Antoni Brzeżańczyk
 Antoni Brzeżańczyk (1975) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data urodzenia |
9 stycznia 1919 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 maja 1987 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo |
polskie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Antoni Brzeżańczyk[a][1] (ur. 9 stycznia 1919[b], zm. 26 maja 1987 w Wiedniu) – polski piłkarz i trener.
Kariera piłkarska
Antoni Brzeżańczyk był wychowankiem Podgórza Kraków. Podczas swojej kariery piłkarskiej grał w takich klubach jak: Pogoń Mogilno[2], Dąb Poznań, Lechia Gdańsk, Odra Opole, AKS Chorzów, Lech Poznań, Stal Mielec, gdzie był również grającym trenerem.
Kariera trenerska
Antoni Brzeżańczyk po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. W 1954 roku ukończył kurs trenerski w Krakowie. Pierwszym klubem w karierze trenerskiej był Stal Mielec, gdzie był grającym trenerem i doprowadził klub do awansu do III ligi i II ligi. Następnie był trenerem Polonii Bydgoszcz, Zawiszy Bydgoszcz i Resovii Rzeszów. Potem wrócił do Mielca, z którym w 1960 roku uzyskał historyczny awans do ekstraklasy.
Po odejściu ze Stali na krótko wrócił do Poznania, gdzie w 1961 roku podjął pracę z Wartą Poznań. Później nastąpiła prawdziwa trenerska karuzela w jego życiu – GKS Katowice, Olimpia Poznań, Odra Opole.
W latach 1964–1965 był trenerem młodzieżowej reprezentacji Polski, a w 1966 roku został selekcjonerem seniorskiej reprezentacji, prowadząc ją w dziewięciu meczach. Początkowo pracował samodzielnie, od września tworzył selekcjonerski tercet wspólnie z Kazimierzem Górskim i Klemensem Nowakiem[3]. Selekcjonerski debiut Brzeżańczyka miał miejsce na chorzowskim Stadionie Śląskim, a 3 maja 1966 rywalem byli Węgrzy (remis 1:1). Ostatnim meczem, w którym znalazł się na ławce trenerskiej, był rozegrany 22 października 1966 na paryskim Parc des Princes mecz eliminacji Mistrzostw Europy przeciwko trójkolorowym (przegrana 1:2). Łącznie, bilans Antoniego Brzeżańczyka w trakcie jego niespełna półrocznej pracy z reprezentacją Polski, wynosi jedno zwycięstwo (4:0 z Luksemburgiem), trzy remisy oraz pięć porażek. Warto wspomnieć, że w czerwcu 1966 biało-czerwoni udali się na pierwsze w historii południowoamerykańskie tournee, podczas którego rozegrali dwa mecze przeciwko Brazylijczykom (przegrane 1:4 i 1:2) oraz jeden z reprezentacją Argentyny (remis 1:1). Cennym sprawdzianem drużyny prowadzonej przez Brzeżańczyka był mecz z przygotowującą się do Mistrzostw Świata reprezentacją Anglii. 5 lipca 1966 w Chorzowie goście wygrali 1:0 po golu Rogera Hunta, a już 25 dni później celebrowali na londyńskim Wembley zdobycie trofeum mistrzowskiego[4].
W 1969 roku został trenerem Zagłębia Wałbrzych, z którym zajął 3. miejsce w ekstraklasie w sezonie 1970/1971. W sezonie 1971/1972 został trenerem Górnika Zabrze z którym zdobył swoje jedyne mistrzostwo Polski i Puchar Polski. Następnymi klubami w jego karierze były: Zagłębie Sosnowiec, Polonia Bytom i Wisłoka Dębica.
Później wyjechał za granicę i był jednym z niewielu polskich trenerów, którzy odnosili sukcesy zawodowe na Zachodzie. Na początku kwietnia 1975 na własną prośbę rozwiązał umowę z Wisłoką Dębica i w tym samym miesiącu został trenerem holenderskiego Feyenoordu[5]. Następnie prowadził: Rapid Wiedeń, Admirę Wiedeń, Iraklis Saloniki[6], PAOK FC, FC Sankt Veit, Wiener SC[7] oraz SV Breitensee.
Śmierć
Antoni Brzeżańczyk zmarł 26 maja 1987 roku w Wiedniu w wieku 68 lat[8].
Sukcesy
Trenerskie
Stal Mielec
- Awans do ekstraklasy: 1960
Zagłębie Wałbrzych
- 3. miejsce w ekstraklasie: 1971
Górnik Zabrze
Feyenoord Rotterdam
Rapid Wiedeń
Uwagi
- ↑ Do zakończenia II wojny światowej prawdopodobnie pod innym nazwiskiem.
- ↑ W oficjalnych powojennych dokumentach w miejscu urodzenia widniał Kraków, jednak nie odnaleziono metryki potwierdzającej to zdarzenie. Nie znaleziono też dokumentów potwierdzających inne potencjalne miejsce narodzin związane z brzmieniem nazwiska – Brzeżany.
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Piłkarska FUJI, LECH POZNAŃ, s. 231, Katowice 2003.
- ↑ KS POGOŃ MOGILNO – Klub.
- ↑ Fornalik 45. selekcjonerem reprezentacji Polski.
- ↑ Andrzej Gowarzewski, Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921-2018, Katowice 2018, s. 102–106, ISBN 978-83-88232-54-1.
- ↑ A. Brzeżańczyk trenerem Feyenoordu Rotterdam. „Nowiny-Stadion”, s. 1, nr 15 z 14 kwietnia 1975.
- ↑ Greece 1979/80.
- ↑ Trenerzy austriackich klubów.
- ↑ Polacy w wiedeńskich klubach. wieninternational.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-28)]..
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Biało-czerwoni. Dzieje piłkarskiej reprezentacji Polski 1921-2018, Wydawnictwo GiA, Katowice 2018.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
- Józef Witek – Encyklopedia miasta Mielca. Tom 1.
- Korso, 21 stycznia 2004.
Linki zewnętrzne
- Antoni Brzeżańczyk w bazie Hpnn.pl
- Antoni Brzeżańczyk. wikilech.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. w bazie Wikilech.pl
- Antoni Brzezanczyk, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21].
- Antoni Brzeżańczyk w bazie Rapidarchiv.at (niem.)
- Antoni Brzeżańczyk w bazie Worldfootball.net (ang.)