Ankamaty
wieś | |
Ruiny wiatraka w Ankamatach | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
116[2] |
Strefa numeracyjna |
55 |
Kod pocztowy |
82-440[3] |
Tablice rejestracyjne |
GSZ |
SIMC |
0148895[4] |
Położenie na mapie gminy Dzierzgoń | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu sztumskiego | |
53°55′43″N 19°16′53″E/53,928611 19,281389[1] |
Ankamaty (niem. Ankemitt[5]) – wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Dzierzgoń[4].
Wieś szlachecka położona była w I Rzeczypospolitej w województwie malborskim[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
12 lutego 1948 ustalono urzędową polską nazwę miejscowości – Ankamaty, określając drugi przypadek jako Ankamat, a przymiotnik – ankamacki[5].
We wsi znajduje się murowana wieża wiatraka holenderskiego z XIX wieku[7].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 709
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 6 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 15, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2013-04-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 grudnia 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55).
- ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku: suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
- ↑ Piotr Skurzyński: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A., Warszawa 2004, s. 29, ISBN 83-7200-631-8.