Anatolij Zubrycki

Pełne imię i nazwisko	Anatolij Fedorowycz Zubrycki
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1920 Odessa
Data i miejsce śmierci	17 lutego 2005 Odessa
Wzrost	175 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub 1934–1935 Pałac Pionierów Odessa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1936–1939 Burewisnyk Odessa 1939 Dynamo Odessa 8 (0) 1940 Charczowyk Odessa 26 (0) 1941 OdWO Odessa 1942 Gloria-Ford Odessa 1943 Wiktoria Odessa 1944–1952 Dynamo Kijów 140 (0) 1953 Lokomotiw Moskwa 9 (0) 1954–1955 Buriewiestnik Kiszyniów 27 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1955–1956 Kołhospnyk Połtawa 1956–1958 Dynamo Kijów (asystent) 1959–1962 Czornomoreć Odessa 1963 Dnipro Dniepropetrowsk 1963 Dynamo Kijów 1964–1965 Dnipro Dniepropetrowsk 1966 Dnipro Dniepropetrowsk (dyrektor) 1967 Krywbas Krzywy Róg 1968–1969 Tawrija Symferopol 1970–1971 Krywbas Krzywy Róg 1971–1973 Czornomoreć Odessa 1974 Krywbas Krzywy Róg 1977–1979 Czornomoreć Odessa
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Anatolij Fedorowycz Zubrycki, ukr. Анатолій Федорович Зубрицький, ros. Анатолий Фёдорович Зубрицкий, Anatolij Fiodorowicz Zubricki (ur. 20 listopada 1920 w Odessie, zm. 17 lutego 2005 tamże) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski.

W 1934 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie piłkarskiej Pałacu Pionierów Odessa. Pierwsze lata kariery spędził w lokalnych drużynach z Odessy. W 1939 zadebiutował w rozgrywkach pierwszoligowych jako golkiper walczącego o utrzymanie Dynama Odessa. W kolejnym sezonie pozostał w drużynie, wówczas występującej już jako Piszczewik. Wiosną 1941 odbywał służbę w szeregach Armii Czerwonej i grał w odeskiej drużynie wojskowej. Po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 brał udział w walkach, a następnie dostał się do niewoli. Po ucieczce z kolumny jeńców dostał się do rodzinnego miasta, będącego pod niemiecką i rumuńską okupacją. Znalazł miejsce w przyfabrycznej drużynie Gloria-Ford złożonej z byłych piłkarzy, która występowała w towarzyskich spotkaniach z zespołami lokalnymi oraz drużynami rumuńskimi. Po wyzwoleniu Odessy w 1944 wyjechał do Kijowa, gdzie został zawodnikiem miejscowego Dynama. Przez kolejne jako pierwszy bramkarz kijowskiego klubu występował w radzieckiej ekstraklasie, ale nie odniósł większych sukcesów. Na początku lat 50. z powodu kontuzji stracił miejsce w bramce na rzecz młodszych konkurentów. Po sezonie spędzonym w Lokomotiwie Moskwa przeniósł się do Kiszyniowa, gdzie w miejscowym Buriewiestniku zakończył karierę.

Jeszcze jako piłkarz uzyskał uprawnienia trenerskie i po zakończeniu kariery piłkarskiej zajął się pracą szkoleniową. Prowadzone przez niego drużyny występowały głównie w niższych klasach rozgrywkowych. Prowadził wyłącznie ekipy z Ukraińskiej SRR. Największym awansem zawodowym było zatrudnienie w pierwszoligowym Dynamie Kijów, gdzie spędził jednak tylko kilka miesięcy w sezonie 1963. Do pracy w radzieckiej ekstraklasie powrócił dopiero w 1977 obejmując po raz trzeci w karierze stanowisko trenera Czernomorca Odessa.

W kolejnych latach poświęcił się pracy w młodzieżowej szkole piłkarskiej Czernomorca i działalności w odeskim stowarzyszeniu piłki nożnej. Pod jego opieką pierwsze kroki w futbolu stawiali znani później zawodnicy, m.in. Ihor Biełanow, Jurij Nikiforow i Ilja Cymbalar.

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1948
• tytuł Zasłużonego Trenera Ukraińskiej SRR: 1970

• Anatolij Zubrycki w bazie RusTeam (ros.)
• Anatolij Zubrycki w bazie Odeski Futbol (ros.)
• Sylwetka zawodnika na stronie kibiców Worskli Połtawa. fcvorskla.com.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-04)]. (ukr.).