Anna Lindh

Pełne imię i nazwisko	Ylva Anna Maria Lindh
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1957 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	11 września 2003 Solna
Minister spraw zagranicznych Szwecji
Okres	od 7 października 1998 do 11 września 2003
Przynależność polityczna	Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
Poprzednik	Lena Hjelm-Wallén
Następca	Laila Freivalds
Multimedia w Wikimedia Commons

Ylva Anna Maria Lindh (ur. 19 czerwca 1957 w Sztokholmie, zm. 11 września 2003 w Solnie^[1]) – szwedzka polityk, działaczka Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, w latach 1994–1998 minister środowiska, od 1998 do śmierci minister spraw zagranicznych. Zmarła na skutek ugodzenia nożem przez Mihajla Mihajlovicia, Szweda serbskiego pochodzenia.

W 1982 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie w Uppsali^[2]. Jako nastolatka dołączyła do Ligi Młodych Szwedzkiej Socjaldemokracji (SSU), w ramach której wzięła udział w protestach przeciwko wojnie wietnamskiej. W 1984 wybrana została na przewodniczącą socjaldemokratycznej młodzieżówki, będąc pierwszą kobietą na tym stanowisku. Funkcję tę pełniła do 1990, okres jej rządów w organizacji wiązał się z zaangażowaniem politycznym SSU w sprawy międzynarodowe – dotyczące sytuacji w Nikaragui, Wietnamie, RPA i Palestynie oraz z kampanią przeciwko wyścigowi zbrojeń^[3].

Jednocześnie działała w Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej^[4]. W 1976 została radną gminy Enköping, w której zasiadała do 1982^[5]. W tym samym roku weszła w skład Riksdagu jako zastępczyni poselska w miejsce jednego z członków rządu. Mandat wykonywała do 1985^[4].

W 1994 objęła urząd ministra środowiska w rządzie Ingvara Carlssona. Pozostała na tej funkcji w 1996, gdy na czele gabinetu stanął Göran Persson^[6]. W wyborach w 1998 i 2002 była wybierana na posłankę do szwedzkiego parlamentu^[4]. W 1998, po dokonanej rekonstrukcji gabinetu, przeszła na stanowisko ministra spraw zagranicznych^[6], które zajmowała do czasu swojej śmierci. Opowiadała się za współpracą Szwecji z Unią Europejską, w trakcie kryzysu w Kosowie współpracowała z Javierem Solaną przy negocjowaniu ugody, która doprowadziła do zakończenia konfliktu zbrojnego w Macedonii. Krytykowała inwazję na Irak z 2003, uważając, że bez wsparcia ze strony ONZ interwencja nie będzie udana. W konflikcie izraelsko-palestyńskim krytykowała obydwie strony konfliktu, oskarżając je o nieprzestrzeganie prawa międzynarodowego i praw człowieka^[3].

Wzmacniała swoją pozycję w partii, pod koniec życia była wymieniana jako potencjalna następczyni następca Görana Perssona^[7].

10 września 2003^[1] podczas zakupów w centrum handlowym NK w Sztokholmie została napadnięta przez nieznanego początkowo sprawcę, który ugodził ją kilkukrotnie nożem w klatkę piersiową, brzuch i ramiona. Na skutek tego ataku doznała krwotoków wewnętrznych, a także uszkodzeń m.in. wątroby^[8]. Ranna została przewieziona do Szpitala Uniwersyteckiego Karolinska, gdzie przeszła ośmiogodzinną operację. 11 września Anna Lindh na skutek odniesionych obrażeń zmarła^[8]. Zabójcą okazał się Mihajlo Mihajlović, Serb posiadający obywatelstwo szwedzkie. Przyznał on się do dokonania morderstwa, a winę za dokonanie zbrodni zrzucił na głosy w głowie^[9]. W marcu 2004 został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności. W wyniku apelacji wyrok ten w lipcu tegoż roku został zmieniony, co motywowano poważnymi problemami psychicznymi sprawcy, który, jak twierdził jego prawnik, dokonując zbrodni, miał znajdować się pod wpływem silnego koktajlu środków antydepresyjnych i nie zamierzał dokonać zabójstwa. W rezultacie orzeczono umieszczenie Mihajla Mihajlovicia w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym^[3][10]. Po odwołaniu oskarżyciela w grudniu 2004 Sąd Najwyższy ostatecznie ponownie orzekł wobec sprawcy karę dożywotniego pozbawienia wolności, co zakończyło postępowanie^[10].

Jej mężem był polityk Bo Holmberg, miała dwóch synów^[7].