Andreas Thiel
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 września 1826 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 lipca 1908 |
| Miejsce pochówku |
bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku |
| Biskup diecezjalny warmiński | |
| Okres sprawowania |
1886–1908 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
30 września 1849 |
| Nominacja biskupia |
12 lutego 1886 |
| Sakra biskupia |
9 maja 1886 |
| Data konsekracji |
9 maja 1886 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Frombork | ||||||
| Miejsce |
katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja | ||||||
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
| |||||||
Andreas Thiel (ur. 28 września 1826 w Tłokowie k. Jezioran, zm. 17 lipca 1908 we Fromborku) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny warmiński w latach 1886–1908.
Życiorys
Był synem rolnika z Tłokowa pod Jezioranami, zdobywał wykształcenie w Reszlu i Braniewie. Przyjął święcenia kapłańskie w 1849. Pracował jako duszpasterz w Kłajpedzie i Tylży, następnie uzupełniał studia we Wrocławiu. Był profesorem seminarium duchownego w Braniewie, jednocześnie nauczycielem w szkole żeńskiej w Braniewie. Specjalizował się w historii Kościoła, był autorem prac z tej dziedziny, m.in. opublikował tom listów papieży z VIII wieku. W 1856 wraz z braniewskimi uczonymi i przedstawicielami kurii – Antonem Eichhornem, Antonem Pohlmannem, Carlem Peterem Woelkym, Josephem Benderem, Franzem Beckmannem i Johannem Saage – był jednym z członków założycieli Warmińskiego Towarzystwa Historycznego (Historischer Verein für Ermland)[1][2]. Najpierw był sekretarzem towarzystwa, a w latach 1869–1885 jego prezesem[3].
Od 1870 kanonik warmiński, od 1871 wikariusz generalny diecezji warmińskiej. Po przeniesieniu Philippa Krementza na arcybiskupstwo Kolonii został 12 lutego 1886 mianowany biskupem warmińskim. Przyjął sakrę biskupią 9 maja 1886.
Był aktywnym duszpasterzem, rozwijał działalność bractw kościelnych (m.in. w oparciu o encyklikę Rerum novarum aktywizował środowisko robotnicze), sprzyjał pracy charytatywnej. Utworzył w diecezji warmińskiej 13 nowych parafii. Uczestniczył w polityce germanizacyjnej, ograniczał nabożeństwa w języku polskim; bardziej propolską linię reprezentował jego biskup pomocniczy, Eduard Herrmann. Po śmierci Andreasa Thiela biskupem warmińskim został Augustinus Bludau.
Przypisy
- ↑ Ermland hat eine sehr interessante Geschichte, Mario Glauert, str. 76
- ↑ 75 Jahre Historischer Verein für Ermland. Von Studienrat Franz Buchholz, str. 469
- ↑ Jan Chłosta, Słownik Warmii, Olsztyn 2002, str. 370
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Andreasa Thiela na stronie Encyklopedii Warmii i Mazur (arch.). [dostęp 2008-12-31].
- Andreas Thiel [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-02-03] (ang.).