Anna Maria Tilschová

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1873 Praga
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 1957 Dobříš
Multimedia w Wikimedia Commons

Anna Maria Tilschová (ur. 11 listopada 1873 w Pradze, zm. 18 czerwca 1957 w Dobříš) – czeska powieściopisarka, przedstawicielka młodszej fali czeskiej prozy realistycznej i naturalistycznej początku XX wieku. W 1947 otrzymała tytuł Artysty narodowego.

Urodziła się w Pradze w rodzinie mieszczańskiej. Jej ojcem był Josef Karel Tilsch, doktor prawa i adwokat, matką Roza Tilschová-Urbánková, dziadek (ojciec matki) – Ferdynand Urbanek – kupcem i cukrownikiem^[1].

Z mężem Emanuelem Antonínem Tilschem^[2] miała dwoje dzieci: Marię Úlehlovą-Tilschovą i Emanuela Marię Tilscha.

Zmarła w 1957 roku w Dobříš. Została pochowana na Cmentarzu Olszańskim.

W swojej pracy chciała uchwycić proces rozpadu relacji rodzinnych w społeczeństwie mieszczańskim, poczucie pustki życiowej i inne symptomy kryzysu mieszczańskiego świata. Jej twórczość jest bliska naturalizmowi, powieści charakteryzują się szczegółowym opisem otoczenia i studiami psychologicznymi postaci^[3].

Była jedną z pierwszych osób piszących o ziemi ostrawskiej^[4].

• Alma mater (rodový román), 1933
• Černá dáma a tři povídky, 1924
• Dědicové, 1924
• Fany, 1915
• Haldy, 1927
• Hoře z lásky
• Hříšnice a jiná próza, 1918
• Matky a dcery
• Na horách, 1905
• Návrat
• Orlí hnízdo (rodový román, o rodině Mánesů), 1942
• Sedmnáct povídek, 1904
• Stará rodina, 1916
• Synové, 1918
• Tři kříže
• U Modrého kohouta
• Vykoupení, 1923 – o Antonínu Slavíčkovi