Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Andrzej Papierz

Andrzej Papierz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1966
Frampol

Dyrektor Instytutu Polskiego w Sofii
Okres

od 2001
do 2006

Poprzednik

Iwona Frączek

Następca

Anna Pachla

Ambasador RP w Bułgarii
Okres

od 2007
do 2010

Poprzednik

Sławomir Dąbrowa

Następca

Leszek Hensel

Konsul Generalny RP w Ałmaty
Okres

od 2013
do 2016

Poprzednik

Wiesław Osuchowski

Następca

Radosław Gruk

Konsul Generalny RP w Stambule
Okres

od 2017
do 2018

Poprzednik

Grzegorz Michalski

Następca

Joanna Pilecka

Podsekretarz Stanu w MSZ
Okres

od 3 kwietnia 2018
do 21 października 2018

Dyrektor generalny służby zagranicznej
Okres

od 22 października 2018
do 13 kwietnia 2021

Poprzednik

Maciej Szymański

Następca

Maciej Karasiński

Ambasador RP w Czarnogórze
Okres

od 2023
do 2024

Poprzednik

Artur Dmochowski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Gwiazda Afganistanu Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Medal „Pro Patria” Medal „Za Zasługi dla Polaków w Kazachstanie”

Andrzej Papierz (ur. 21 listopada 1966 we Frampolu) – polski dziennikarz i dyplomata. W 2018 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych; Dyrektor Generalny Służby Zagranicznej (2018–2021); ambasador RP w Bułgarii (2007–2010) i Czarnogórze (2023–2024), konsul generalny w Ałmaty (2013–2016) i Stambule (2017–2018).

Życiorys

Ukończył liceum w Szczecinie[1]. W 1985 rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim (pracę magisterską obronił w 1999)[2]. W czasie studiów był członkiem działającej w podziemiu Krajowej Komisji Koordynacyjnej Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Działał w podziemnych strukturach „Solidarności” oraz był współpracownikiem organizacji Wolność i Pokój. Organizował kolportaż wydawnictw podziemnych oraz jawną sprzedaż wydawnictw niezależnych na UW. Za swoją działalność był wielokrotnie zatrzymywany.

W 1989 był członkiem Warszawskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W 1990 rozpoczął pracę dziennikarza w Tygodniku Solidarność. W latach 1991–1993 był zatrudniony jako analityk w Urzędzie Ochrony Państwa, gdzie przygotowywał opracowania dotyczące sytuacji politycznej po upadku Związku Radzieckiego.

W 1993 powrócił do zawodu dziennikarza. Początkowo pracował w Polskim Radiu, a następnie w dziale informacji Telewizji Polsat, w dziale zagranicznym dziennika „Życie”, telewizji RTL 7 oraz w redakcji programu Puls dnia w Telewizji Polskiej. Był korespondentem zagranicznym w Rosji i na Kaukazie. Pisał reportaże i artykuły o sytuacji w Czeczenii. W 1993 był jednym z założycieli Ligi Republikańskiej.

Od 1998 pełnił funkcję zastępcy dyrektora, a od 2000 dyrektora Centrum Informacyjnego Rządu. W latach 2001–2006 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polskiego w Sofii. Po powrocie do kraju został na krótko mianowany dyrektorem Biura Kadr i Szkolenia MSZ.

W 2006 uzyskał stopień ambasadora tytularnego. W latach 2007–2010 był ambasadorem RP w Bułgarii[3][4], a następnie ambasadorem tytularnym w Ambasadzie RP w Kabulu, starszym doradcą dowodzących Polskim Kontyngentem Wojskowym w prowincji Ghazni (w ramach Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa), konsulem generalnym RP w Ałmaty (2013–2016) oraz w Stambule (2017–2018)[5].

3 kwietnia 2018 powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[6][7]. 21 października 2018 został odwołany ze stanowiska. Nazajutrz objął stanowisko Dyrektora Generalnego Służby Zagranicznej[8]. Pracę na stanowisku zakończył 13 kwietnia 2021[9]. Następnie odpowiadał za politykę regionalną w Europie Południowo-Wschodniej w ramach Departamentu Polityki Europejskiej MSZ[10]. W czerwcu 2023 został mianowany ambasadorem w Czarnogórze[11]. Misję rozpoczął 29 sierpnia 2023[12] i zakończył w 2024.

Jest żonaty, ma pięcioro dzieci[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b Ambasador z „Pobożniaka” [online], Prestiż Szczecin, 6 marca 2015 [dostęp 2021-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-23].
  2. Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 646
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 września 2007 r. Nr 110-51-2007 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 61, poz. 699).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 lipca 2010 r. nr 110-16-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 754).
  5. Konsul Generalny RP w Ałmaty [online], 9 kwietnia 2016 [dostęp 2018-09-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-09].
  6. Andrzej Papierz nowym wiceszefem MSZ. fakty.interia.pl/, 03 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-03].
  7. Reforma MSZ. Dziedziczak i Parys odwołani. rp.pl, 03 kwietnia 2018. [dostęp 2018-04-03].
  8. Dyrektor Generalny Służby Zagranicznej – Andrzej Papierz [online], www.msz.gov.pl [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-16].
  9. MSZ: nastąpiła zmiana na stanowisku Dyrektora Generalnego Służby Zagranicznej [online], wnp.pl, 14 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15].
  10. Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 132/ [online], Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, 8 marca 2023 [dostęp 2023-06-30].
  11. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 czerwca 2023 r. nr 110.50.2023 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 619).
  12. Diplomatic list, wapi.gov.me, sierpień 2024, s. 88 [zarchiwizowane 2024-10-01] (ang.).
  13. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 kwietnia 2015 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 509).
  14. Tydzień Polski w Ałmaty w ramach obchodów 100. rocznicy Odzyskania przez Polskę Niepodległości [online], gov.pl, 30 kwietnia 2018.
  15. Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej. prezydent.pl, 2019-11-15. [dostęp 2019-11-17].
  16. Dowód wdzięczności za zaangażowanie. Andrzej Papierz i Radosław Gruk odznaczeni Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości [online], radiogdansk.pl, 5 marca 2021 [dostęp 2021-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-15].

Bibliografia