Antoni Bartłomiej Ledóchowski
| |
 Ledóchowski Hrabia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Józef Zachariasz |
| Odznaczenia | |
 
| |
Antoni Bartłomiej Jacek Joachim Filip Michał Ledóchowski, właśc. Antoni Halka-Ledóchowski (ur. 1755 w Krupie k. Łucka, zm. 1835 w Warszawie) − hrabia, poseł obozu reformatorskiego na Sejm Czteroletni z województwa czernihowskiego w 1790[1], starosta hajsyński[2], dworzanin króla Stanisława II Poniatowskiego, autor anonimowych publikacji reformatorskich, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[3].
Syn Franciszka Antoniego i Ludwiki z Denhoffów. Brat Stanisława. Właściciel dóbr na Wołyniu, Sandomierszczyźnie i Mazowszu. Po powstaniu kościuszkowskim sprzedał dobra wołyńskie i mazowieckie i osiadł w dobrach sandomierskich (Ossolin). Wraz z bratem Stanisławem w 1800 roku otrzymał tytuł hrabiowski od cesarza rzymskiego Franciszka II. 8 stycznia 1809 roku był w pierwszej grupie odznaczonych Orderem Leopolda przez Cesarza Austrii Franciszka I.
W 1816 roku wysadził zamek w Ossolinie, rzekomo w poszukiwaniu skarbów. Odebrał również Ossolinowi prawa miejskie z uwagi na całkowity brak rozwoju miejscowości jako jednostki miejskiej. Po śmierci żony w 1819 roku przekazał dobra klimontowskie synowi Józefowi oraz ossolińskie Ignacemu, a sam wybrał stan duchowny. Przygotowywał się do niego w zakonie reformatów w Sandomierzu i Zgromadzeniu Księży Misjonarzy w Warszawie przy kościele św. Krzyża. Zmarł przy tym kościele. Pochowany w farze w Klimontowie.
Kawaler polskiego Orderu św. Stanisława od 1789 i austriackiego Orderu Leopolda I klasy od 1809[2].
Pierwszy w rodzinie hrabia austriacki od 8 maja 1800, galicyjski od 15 maja 1800[2], potwierdzony w Królestwie Kongresowym w 1820[4]
Przypisy
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 335.
- ↑ a b c Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 540.
- ↑ Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 73.
- ↑ Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku, [b.n.s.]
Bibliografia
- Klimontów miasto prywatne rodu Ossolińskich, Eugeniusz Niebelski, Klimontów 1993.
- Polski Słownik Biograficzny, Władysław Serczyk, t. 16, Wrocław – Warszawa – Kraków 1971.