Andrzej Lelewski
| generał dywizji | |
| Data urodzenia |
1950 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1971−2010 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
23 pułk czołgów średnich |
| Odznaczenia | |
     
| |
Andrzej Lelewski (ur. 1950 w Cypriance[1]) – generał dywizji Wojska Polskiego.
W 1971 roku był absolwentem Technikum Pedagogiczno–Przemysłowego we Włocławku i w tym samym roku wstąpił do Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu. Absolwent Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie (1979)[1], Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, Wyższego Kursu Dowódczego NATO w Hadze. W 1975 awansowany na podporucznika[1]
Karierę wojskową rozpoczął w Słubicach: 1975–1979 d-ca plutonu czołgów, 1978–1979 d-ca kompanii czołgów w 23 Pułku Czołgów Średnich w Słubicach. W 1982 roku szef sztabu 27 pułku czołgów[1], dowódca 73 Pułku Czołgów Średnich w Gubinie (1987)[1], zastępca dowódcy w 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu(1990)[1]. W 1994 roku objął dowodzenie 12 Dywizją Zmechanizowaną w Szczecinie. W maju 1997 roku został zastępcą szefa Sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego do spraw operacyjnych w Bydgoszczy. W kwietniu 2001 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 1 Korpusu Zmechanizowanego w Bydgoszczy. 15 sierpnia 2002 roku Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski mianował go generałem brygady[2]. Zastępca dowódcy korpusu w Międzynarodowym Dowództwie Korpusu Greckiego. Od 2007 roku szef Zarządu Planowania Operacyjnego P3 Sztabu Generalnego WP w Warszawie.
W maju 2008 roku Prezydent RP Lech Kaczyński odrzucił jego kandydaturę do nominacji generalskiej, przedłożoną przez Ministra Obrony Narodowej Bogdana Klicha[3]. W czerwcu 2008 wziął udział w spotkaniu środowiskowym z żołnierzami 12 Brygady Zmechanizowanej w Szczecinie[4]. 22 sierpnia 2011 wziął udział we wręczeniu sztandaru Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Drawsku.
8 sierpnia 2008 roku Prezydent RP Lech Kaczyński mianował go generałem dywizji[5]. W styczniu 2010 odszedł w stan spoczynku[6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski - 7 listopada 2005 „za wybitne zasługi dla umacniania suwerenności i obronności kraju”[7]
Przypisy
- ↑ a b c d e f „Pancerniak” Nr 48 s. 5
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 37, poz. 584
- ↑ Lista odrzuconych generałów - WPROST.pl [online], www.wprost.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
- ↑ :: 12 Brygada Zmechanizowana im. gen. broni Józefa Hallera :: Archiwum 2008 :: [online], www.12bz.wp.mil.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 61, poz. 537
- ↑ Faszcza 2015 ↓, s. 189.
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 1, poz. 9
Bibliografia
- Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
- „Pancerniak” – miesięcznik 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej Nr 48 (78) lipiec–sierpień 1995 r.