Andre Ward

Andre Ward
Pełne imię i nazwisko	Andre Michael Ward
Pseudonim	S.O.G. (Son Of God)
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1984 ; San Francisco, Kalifornia
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	183 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	super średnia, półciężka
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	32
Zwycięstwa	32
Przez nokauty	16
Porażki	0
Remisy	0
Nieodbyte	0
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	↑ Bilans walk aktualny na 26 marca 2016. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Andre Michael Ward (ur. 23 lutego 1984 w San Francisco) – amerykański bokser, były mistrz świata federacji WBA i WBC oraz zwycięzca turnieju Super Six w wadze super średniej. Jako amator zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich 2004 w kategorii do 81 kilogramów (półciężka).

Kariera amatorska

Ward zaczął boksować w 1994 roku, mając dziesięć lat. Jako amator zwyciężył sto dziesięć ze stu piętnastu walk. W ostatnich sześciu latach swojej amatorskiej kariery (1998 - 2004) nie przegrał ani jednego pojedynku. W 2001 roku został amatorskim mistrzem Stanów Zjednoczonych kategorii średniej. W 2002 zdobył krajowe mistrzostwo do lat 19. Rok później został mistrzem Stanów Zjednoczonych w kategorii półciężkiej.

Na Igrzyskach Olimpijskich 2004 pokonał kolejno: Clemente Russo (17-9), Jewgienija Makarienkę (23-16), Utkirbeka Haydarova (17-5), a w finale Mahamieda Aryphadżyjeu (20-13), dzięki czemu zdobył olimpijskie złoto.

Kariera zawodowa

Ward rozpoczął swoją zawodową karierę od zwycięstwa nad niepokonanym w dwóch pojedynkach, Chrisem Moliną. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Andre przez techniczny nokaut w drugiej rundzie. W kolejnej walce Ward zmierzył się z Kenny Kostem, który legitymował się wówczas bilansem 8-0. Mistrz olimpijski wygrał ze swoim przeciwnikiem, jednogłośną decyzją sędziów punktowych.

Po tych pojedynkach, Ward stoczył jeszcze 18 zwycięskich walk, aż 21 listopada 2009 roku, zmierzył się z posiadaczem tytułu mistrza świata WBA - Mikkelem Kesslerem. Był to pierwszy pojedynek obu pięściarzy w ramach turnieju Super Six. Walka została przerwana w jedenastej rundzie, ze względu na rozcięcie pod lewym okiem Kesslera. Zwycięzcą pojedynku ogłoszono Andre Warda, który był lepszy na kartach punktowych wszystkich sędziów (97-93, 98-92, 98-92).

W drugiej walce rozgrywanej w ramach turnieju Super Six, Ward zmierzył się z Allanem Greenem. Pojedynek ten został rozegrany 19 czerwca 2010 roku. Była to pierwsza obrona tytułu WBA w wykonaniu mistrza olimpijskiego z 2004 roku. Ward wygrał walkę jednogłośnie na punkty po zwycięstwie we wszystkich rundach pojedynku (120-108, 120-108, 120-108).

Druga obrona tytułu mistrzowskiego miała miejsce 27 listopada 2010 roku. Przeciwnikiem Warda w tej walce był Sakio Bika. Pojedynek zakończył się wyraźnym zwycięstwem Amerykanina, na punkty (120-108, 118-110, 118-110).

W półfinale turnieju Super Six, Andre Ward zmierzył się z Arthurem Abrahamem. Pojedynek odbył się 14 maja 2011 roku. "S.O.G." pokonał Abrahama wysoko na punkty (120-108, 118-110, 118-111).

Finał turnieju Super Six odbył się 17 grudnia 2011 roku w Atlantic City. Ward zmierzył się w nim z posiadaczem tytułu mistrza świata WBC kategorii super średniej - Carlem Frochem. Stawką pojedynku był także pas mistrzowski magazynu The Ring. Amerykanin wygrał pojedynek jednogłośnie na punkty (118-110, 115-113, 115-113) i został zwycięzcą turnieju Super Six.

8 września 2012 roku Andre Ward w obronie tytułów mistrza świata stoczył pojedynek z posiadaczem pasów WBC i The Ring wyższej kategorii wagowej (półciężkiej), Chadem Dawsonem. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Warda przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie.

20 czerwca 2015 w kalifornijskim Oakland pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Anglika Paula Smitha (35-6, 20 KO)^[1].

26 marca 2016 na gali w Oakland zadebiutował w wadze półciężkiej, pokonując na punkty 117:109, 119:109 i 117:108 Kubańczyka Sullivana Barrerę (17-1, 12 KO).

20 listopada 2016 roku, Andre Ward stoczył walkę z mistrzem WBA Super, IBF i WBO Rosjaninem Sergiejem Kowaliowem (30-0-1, 26 KO). Po wyrównanej 12-rundowej walce wygrał stosunkiem 114-113 na wszystkich kartach punktowych. Wygrana nad Kowaliowem według większości ekspertów daje mu 1 miejsce w rankingu na najlepszego zawodnika bez podziału na kategorie wagowe.

17 czerwca 2017 roku przystąpił do rewanżowej walki z Kowaliowem. Amerykanin ponownie okazał się lepszy, tym razem wygrywając przez TKO w 8 rundzie, rozbijając swojego rywala ciosami na tułów.

21 września 2017 roku ogłosił zakończenie sportowej kariery.

Lista walk zawodowych

Andre Ward stoczył w swojej karierze 31 walk zawodowych. Zwycięstw: 32 (KO – nokautów: 16, walk zakończonych na punkty: 16). Przegranych: 0 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 0). Remisów: 0'

Rezultat	Bilans	Przeciwnik	Typ	Runda, czas	Data	Miejsce	Uwagi
Zwycięstwo	32-0	Siergiej Kowalow	TKO	8 (12) 2:29	17 czerwca 2017	Las Vegas, Nevada, USA	Obronił mistrzostwo świata WBA, IBF i WBO w wadze półciężkiej.
Zwycięstwo	31-0	Siergiej Kowalow	UD	12	19 listopada 2016	Las Vegas, Nevada, USA	Zdobył mistrzostwa świata WBA i IBF w wadze półciężkiej. Obronił mistrzostwo świata WBO w wadze półciężkiej.
Zwycięstwo	30-0	Alexander Brand	UD	12	6 sierpnia 2016	Oakland, Kalifornia, USA	Zdobył mistrzostwo świata WBO w wadze półciężkiej.
Zwycięstwo	29-0	Sullivan Barrera	UD	12	26 marca 2016	Oakland, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	28-0	Paul Smith	TKO	9 (12), 1:45	20 czerwca 2015	Oakland, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	27-0	Edwin Rodríguez	UD	12	16 listopada 2013	Oakland, Kalifornia, USA	Obronił tytuł mistrza świata WBA w wadze super średniej.
Zwycięstwo	26-0	Chad Dawson	TKO	10 (12), 2:45	8 września 2012	Oakland, Kalifornia, USA	Obronił tytuły mistrza świata WBA, WBC i The Ring wagi super średniej.
Zwycięstwo	25-0	Carl Froch	UD	12	17 grudnia 2011	Atlantic City, New Jersey, USA	Obronił tytuł mistrza świata WBA, zdobył tytuły WBC i The Ring wagi super średniej.
Zwycięstwo	24-0	Arthur Abraham	UD	12	14 maja 2011	Carson, Kalifornia, USA	Obronił tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo	23-0	Sakio Bika	UD	12	27 listopada 2010	Oakland, Kalifornia, USA	Obronił tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo	22-0	Allan Green	UD	12	19 czerwca 2010	Oakland, Kalifornia, USA	Obronił tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo	21-0	Mikkel Kessler	TD	11 (12), 1:42	21 listopada 2009	Oakland, Kalifornia, USA	Zdobył tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo	20-0	Shelby Pudwill	TKO	3 (10), 2:16	12 września 2009	Temecula, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	19-0	Edison Miranda	UD	12	16 maja 2009	Oakland, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	18-0	Henry Buchanan	UD	12	6 lutego 2009	Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	17-0	Esteban Camou	TKO	3 (10), 2:46	13 grudnia 2008	Cabazon, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	16-0	Jerson Ravelo	TKO	8 (12), 2:37	20 czerwca 2008	George Town, Kajmany
Zwycięstwo	15-0	Rubin Williams	TKO	7 (10), 2:51	20 marca 2008	San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	14-0	Roger Cantrell	TKO	5 (10), 1:56	16 listopada 2007	Gros Islet, Saint Lucia
Zwycięstwo	13-0	Francisco Diaz	TKO	3 (8), 2:59	14 lipca 2007	Carson, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	12-0	Dhafir Smith	TKO	6 (8), 2:47	17 maja 2007	Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	11-0	Julio Jean	TKO	3 (8), 2:04	29 marca 2007	San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	10-0	Derrick Findley	UD	6	16 listopada 2006	San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	9-0	Andy Kolle	RTD	6 (8), 3:00	29 kwietnia 2006	Mashantucket, Connecticut, USA
Zwycięstwo	8-0	Kendall Gould	UD	6	23 lutego 2006	Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	7-0	Darnell Boone	UD	6	19 listopada 2005	Portland, Oregon, USA
Zwycięstwo	6-0	Glenn LaPlante	KO	1 (6), 2:59	1 października 2005	Tampa, Floryda, USA
Zwycięstwo	5-0	Christopher Holt	RTD	3 (6), 3:00	18 sierpnia 2005	San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	4-0	Ben Aragon	TKO	3 (6), 0:59	18 czerwca 2005	Memphis, Tennessee, USA
Zwycięstwo	3-0	Roy Ashworth	DQ	3 (6), 2:56	7 kwietnia 2005	Temecula, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	2-0	Kenny Kost	UD	6	10 lutego 2005	Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo	1-0	Chris Molina	TKO	2 (4), 0:40	18 grudnia 2004	Los Angeles, Kalifornia, USA