Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Amy Frazier

Amy Frazier
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

19 września 1972
Saint Louis

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1990

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

8 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

13 (27 lutego 1995)

Australian Open

3R (1994, 1995, 2004, 2005)

Roland Garros

3R (1995, 2001)

Wimbledon

4R (1996, 2004)

US Open

QF (1995)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

24 (29 marca 1993)

Australian Open

2R (1989, 1990, 1993, 1996, 1997, 2001, 2002, 2006)

Roland Garros

3R (1995)

Wimbledon

QF (1995)

US Open

QF (1998)

Amy Frazier (ur. 19 września 1972 w Saint Louis) – amerykańska tenisistka, zwyciężczyni ośmiu turniejów zawodowych w grze pojedynczej, reprezentantka w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa

Ma za sobą udaną karierę juniorską, szczególnie w rozgrywkach krajowych; w juniorskiej rywalizacji wielkoszlemowej była m.in. półfinalistką singla i debla na Wimbledonie w 1988. W t.r. rozpoczęła występy w gronie tenisistek zawodowych, rok wcześniej debiutowała w seniorskim turnieju wielkoszlemowym (US Open). W 1988 awansowała do czołowej setki rankingu światowego (na pozycję nr 55), odniosła także pierwsze zwycięstwo nad rywalką z czołowej dziesiątki rankingu (Pam Shriver). W lutym 1989 pokonała w finale w Wichita Amerykankę Barbarę Potter, wygrywając swój pierwszy turniej zawodowy.

W 1991 była w IV rundzie (1/8 finału) dwóch turniejów wielkoszlemowych (Australian Open i Wimbledonu). Rok później była ćwierćfinalistką Australian Open i po raz pierwszy wystąpiła w turnieju Masters (dla najlepszych szesnastu zawodniczek). Drugi wielkoszlemowy ćwierćfinał osiągnęła w 1995 (US Open, pokonała m.in. piątą zawodniczkę rankingu Mary Pierce, przegrała z późniejszą zwyciężczynią Steffi Graf). W lutym 1995 została sklasyfikowana na pozycji nr 13 na świecie (najwyższe w karierze). Również w 1995 po raz drugi w karierze startowała w turnieju Masters.

Jest zawodniczką znaną ze stabilnej formy. Od zawodowego debiutu w 1988 nieprzerwanie kończy kolejne sezony w najlepszej setce, jedynie w 1988, 2003 i 2005 poza czołową pięćdziesiątką (najniżej w 2003 – nr 61). Za najszczęśliwsze miasto w jej karierze można uznać Tokio – wygrała tu dwa turnieje (Japan Open), ponadto aż siedmiokrotnie docierała do finałów (Japan Open i Nichirei). Do końca 2005 startowała w 67 turniejach wielkoszlemowych, co stanowi najlepszy wynik wśród obecnie występujących zawodniczek (nie licząc kontynuującej deblową karierę Navrátilovej); grała m.in. w dziewiętnastu z rzędu turniejach US Open.

W listopadzie 2005 wygrała swój ósmy turniej w karierze. W Québecu pokonała w finale Szwedkę Arvidsson; wcześniej wyeliminowała w tym turnieju m.in. Słowaczkę Nagyovą i najwyżej rozstawioną Francuzkę Dechy.

W deblu Amy Frazier wygrała do listopada 2005 pięć turniejów (z czego trzy w Tokio), w dalszych ośmiu dochodziła do finałów (dwukrotnie w Tokio). W marcu 1993 zajmowała w rankingu deblistek miejsce nr 24. W Pucharze Federacji występowała jedynie w 1995; przyczyniła się do zwycięstwa nad Austrią, pokonując w singlu dwie rywalki – Judith Wiesner i Barbarę Schett. Zespół amerykański w tym sezonie dotarł do finału, w którym – już bez udziału Frazier – przegrał 2:3 z Hiszpanią.

Amy Frazier to zawodniczka praworęczna, z oburęcznym bekhendem, grająca tenis ofensywny, z wczesnym atakiem na piłkę. W czasie wieloletniej kariery jej znakiem rozpoznawczym stało się charakterystyczne nakrycie głowy – daszek.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie eliminacji

     A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.

Występy w grze pojedynczej

Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 Tytuły Z–P
Australian Open NH A 1R 3R 1R 4R QF 1R 3R 3R 1R 1R A 2R 1R 2R 2R 2R 3R 3R 1R 0 / 18 21 – 18
French Open A Q2 1R 1R A A 2R A 1R 3R 1R 2R A 2R 1R 3R 2R 1R 1R 2R 1R 0 / 15 9 – 15
Wimbledon A Q2 1R 2R 3R 4R 4R A 1R 2R 4R 2R 1R 1R 3R 3R 1R 2R 4R 1R 3R 0 / 18 24 – 18
US Open A 1R 3R 1R 1R 2R 1R 2R 2R QF 2R 1R 1R 3R 1R 1R 4R 3R 3R 2R 1R 0 / 20 19 – 20
Ranking na koniec roku 352 147 53 33 16 28 19 39 16 18 33 37 42 19 20 48 39 61 26 55 126 0 / 71 73 – 71

Występy w grze podwójnej

Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 Tytuły Z–P
Australian Open NH A 1R 2R 2R 1R 1R 2R 1R 1R 2R 2R A 1R 1R 2R 2R A A A 2R 0 / 15 8 – 15
French Open A A 1R 1R A A 1R A 2R 3R 2R 2R A 2R 1R 2R 1R A A A 1R 0 / 12 7 – 12
Wimbledon A A 1R 1R A 2R 1R A 1R QF 1R 3R 2R 3R 3R 2R A A A A 1R 0 / 13 12 – 13
US Open A 1R 1R 1R 2R 2R 2R 3R 1R 1R 1R 3R QF 2R 2R 2R A A A 2R 2R 0 / 17 15 – 17
Ranking na koniec roku – 162 175 117 80 67 46 39 73 51 31 35 75 66 60 112 141 229 306 213 171 0 / 57 42 – 57

Występy w grze mieszanej

Turniej 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 Tytuły Z–P
Australian Open NH A A A A A A 1R A A 1R A A A A A A A A A A 0 / 2 0 – 2
French Open A A A A A A 2R A A A 3R A A A A A A A A A A 0 / 2 3 – 2
Wimbledon A A A A A 2R A A A A A 1R A A A A A A A 3R A 0 / 3 3 – 3
US Open A A A A 1R 1R A A A 2R 1R 1R A A A A A A A 1R A 0 / 6 1 – 6
0 / 13 7 – 13

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988
–
2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza 15 (8–7)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 26 lutego 1989 Wichita Twarda Stany Zjednoczone Barbara Potter 4:6, 6:4, 6:0
Zwyciężczyni 2. 25 lutego 1990 Oklahoma Twarda Holandia Manon Bollegraf 6:4, 6:2
Finalistka 1. 30 września 1990 Tokio Dywanowa Stany Zjednoczone Mary Joe Fernández 6:3, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni 3. 24 maja 1992 Lucerna Twarda Czechy Radka Zrubáková 6:4, 4:6, 7:5
Finalistka 2. 10 kwietnia 1994 Tokio Twarda Japonia Kimiko Date 5:7, 0:6
Zwyciężczyni 4. 14 sierpnia 1994 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Ann Grossman 6:1, 6:3
Finalistka 3. 25 września 1994 Tokio Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 5. 16 kwietnia 1995 Tokio Twarda Japonia Kimiko Date 7:6, 7:5
Finalistka 4. 21 kwietnia 1996 Tokio Twarda Japonia Kimiko Date 5:7, 4:6
Finalistka 5. 20 kwietnia 1997 Tokio Twarda Japonia Ai Sugiyama 6:4, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 18 kwietnia 1999 Tokio Twarda Japonia Ai Sugiyama 6:2, 6:2
Finalistka 6. 15 października 2000 Tokio Twarda Francja Julie Halard-Decugis 7:5, 5:7, 4:6
Finalistka 7. 10 stycznia 2003 Hobart Twarda Australia Alicia Molik 2:6, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni 7. 16 stycznia 2004 Hobart Twarda Japonia Shinobu Asagoe 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 8. 6 listopada 2005 Québec Dywanowa Szwecja Sofia Arvidsson 6:1, 7:5

Gra podwójna 11 (4–7)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 28 października 1990 Dorado Twarda Australia Julie Richardson Elena Brioukhovets
Natalija Medwediewa 		4:6, 2:6
Zwyciężczyni 1. 14 kwietnia 1991 Tokio Twarda Japonia Maya Kidowaki Japonia Yone Kamio
Japonia Akiko Kijimuta 		6:2, 6:4
Zwyciężczyni 2. 12 kwietnia 1992 Tokio Twarda Japonia Rika Hiraki Japonia Kimiko Date
Stany Zjednoczone Stephanie Rehe 		5:7, 7:6, 6:0
Zwyciężczyni 3. 24 maja 1992 Lucerna Ceglana Południowa Afryka Elna Reinach Czechy Karina Habšudová
Stany Zjednoczone Marianne Werdel 		7:5, 6:2
Finalistka 2. 14 lutego 1993 Chicago Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Kimberly Po Stany Zjednoczone Katrina Adams
Stany Zjednoczone Zina Garrison-Jackson 		6:7, 3:6
Finalistka 3. 21 kwietnia 1996 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Japonia Kimiko Date
Japonia Ai Sugiyama 		6:7, 7:6, 3:6
Finalistka 4. 18 sierpnia 1996 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Białoruś Natalla Zwierawa 		1:6, 4:6
Finalistka 5. 27 października 1996 Québec Dywanowa Stany Zjednoczone Kimberly Po Stany Zjednoczone Debbie Graham
Holandia Brenda Schultz-McCarthy 		1:6, 4:6
Finalistka 6. 3 sierpnia 1997 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Kimberly Po Szwajcaria Martina Hingis
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 		3:6, 5:7
Zwyciężczyni 4. 7 listopada 1999 Québec Dywanowa Stany Zjednoczone Katie Schlukebir Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Debbie Graham 		6:2, 6:3
Finalistka 7. 30 lipca 2000 Stanford Twarda Zimbabwe Cara Black Stany Zjednoczone Chanda Rubin
Francja Sandrine Testud 		4:6, 4:6

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Amy_Frazier