Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Apećka

Apećka
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 zakarpacki

Położenie

obwód zakarpacki

Pasmo

Świdowiec, Beskidy Połonińskie

Wysokość

1512 m n.p.m.

Wybitność

514[1] m

Położenie na mapie Świdowca
Mapa konturowa Świdowca, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Apećka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko centrum na prawo u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Apećka”
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich
Mapa konturowa Beskidów Wschodnich, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Apećka”
Ziemia48°10′51,8″N 23°59′47,5″E/48,181056 23,996528

Apećka (ukr. Апецька) – szczyt górski Beskidów Wschodnich na Ukrainie, na terenie rejonów tiaczowskiego oraz rachiwskiego obwodu zakarpackiego położony 8 km na wschód od Dubowego.

Zaliczenie Apećkiej do określonego pasma górskiego jest w literaturze kwestią sporną. Część autorów włącza ją do szeroko pojmowanego łańcucha Świdowca – podobnie do wyróżniającego się na tle pozostałej części pasma masywu Bliźnicy. Inni uznają Apećką za szczyt izolowany, nieprzynależny do żadnej grupy[2][3].

Góra posiada kilka kulminacji, z czego dwie najwyższe mają kolejno 1512 i 1511 m n.p.m. Widziana z góry przypomina literę „X”, której najdłuższe ramię ma 3 km[4]. Granica bukowego lasu przebiega na ok. 1400 m n.p.m.; powyżej tej wysokości rozciąga się połonina. W 2007 roku poprowadzono na Apećką drogę, dzięki której można się dostać na górę za pomocą motocyklu, lub nawet lekkiego samochodu[5]. Przy dobrej widoczności można dostrzec Howerlę oddaloną o 37 km oraz Chust znajdujący się w odległości ok. 50 km[1].

Nazwa „Apećka” pochodzi od rumuńskiego słowa „apă” oznaczającego wodę[5]. Nie jest ona przypadkowa, gdyż na stokach góry swój początek biorą liczne potoki wpadające do pobliskich rzek, w tym Tereswy[4][5].

Przypisy

  1. a b Apecka [online], peakvisor.com [dostęp 2022-09-13] (ang.).
  2. Josyp Hiłecki, Рельєф Українських Карпат: стан і проблеми понятійного апарату, Ołeh Szablij (red.), „Istorija ukrajinśkoji heohrafiji” (21), Tarnopol 2010, s. 58 [zarchiwizowane z adresu 2022-03-18] (ukr.).
  3. Josyp Hiłecki, Myrosław Sawjuk, Солотвинське низькогір'я як геоморфологічна підобласть Закарпатського низькогір'я, Ołeh Szablij (red.), „Istorija ukrajinśkoji heohrafiji” (24), 2011, s. 62 [zarchiwizowane z adresu 2022-06-18] (ukr.).
  4. a b Apećka (1512 m) [online], mapy.cz [dostęp 2022-09-14] (pol.).
  5. a b c Лілово-білі гори: на полонині Апецька зацвіли червонокнижні крокуси і первоцвіти [online], zakarpatlis.gov.ua/, 30 marca 2017 [dostęp 2022-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-28] (ukr.).