Andriej Sidorienko
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
182 cm |
| Pozycja |
obrońca |
Andriej Michajłowicz Sidorienko (ros.: Андрей Михайлович Сидоренко; biał. Андрэй Міхайлавіч Сідарэнка, Andrej Michajławicz Sidarenka; ur. 22 lipca 1959 w Czekarbule, obwód czelabiński) – radziecki i rosyjski hokeista. Trener hokejowy z obywatelstwem białoruskim.
Ma żonę Jekatierinę i dwoje dzieci Maksima (ur. 1981), który także był hokeistą w klubie Legion Mińsk, a obecnie jest sędzią hokejowym[1] oraz córkę Olesię (ur. 1988).
Kariera zawodnicza
Mietałłurg Czelabińsk (1977-1978)- Traktor Czelabińsk (1978-1981)
Dinamo Mińsk (1981-1982)- Dinamo Moskwa (1982-1983)
- Traktor Czelabińsk (1983-1987)
- Mietałłurg Czerepowiec (1987–1988)
- Dinamo Mińsk (1988-1990)
- Progriess-SZwSM Grodno (1989-1990)
- Mietałłurg Magnitogorsk (1990-1991)
Chimik Woskriesiensk (1991-1993)- Iżstal Iżewsk
Urodził się w Czekarbule[2]. Wychowanek klubu hokejowego w Czelabińsku. Grał w ligach radzieckich. Wraz z reprezentacją ZSRR do lat 20 wystąpił na mistrzostwach świata juniorów do lat 20 w 1979 zdobywając złoty medal. Karierę zawodniczą zakończył w wieku 31 lat wskutek kontuzji kręgosłupa.
Został absolwentem Instytutu Wychowania Fizycznego w Czelabińsku.
Kariera trenerska
Chimik Nowopołock (pocz. lat 90.)- Dynama Mińsk (pocz. lat 90., 1992/1993)
- Tiwali Mińsk (1993–1996)
- Reprezentacja Białorusi (1993–1996)
- Reprezentacja Białorusi do lat 20 (1995–1996)
Unia Oświęcim (1996–2000)- Spartak Moskwa (1999/2000)
- Mietałłurg Nowokuźnieck (2000–2002)
- Chimik Nowopołock (2003–2004)
- Unia Oświęcim (2004–2005)
- Reprezentacja Polski (2004–2005)
- Amur Chabarowsk (2005–2006)
- Dynama Mińsk (2007–2008)
- HK Dmitrow (2008–2009)
- Dizel Penza (2009-2010)
- Traktor Czelabińsk (2010)
- Spartak Moskwa (2011–2012)
- Dizel Penza (2013–2015)
- HK Homel (2015–2017)
- Dizel Penza (2017-2018)
- Dynama Mińsk (2018-)
- Reprezentacja Białorusi (2018-2019)
- HK Nioman Grodno (2020-2021)
- GKS Tychy (2021-)
Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem. Na początku kariery szkoleniowej pracował na Białorusi – prowadził kluby Chimik-SKA Nowopołock oraz Dynama Mińsk. Następnie od 1992 prowadził drużynę Tiwali Mińsk i jednocześnie został zaangażowany jako selekcjoner reprezentacji Białorusi, którą prowadził w latach 1993–1996. Ze stanowiska odszedł w wyniku perturbacji[3]. Przyjął obywatelstwo Białorusi.
Pierwsze sukcesy szkoleniowe odnosił w Polsce. W 1996 objął stanowisko trenera Unii Oświęcim w lidze polskiej, którą prowadził przez cztery sezony do 2000[4]. W tym czasie zdobył z Unią trzy razy Mistrzostwo Polski (1998, 1999, 2000) i raz wicemistrzostwo (1997). W 2000 został trenerem Mietałłurga Nowokuźnieck, następnie trenował ponownie Chimik-SKA Nowopołock.
Do 2004 był po raz drugi trenerem Chimika Nowopołock, a jego następcą został Władimir Katajew[5]. W połowie 2004 wrócił do Polski i został ponownie trenerem Unii Oświęcim[6], a jednocześnie objął stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski[7] (jego asystentem był Andrzej Słowakiewicz[6]). W 2005 wywalczył z Unią drugi raz srebrny medal Mistrzostw Polski oraz prowadził Polaków podczas Mistrzostw Świata 2005.
W połowie 2005 wyjechał z Polski kończąc pracę z Unią i reprezentacją[8][9]. Został trenerem klubu Amur Chabarowsk na rosyjskim dalekim wschodzie (którego działacze początkowo zgodzili się, aby jednocześnie był selekcjonerem kadry Polski[10], co jednak nie doszło do skutku). W 2006 prowadzony przez niego Amur zwyciężył w rosyjskiej drugiej klasie rozgrywkowej, Wysszaja Liga i awansował do Superligi. Sidorienko zakończył pracę w Chabarowsku na początku nowego sezonu 2006/2007 w październiku 2006.
Od lipca 2007 do kwietnia 2008 roku w sezonie 2007/2008 Sidorienko prowadził ponownie Dynama Mińsk w ekstralidze białoruskiej[11], z którym zajął 3. miejsce w sezonie regularnym. W fazie play-off dotarł do półfinału, gdzie jego zespół nie sprostał klubowi Junost Mińsk[12].
Od 21 kwietnia do 8 października 2010 był pierwszym trenerem swojego macierzystego klubu Traktor Czelabińsk, występującego w elitarnych rozgrywkach Kontinientalnaja Chokkiejnaja Liga. 7 grudnia 2011 został szkoleniowcem w innym klubie ligi KHL, pogrążonej wówczas w kryzysie drużyny Spartak Moskwa. Na stanowisku trenera zastąpił słowackiego szkoleniowca Františka Hossę. Ostatecznie w sezonie KHL (2011/2012) nie zdołał jednak awansować z drużyną do fazy play-off (Spartak zajął 9. miejsce w Konferencji Zachód – awansowało osiem drużyn)[13]. 31 października 2012 roku został zwolniony z funkcji trenera Spartaka, a jego miejsce zajął Fiodor Kanariejkin[14][15]. Zespół prowadzony przez Sidorienkę na początku sezonu KHL (2012/2013) uzyskał 23 punkty w 22 meczach, co okazało się niewystarczającym osiągnięciem. Od tego czasu pełni w klubie funkcję skauta[16].
Od 2013 do 2015 był trenerem zespołu Dizelu Penza w rozgrywkach Wysszaja Chokkiejnaja Liga. Od lipca 2015 trener białoruskiego HK Homel[17][18]. W maju 2017 został ponownie trenerem Dizelu[19][20]. W listopadzie 2018 został ogłoszony trenerem Dynama Mińsk oraz reprezentacji Białorusi[21][22][23]. Podczas turnieju MŚ 2019 poprowadził Białoruś do awansu do Elity.
Pod koniec października 2020 został głównym trenerem Niomana Grodno[24]. 28 grudnia 2021 został ogłoszonym głównym trenerem GKS Tychy, a posadę ma objąć od początku stycznia 2021[25].
W trakcie kariery określany pseudonimami Car[6], Sidor.
Sukcesy
- Zawodnicze
Złoty medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 1979 z ZSRR
Brązowy medal mistrzostw ZSRR: 1983 z Dinamem Moskwa
- Szkoleniowe
- Złoty medal mistrzostw Białorusi: 1993, 1994, 1995 z Tiwali Mińsk
- Złoty medal mistrzostw Polski: 1998, 1999, 2000 z Unią Oświęcim
Srebrny medal mistrzostw Polski: 1997, 2005 z Unią Oświęcim, 2023 z GKS Tychy- Awans do Superligi: 2006 z Amurem Chabarowsk
- Brązowy medal mistrzostw Białorusi: 2016, 2017 z HK Homel
- Awans do MŚ Elity: 2019 z Białorusią
Puchar Polski: 2022 z GKS Tychy
- Wyróżnienia
- Mistrz Sportu ZSRR
- Zasłużony Trener Republiki Białorusi
Przypisy
- ↑ Andriej Sidorienko zwolniony z funkcji trenera Traktora Czelabińsk [dostęp 2010-10-08] (ros.).
- ↑ Andriej Sidorenko został trenerem Spartaka Moskwa – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
- ↑ Po prostu dziękujemy! [online], www.um.oswiecim.pl [dostęp 2017-11-21].
- ↑ Aksam Unia Oświęcim – strona oficjalna – Historia klubu. [dostęp 2011-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-11)].
- ↑ НОВОСТИ. Владимир Катаев возглавил „Химик” [dostęp 2004-06-24] (ros.).
- ↑ a b c Hokej – Andriej Sidorenko. Nie dla mięczaków – hokej.sport24.pl.
- ↑ Wyborcza.pl [online], krakow.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-21].
- ↑ Gdzie jest Sidorenko? – s24.pl.
- ↑ I wszystko stało się jasne.
- ↑ Gazeta.pl [online], www.sport.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
- ↑ Andriej Sidorenko został trenerem Spartaka Moskwa – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
- ↑ Hokej – Andrej Sidorenko trenerem HK Dmitrov – hokej.sport24.pl.
- ↑ Standings: Kontinental Hockey League (KHL). en.khl.ru. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
- ↑ Хоккейный клуб «Спартак» Москва.
- ↑ Fiodor Kanarejkin novým trénerom Spartaka Moskva | HOKEJ.sk [online], www.hokej.sk [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (słow.).
- ↑ Сидоренко остался в «Спартаке» в должности скаута – Хоккей – Sports.ru [online], www.sports.ru [dostęp 2017-11-15] (ros.).
- ↑ „Гомель” возглавил Андрей Сидоренко [online], hcgomel.by [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-02] (ros.).
- ↑ Интервью главного тренера „Гомеля” [online], hcgomel.by [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-22] (ros.).
- ↑ Экс-главный тренер „Спартака” и „Трактора” Сидоренко вновь возглавит „Дизель” из ВХЛ | Хоккей | Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], rsport.ria.ru [dostęp 2017-11-15].
- ↑ Пензенский ХК «Дизель» вновь возглавит Андрей Сидоренко [online], www.penzainform.ru [dostęp 2017-11-15] (ros.).
- ↑ Андрей Сидоренко стал главным тренером минского „Динамо” | СПОРТ.TUT.BY | СПОРТ.TUT.BY [online], sport.tut.by [dostęp 2019-05-01] (ros.).
- ↑ Андрей Сидоренко назначен новым главным тренером сборной Беларуси по хоккею [online], www.sb.by [dostęp 2019-05-03] (ros.).
- ↑ IIHF – Belarus [online], www.iihf.com [dostęp 2019-05-01] (ang.).
- ↑ ХК Неман Гродно | «Неман» победил в дебютном матче Андрея Сидоренко, Варивончик оформил дубль [online], www.hcneman.by [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Krzysztof Trzosek: Andrei Sidorenko nowym trenerem GKS Tychy. gkstychy.info, 2021-12-28. [dostęp 2021-12-28].
Bibliografia
- Andriej Sidorienko w bazie Eliteprospects.com (ang.)
- Andriej Sidorienko w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
- Po prostu dziękujemy!, Urząd Miasta Oświęcimia, 2000.
- Andriej Sidorenko – statystyki na Eurohockey.com
- Stanisław Małkow. chelyabinskhockey.blogspot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-14)]. – profil na stronie Chelyabinsk Hockey
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
|
