem, który przetłumaczył teksty dotyczące astronomii zapisane pismem klinowym. W 1879 wyraził pogląd, że płaskorzeźby z Magnezji nad Meandrem i z Yazılıkaya są wytworem jakiejś kultury, która istniała przed cywilizacją grecką. W 1882 podczas wykładu w londyńskim Towarzystwie Archeologii Biblijnej ogłosił, że Hetyci, zanim stali się plemieniem zależnym od władców Izraela, byli założycielami potężnego państwa hetyckiego. Sayce i William Wright zidentyfikowali ruiny w Boğazköy jako pozostałości po stolicy Hetytów Hattusa. W tym czasie Sayce odczytał kilka hieroglifów hetyckich. W późniejszym okresie swej działalności badawczej więcej czasu poświęcał egiptologii, m.in. badał stanowisko w El-Kab.

• Assyrian Grammar for Comparative Purposes (1872)
• Principles of Comparative Philology (1874)
• Babylonian Literature (1877)
• Introduction to the Science of Language (1879)
• Monuments of the Hittites (1881)
• Herodotus i-ui. (1883)
• Ancient Empires of the East (1884)
• Introduction to Ezra, Nehemiah and Esther (1885)
• Assyria (1885)
• Hibbert Lectures on Babylonian Religion (1887)
• The Hittites (1889)
• Races of the Old Testament (1891)
• Higher Criticism and the Verdict of the Monuments (1894)
• Patriarchal Palestine (1895)
• The Egypt of the Hebrews and Herodotus (1895)
• Early History of the Hebrews (1897)
• Israel and the Surrounding Nations (1898)
• Babylonians and Assyrians (1900)
• Egyptian and Babylonian Religion (1903)
• Archaeology of the Cuneiform Inscriptions (1907)

Był także autorem wielu haseł w IX, X i XI wydaniu Encyclopaedia Britannica.

• Bryce, Trevor. Life and Society in the Hittite World, London, Oxford University Press, 2002.