Angélique Kidjo

Imię i nazwisko	Angélique Kpasseloko Hinto Hounsinou Kandjo Manta Zogbin Kidjo
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1960 Ouidah
Gatunki	pop, folk, world music
Zawód	wokalistka
Wydawnictwo	Columbia, PolyGram, Island, Razor & Tie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Angélique Kidjo, właśc. Angélique Kpasseloko Hinto Hounsinou Kandjo Manta Zogbin Kidjo (ur. 14 lipca 1960 w Kotonu) – benińska piosenkarka tworząca muzykę będącą połączeniem popu i tradycyjnych pieśni afrykańskich, laureatka Grammy, ambasador dobrej woli UNICEF^[1].

W 1982 wyjechała do Paryża, gdzie występowała w chórkach. Do zespołu Pili Pili zaprosił ją pianista jazzowy – Jasper van ’t Hof i zaangażował jako wokalistkę. Na scenie występowała m.in. z Vernonem Reidem, Buddym Guyem. Wśród artystów, z którymi nagrywała lub koncertowała są Carlos Santana, Dave Matthews Band, Peter Gabriel, Bono, Herbie Hancock, Cassandra Wilson, Vernon Reid i Annie Lennox. Uważana za „Pierwszą divę Afryki”, chociaż mieszka w Nowym Jorku.

Uważa się^[kto?], że Angélique Kidjo jest uosobieniem wszystkiego co najlepsze w muzyce i kulturze Afryki, jest bodaj najsłynniejszą^{[według kogo?]} muzyczną ambasadorką i ikoną współczesnej world music. Jej płyta (Õÿö, 2010), została nominowana (2011) do nagrody Grammy w kategorii najlepszy album gatunku. Repertuar większości nagranych przez nią płyt tworzą utwory będące połączeniem popu i pieśni afrykańskich.

Artystka była jedną z głównych gwiazd ceremonii otwarcia piłkarskich mistrzostw świata w RPA w 2010. Angélique Kidjo od 2002 jest ambasadorem dobrej woli UNICEF i jedną z pierwszych gwiazd, której Marcus Miller zaproponował udział w widowisku „Marcus+”.

W sierpniu 2011 miała być gościem Marcusa Millera podczas koncertu „Solidarity of Arts” w Gdańsku obok takich gwiazd jak Trilok Gurtu, Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, Edmar Castaneda i orkiestry Sinfonia Varsovia.

W 1998 nagrała jedną z dwóch głównych piosenek do disneyowskiego filmu Król Lew 2 – We Are One. Za album Djin Djin Angélique Kidjo otrzymała w 2008 nagrodę Grammy^[2].

Jest założycielką fundacji wspierającej edukację dziewcząt – The Batonga Foundation.

Laureatka Nagrody Grammy w kategorii Best World Music Album za płyty: Djin Djin (2007), EVE (2014), Sings (2015), Celia (2019) oraz w kategorii Best Global Music Album za płytę Mother Nature (2020). Wielokrotnie nominowana do Grammy, m.in. w kategorii Best World Music Album za płytę Oremi (1998) i Black Ivory Soul (2002) oraz w kategorii Best Contemporary World Music Album za płytę Oyaya! (2004) i Õÿő (2010)^[3].

W 2023 r. została laureatką Polar Music Prize^[4].

• Komandor Orderu Narodowego Beninu – 2008^[5]
• Oficer Orderu Sztuki i Literatury – 2011, Francja^[6]
• Złoty Medal Prezydenta Republiki Włoskiej – 2008, Włochy^[6]

• Pretty
• 1990 – Parakou
• 1991 – Logozo
• 1994 – Ayé
• 1996 – Wombo Lombo
• 1996 – Fifa
• 1998 – Oremi
• 2001 – Keep On Moving: The Best of Angelique Kidjo
• 2002 – Black Ivory Soul
• 2004 – Oyaya!
• 2007 – Djin Djin
• 2010 – Õÿő
• 2012 – Spirit Rising
• 2014 – EVE
• 2015 – Sings
• 2018 – Remain in light
• 2019 – Celia
• 2020 – Mother Nature
• 2022 – Queen of Sheba (z Ibrahimem Maaloufem)^[7]

• 2007 – Grammy w kategorii Best World Music Album za płytę Djin Djin
• 2014 – Grammy w kategorii for Best World Music Album za płytę EVE
• 2015 – Grammy w kategorii for Best World Music Album za płytę Sings
• 2019 – Grammy w kategorii Best World Music Album za płytę Celia
• 2020 – Grammy w kategorii Best Global Music Album za płytę Mother Nature
• 2023 – nagroda Polar Music Prize

• Oxfam International – Angélique Kidjo. oxfam.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-25)]. (ang.) [dostęp 2012-09-29]

• Marcus+ Festival Solidarity Of Arts. solidarityofarts.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-15)].