Langbahn Team – Weltmeisterschaft

An-Sophie Mestach

An-Sophie Mestach
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

7 marca 1994
Gandawa

Wzrost

170 cm

Gra

praworęczna

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

98 (5 stycznia 2015)

Australian Open

1R (2015)

Roland Garros

1Q (2014)

Wimbledon

3Q (2013)

US Open

2Q (2013, 2015, 2016)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 8 ITF

Najwyżej w rankingu

64 (1 lutego 2016)

Wimbledon

2R (2016)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Drużyna mieszana
Igrzyska olimpijskie młodzieży
brąz Singapur 2010 gra podwójna

An-Sophie Mestach (ur. 7 marca 1994 w Gandawie) – belgijska tenisistka, zwyciężczyni juniorskiego Australian Open, brązowa medalistka Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2010.

Kariera tenisowa

Na zawodowych kortach wystąpiła po raz pierwszy w wieku czternastu lat, w sierpniu 2008 roku, uczestnicząc (dzięki dzikiej karcie) w niewielkim turnieju ITF w belgijskim Koksijde. Start zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając z Francuzką Virginie Ayssamy. Pierwsze sukcesy odniosła w maju 2009 roku, w tureckiej miejscowości Antalya, gdzie osiągnęła półfinał singla i finał debla. Rok później, na turnieju w hiszpańskiej Tortosie dotarła do finału singla, w którym przegrała z Francuzką Victorią Larrière. Jeszcze tego samego roku powtórzyła swoje osiągnięcie, docierając do finału gry pojedynczej w Balikpapan, w Indonezji.

W styczniu 2011 roku wygrała juniorski wielkoszlemowy turniej Australian Open i to zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W finale gry pojedynczej pokonała zawodniczkę z Portoryko, Mónicę Puig, a finale debla (w parze z Holenderką Demi Schuurs) – japońską parę Eri Hozumi / Miyu Katō. Zwycięstwo to pozwoliło jej na osiągnięcie pozycji nr 1, w światowym rankingu juniorskim tenisistek.

W maju 2011 roku zagrała po raz pierwszy w turnieju WTA w Brukseli, przegrywając w pierwszej rundzie z Varvarą Lepchenko.

W sezonie 2015 wygrała grę deblową w Québecu, w parze z Barborą Krejčíkovą, zwyciężając w finale z Maríą Irigoyen i Paulą Kanią.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra podwójna

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 15 lutego 2015 Antwerpia Twarda (hala) Belgia Alison Van Uytvanck Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
4:6, 6:3, 5–10
Zwyciężczyni 1. 20 września 2015 Québec Dywanowa (hala) Czechy Barbora Krejčíková Argentyna María Irigoyen
Polska Paula Kania
4:6, 6:3, 12–10
Zwyciężczyni 2. 9 stycznia 2016 Auckland Twarda Belgia Elise Mertens Czarnogóra Danka Kovinić
Czechy Barbora Strýcová
2:6, 6:3, 10–5

Wygrane turnieje rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 23/09/2012 Turcja Antalya ITF 10 000 ziemna Japonia Yurina Koshino 6:3, 6:2
2. 05/05/2013 Japonia Gifu ITF 50 000 twarda Wang Qiang 1:6, 6:3, 6:0
3. 26/01/2014 Wielka Brytania Sunderland ITF 25 000 twarda Szwajcaria Viktorija Golubic 6:1, 6:4
4. 13/09/2014 Gruzja Batumi ITF 25 000 twarda Ukraina Olga Ianchuk 6:2, 6:0
5. 12/10/2014 Meksyk Monterrey ITF 50 000 twarda Hiszpania Lourdes Domínguez Lino 6:3, 7:5
6. 23/12/2014 Japonia Toyota ITF 75 000 dywanowa Japonia Shūko Aoyama 6:1, 6:1

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2011 Australia Australian Open Twarda Portoryko Mónica Puig 6:4, 6:2

Gra podwójna (2)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2010 Stany Zjednoczone US Open Twarda Chorwacja Silvia Njirić Węgry Tímea Babos
Stany Zjednoczone Sloane Stephens
walkower
Zwyciężczyni 2011 Australia Australian Open Twarda Holandia Demi Schuurs Japonia Eri Hozumi
Japonia Miyu Katō
6:2, 6:3

Bibliografia