Andrzej Piaseczny

Andrzej Piaseczny (2022)
Imię i nazwisko	Andrzej Tomasz[a] Piaseczny
Pseudonim	Piasek
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1971 Pionki
Gatunki	pop[1]
Zawód	piosenkarz, autor tekstów, aktor niezawodowy
Aktywność	od 1992
Wydawnictwo	BMG Poland, Sony BMG Music Entertainment Poland, QM Music, Sony Music Entertainment Poland
Powiązania	Robert Chojnacki, Seweryn Krajewski, Stanisław Sojka
Zespoły
Mafia (1992–1997)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Andrzej Tomasz Piaseczny^[a], znany także jako Piasek (ur. 6 stycznia 1971 w Pionkach^[2]) – polski piosenkarz, autor tekstów i osobowość telewizyjna.

Członek Akademii Fonograficznej ZPAV^[3]. W latach 1992–1997 wokalista zespołu Mafia, z którym wydał trzy albumy studyjne: Mafia (1993), Gabinety (1995) i FM (1996). Od 1998 artysta solowy, wydał dziesięć albumów studyjnych: Piasek (1998), Popers (2000), Andrzej Piaseczny (2003), Jednym tchem (2005), 15 dni (2008), Spis rzeczy ulubionych (2009), To co dobre (2012), Kalejdoskop (2015), O mnie, o tobie, o nas (2017) i 50/50 (2021) oraz W blasku światła (2011) ze Stanisławem Sojką, Zimowe piosenki (2012) z Sewerynem Krajewskim i Jeszcze zanim święta (2023) z Kacprem Dworniczakiem, a także album koncertowy Na przekór nowym czasom – live (2009). Za sprzedaż albumów odebrał dwie podwójnie platynowe płyty, sześć platynowych i jedną złotą. Do jego największych przebojów należą piosenki: „Budzikom śmierć” i „Prawie do nieba” (nagrane z Robertem Chojnackim), „Z głębi duszy”, „I jeszcze...”, „Chodź, przytul, przebacz”, „Rysowane tobie” i „Śniadanie do łóżka”.

Laureat czterech Superjedynek, Wiktora, Fryderyka, Telekamery i Eska Music Award. Zdobywca drugiego miejsca na Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w 1999. Reprezentant Polski w 46. Konkursie Piosenki Eurowizji (2001)^[4].

W latach 1997–2010 grał Kacpra „Górniaka” Złotopolskiego w serialu TVP2 Złotopolscy. Użyczył głosu jednej z postaci filmu animowanego Magiczny miecz – Legenda Camelotu. Był kapitanem jednej z drużyn w programie Bitwa na głosy, trenerem w kilku edycjach The Voice of Poland i The Voice Senior oraz jurorem w dwóch edycjach programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.

Obiektem zainteresowania mediów przez większość kariery Piasecznego jest jego życie prywatne. W 2021 publicznie oznajmił, że jest gejem, czym potwierdził pojawiające się w prasie sugestie na temat jego homoseksualnej orientacji.

Urodził się 6 stycznia 1971 w Pionkach^[2], jest synem nauczycielki biologii i pracownika zakładów chemicznych. Ma dwoje rodzeństwa, starszego o cztery lata brata Krzysztofa i młodszą o dziewięć lat siostrę Barbarę^[5]. Będąc uczniem Szkoły Podstawowej nr 1 im. Stefana Żeromskiego w Pionkach, należał do szkolnego zespołu Cavatina, prowadzonego przez Janusza Górskiego^[6], z którym uczestniczył w festiwalach piosenki harcerskiej^[7].

Ukończył naukę w klasie o profilu biologiczno-chemicznym w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Dąbrowskiej w Pionkach^[8], a po zdaniu matury w 1989 podjął studia na kierunku „wychowanie muzyczne” na Wydziale Pedagogicznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, które ukończył w 1996^[9]. W trakcie studiów pracował na farmie w Szwecji^[6] oraz rozpoczął naukę gry na fortepianie, gitarze i flecie^[10].

W 1992 zwyciężył w Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki we Wrocławiu, dzięki czemu został zakwalifikowany do udziału w koncercie „Debiutów” na 29. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[11]. Wkrótce został wokalistą zespołu Mafia, z którym w listopadzie 1993 wydał pierwszy album studyjny, również zatytułowany Mafia^[12]. W lutym 1995 wydał z Mafią album pt. Gabinety^[13]. Pozostając członkiem Mafii, nawiązał współpracę z saksofonistą Robertem Chojnackim, który początkowo zaproponował mu napisanie tekstów do piosenek na jego debiutancki album^[14], następnie – nagranie wersji demo utworów, a ostatecznie także właściwych partii wokalnych na płycie^[15][16]. Wydany w grudniu 1995 album pt. Sax & Sex^[17] promowali utworami „Budzikom śmierć”, „Prawie do nieba” i „Niecierpliwi”, które stały się przebojami. Za album uzyskali certyfikat dwukrotnej platynowej płyty^[18]. W ramach promocji albumu, w kwietniu i maju 1996 odbył trasę koncertową z Chojnackim^[9]. Mimo sukcesu komercyjnego płyty odmówił nagrań kolejnego albumu z Chojnackim^[15] i zakończył współpracę z muzykiem w atmosferze konfliktu wywołanego m.in. kwestiami finansowymi (za nagranie piosenek z pierwszej płyty otrzymał honorarium w wysokości 7 tys. złotych)^[19][15]. Również w 1996 wydał z Mafią album pt. FM^[20], a w 1997 nagrał z zespołem piosenkę „Wolność w nas” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Macieja Ślesickiego pt. Sara^[13]. Wkrótce odszedł z Mafii, by kontynuować karierę solową.

14 stycznia 1998 wydał debiutancki, solowy album pt. Piasek^[21], który promował singlami „Mocniej” i „Jeszcze bliżej”, notowanymi na listach przebojów Polskiego Radia, a także piosenką „Pogodniej (Złoty środek)”, wykorzystaną jako główny motyw muzyczny serialu TVP2 Złotopolscy^[13], w którym występował w roli Kacpra Złotopolskiego od początku emisji aż do zakończenia produkcji, tj. w latach 1997–2010^[2]. Również w 1998 wydał singel „Wciąż bardziej obcy”, który nagrał z gościnnym udziałem Jana Borysewicza, a także „Jesteś blisko mnie” i „Znam drogę swą”, które nagrał z Natalią Kukulską na potrzeby polskiej wersji dźwiękowej filmu animowanego Magiczny miecz – Legenda Camelotu. Także w 1998 premierę miała książka biograficzna Piasek. O sobie samym, będąca wywiadem-rzeką z Piasecznym, który przeprowadziła Marta Szelichowska-Kiziniewicz. W 1999, reprezentując Polskę z piosenką „Jeszcze bliżej”, zajął drugie miejsce w finale Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, na którym otrzymał także nagrodę publiczności^[13].

16 lutego 2000 wydał drugi solowy album studyjny pt. Popers^[22]. W ramach promocji płyty zagrał koncert pod nazwą Piasek i Przyjaciele w Teatrze Polskim w Warszawie^[13]. W maju 2001, reprezentując Polskę z utworem „2 Long”, zajął 20. miejsce w finale 46. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kopenhadze^[13]; w trakcie występu miał na sobie futro, za które otrzymał nieoficjalny tytuł najgorzej ubranego uczestnika konkursu^[23][24][25]. W 2002 nagrał utwór „Oj Kot” promujący film kostiumowy Andrzeja Wajdy Zemsta^[13] oraz został jednym z właścicieli gejowskiego klubu „Soho” w Krakowie^[26][27].

10 listopada 2003 wydał trzeci solowy album studyjny, zatytułowany po prostu Andrzej Piaseczny^[28], który promował singlami: „Szczęście jest blisko”, „Teraz płacz” i „Jedna na milion”. W 2004 zaśpiewał gościnnie w singlu Krzysztofa Krawczyka „Przytul mnie życie”^[13], uczestniczył w sztafecie z ogniem olimpijskim podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach^[13], zagrał Andrzeja w filmie Trzymajmy się planu i otrzymał tytuł „Zasłużony dla Miasta Pionki” podczas uroczystości z okazji 50-lecia nadania Pionkom praw miejskich. W 2005 wziął udział w nagraniach płyty pt. Słowa, która zawierała piosenki skomponowane do wierszy Jana Pawła II. 3 września za piosenkę „Z głębi duszy” zdobył główną nagrodę Bursztynowego Słowika podczas Festiwalu w Sopocie^[13]. 19 września wydał kolejny album solowy pt. Jednym tchem^[29], za który odebrał certyfikat platynowej płyty. Również w 2005 pojawił się na kolejnym albumie Roberta Chojnackiego pt. Saxophonic^[30] oraz wystąpił w programie rozrywkowym Arie z uśmiechem, podczas którego zaśpiewał dwie arie operetkowe: „Dziewczyno Ty moja” i „Usta milczą, dusza śpiewa” z Katarzyną Cerekwicką^[13]. W 2007 wystąpił podczas festiwalu TOPtrendy w Sopocie, wziął udział w recitalu Seweryna Krajewskiego pt. Niebo z moich stron podczas 44. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[13] oraz wystąpił gościnnie w 46. odcinku serialu Niania.

7 kwietnia 2008 wydał kolejny solowy album studyjny pt. 15 dni, który nagrał z okazji 15-lecia działalności artystycznej^[31]. Na płycie umieścił najpopularniejsze piosenki w karierze oraz dwie premierowe kompozycje: „Komu potrzebny żal” i „15 dni”^[13]. Pod koniec marca 2009 wydał album pt. Spis rzeczy ulubionych z muzyką skomponowaną przez Seweryna Krajewskiego^[32]. Płytę promował singlem „Chodź, przytul, przebacz”, który został wyróżniony m.in. w programie muzycznym Hit Generator. 30 listopada wraz z Krajewskim wydał wspólny album koncertowy pt. Na przekór nowym czasom – live^[33].

W styczniu 2010 odebrał Telekamerę w kategorii Muzyka, a miesiąc później – Złotego Dzioba za album pt. Spis rzeczy ulubionych. Również w 2010 zagrał dyrektora szkoły w improwizowanym spektaklu telewizyjnym Spadkobiercy^[2], a w grudniu zakończono produkcję serialu Złotopolscy, w którym występował od 1997. 15 kwietnia 2011 wspólnie ze Stanisławem Sojką wydał album pt. W blasku światła^[34], na którym znalazła się muzyka Sojki i Seweryna Krajewskiego ilustrująca poematy Karola Wojtyły^[13]. Również w 2011 został trenerem w pierwszej edycji programu rozrywkowego The Voice of Poland^[35].

23 stycznia 2012 wydał album pt. To co dobre, który promował singlami: „To co dobre, to co lepsze” i „Z dwojga ciał”. Płyta dotarła do pierwszego miejsca listy OLiS. Również w 2012 zwyciężył z prowadzonym przez siebie chórem z Kielc w finale trzeciej edycji programu TVP2 Bitwa na głosy oraz nagrał z Sewerynem Krajewskim album pt. Zimowe piosenki, który w dniu premiery uzyskała status platynowej płyty. W 2014 wystąpił jako gość muzyczny w finale pierwszej edycji programu telewizji Polsat Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.

Pod koniec marca 2015 wydał album pt. Kalejdoskop, który nagrał z orkiestrą Metropole Orkest^[36] i który promował singlami: „Kalejdoskop szczęścia” i „O sobie samym”. Również 2015 ponownie został trenerem w The Voice of Poland, zasiadając w gronie trenerów szóstej edycji programu^[37]. 5 marca 2016 był gościem muzycznym finału krajowych eliminacji do 61. Konkursu Piosenki Eurowizji, a w trakcie koncertu zaśpiewał piosenki „Kalejdoskop szczęścia” i „W świetle dnia” i przebój Edyty Bartosiewicz „Ostatni”. Jesienią 2016 zasiadł w gronie trenerów w siódmej edycji The Voice of Poland^[38].

W 2017 otrzymał tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Pionki”^[39], był jednym z trenerów w ósmej edycji The Voice of Poland^[40] i wydał album pt. O mnie, o tobie, o nas. Jesienią 2018 współprowadził poranne pasmo Twój dzień z Melo w Meloradiu^[41]. W 2019 zasiadał w gronie trenerów w pierwszej polskiej edycji The Voice Senior^[42] i powróci ponownie do tej roli w 2025 w kolejnej edycji programu^[43]. Wystąpił z matką w jednym z odcinków reality show TVN Starsza pani musi fiknąć^[44].

W sierpniu 2020 ogłoszono, że będzie jednym z trenerów w drugiej edycji The Voice Senior^[45], którą wyemitowano od stycznia do marca 2021^[46]. W 2021 prowadził audycję 50/50 w Meloradiu^[47], wydał album pt. 50/50, którą promował singlami: „Przedostatni”^[48] i „Miłość”^[49], zasiadł w jury w 12. edycji programu Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami^[50] oraz został zwycięzcą tytułu Mężczyzna Roku w plebiscycie magazynu „Glamour”^[51]. W 2022 wydał piosenkę oraz teledysk „Ania” do filmu dokumentalnego Ania poświęconemu Annie Przybylskiej, w którym także wystąpił^[52], poza tym ponownie był jurorem w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, a z okazji 30-lecia telewizji Polsat nagrał utwór „30 lat minęło jak jeden dzień…” powstałego na bazie przeboju Andrzeja Rosiewicza „Czterdzieści lat minęło...” z 1975^[53]. W 2023 wraz z Kacprem Dworniczakiem wydał album pt. Jeszcze zanim święta^[54], na którym nagrał swoje interpretacje polskich piosenek świątecznych. Wydawnictwo promował singlem „Zanim święta”^[55]. W maju 2024 obchodził jubileusz 30-lecia kariery na Polsat Hit Festiwal^[56], a w listopadzie tego samego roku wydał singel „Piosenka o końcu świata” nagrany z Julią Żugaj^[57].

W latach 90. XX wieku jego partnerką była Mirosława, z którą wziął udział w sesji zdjęciowej dla dwutygodnika „Viva!” i z którą wychowywał jej synów^[26].

Preferencje seksualne Piasecznego były przez wiele lat przedmiotem plotek, w których pojawiały się sugestie o jego dawnym związku z Michałem Pirogiem^[58][59], jednak przez lata wokalista unikał publicznych deklaracji w tej kwestii, a jego nieliczne wypowiedzi odnoszące się do metod działania ruchu LGBT spotkały się z krytyką polskich przedstawicieli tej społeczności^[60][61][62]. W maju 2021 przy okazji premiery płyty 50/50 w wywiadzie dla Radia Zet dokonał tzw. coming outu, stwierdzając że piosenka „Miłość”, której tekst nawiązuje do relacji między dwoma mężczyznami, jest piosenką o nim^[63][64].

Deklaruje się jako osoba wierząca w Boga^[65].

W 2022 został ambasadorem akcji „Wrocławski Rok Dobrych Relacji”, której celem było zwrócenie uwagi na narastający problem samotności wśród społeczeństwa^[66].

 Osobny artykuł: Dyskografia Andrzeja Piasecznego.

• Andrzej Piaseczny, Marta Szelichowska-Kiziniewicz: O sobie samym. Poznań: In Rock Music Press, 1998. ISBN 83-86365-19-6.

• Oficjalna strona internetowa (pol.)