Ten artykuł dotyczy terytorium. Zobacz też: inne znaczenia.

Brytyjskie Terytorium Zamorskie Anguilla

British Overseas Territory of Anguilla

terytorium zamorskie
Herb Flaga
Hymn: God Bless Anguilla (Boże błogosław Anguillę)
Dewiza: Strength and Endurance (Siła i Wytrzymałość)
Państwo	Wielka Brytania
Siedziba	The Valley
Data powstania	1980
Zarządzający	Dileeni Daniel-Selvaratnam[1]
Zarządzający	Ellis Webster
Powierzchnia	102 km²
Populacja (2017) • liczba ludności	17 087[2]
• gęstość	168 os./km²
Numer kierunkowy	+1 264
Strefa czasowa	UTC -4
Języki urzędowe	angielski
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Informacje w Wikipodróżach

Anguilla [æŋˈɡwɪlə] – terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii na Morzu Karaibskim w archipelagu Wysp Nawietrznych (Małe Antyle). Składa się z wysp Anguilla (88 km²), Sombero (5 km²) oraz kilku mniejszych. Najbliższym obcym terytorium jest oddalona o około 7 km na południe wyspa Sint Maarten/Saint-Martin należąca po części do Francji i Holandii. Głównymi produktami eksportowymi są homary i sól.

Anguilla jest terytorium zamorskim Wielkiej Brytanii (overseas territory of the United Kingdom) o szerokiej autonomii wewnętrznej. Posiada własny jednoizbowy parlament – Izbę Zgromadzenia (House of Assembly), w której zasiada 11 osób, w tym 7 wybieranych w wyborach powszechnych. Przedstawicielem egzekutywy jest Rada Wykonawcza (Executive Council), której 2/3 składu wybierane jest spośród członków Izby Zgromadzenia przez gubernatora, który z kolei desygnowany jest na swoje stanowisko przez monarchę brytyjskiego.

 Osobny artykuł: Geografia Anguili.

Anguilla zbudowana jest z wapieni koralowych. Ukształtowanie pionowe pozbawione jest różnorodności. Przeważają płaskie niziny. Najwyższym wzniesieniem jest Crocus Hill (65 m n.p.m.). Na wyspie panuje klimat równikowy wilgotny modelowany przez pasat północno-wschodni.

Wyspa odkryta w 1493 przez Krzysztofa Kolumba. Ze względu na kształt otrzymała łacińską nazwę Anguilla, czyli węgorz. Od 1650 kolonia angielska. Od 1882 do 1967 (a formalnie do 1980) administrowana razem z wyspami Saint Kitts i Nevis. Po utworzeniu przez Brytyjczyków 27 lutego 1967 Stowarzyszonego Państwa Saint Kitts-Nevis-Anguilla doszło do gwałtownych demonstracji ludności, rozbrojono kilkunastoosobowy oddział policji i zmuszono go do opuszczenia wyspy. Przeprowadzono referendum w sprawie oddzielenia się od St. Kitts i Nevis i 12 lipca 1967 roku przywódca ruchu separatystycznego Peter Adams, proklamował niepodległość wyspy. W dniu 6 lutego 1969 proklamowano republikę, ale już 19 marca armia brytyjska dokonała inwazji i przywrócono stan jaki istniał przed rebelią. 10 lutego 1976 wyspa otrzymała autonomię, a od 19 grudnia 1980 jest samodzielną dependencją zarządzaną przez gubernatora i posiada własny rząd.

Czarnoskórzy stanowią 90,1% populacji, rasy mieszane (głównie Mulaci) 4,6%, biali 3,7% a pozostali 1,5%^[3].

Struktura religijna kraju w 2015 roku, według The Association of Religion Data Archives^[4]:

• protestanci – 77% (głównie: anglikanie, metodyści, zielonoświątkowcy, adwentyści dnia siódmego i baptyści^[5]),
• katolicy – 6,9%,
   Osobny artykuł: Diecezja Saint John’s – Basseterre.
• brak religii – 3,8%,
• świadkowie Jehowy – 1,1%^[5],
   Osobny artykuł: Świadkowie Jehowy na Anguilli.
• bahaiści – 1%,
• hinduiści – 0,4%,
• muzułmanie – 0,3%,
• żydzi – 0,1%,
• inne religie – 0,5%,
• nieokreśleni – 9%.

The Valley

Porty lotnicze w Anguilli

Emisja równoważnika dwutlenku węgla z Anguilli wyniosła w 1990 roku 0,008 Mt, z czego 0,006 Mt stanowiła emisja dwutlenku węgla. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 734 kg dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 32 kg. Od tego czasu emisje rosną w nieregularnym tempie, z przejściowymi spadkami. Głównym źródłem emisji przez cały czas był transport. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 0,029 Mt, a w przeliczeniu na mieszkańca 1,897 t i w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 87 kg^[6].