Rozdzielne ładowanie – rodzaj ładowania broni palnej, w którym elementy stanowiące amunicję nie są połączone w integralną całość (jak w naboju zespolonym) i muszą być umieszczane w broni oddzielnie^[1][2].

System powszechnie stosowany w historycznej broni odprzodowej do II połowy XIX w. Współcześnie zarzucony, jednak niekiedy stosowany jeszcze w niektórych typach dział dużego kalibru (zob. nabój składany)^[1][2]. Wadą tego systemu jest dłuższy proces ładowania spowodowany koniecznością umieszczenia dwóch, a czasami więcej elementów w celu przygotowania broni do strzału, zaś zaletą możliwość lepszego dobierania ilości materiału miotającego w zależności od konkretnej sytuacji.

Jako przykład zastosowania systemu rozdzielnego ładowania w praktyce, może posłużyć proces ładowania muszkietu, który podzielony na następujące etapy:^[3]

1. przetarcie lufy pakułami^[3]
2. otworzenie prochownicy lub tulei na bandolierze^[3]
3. wsypanie odmierzonej porcji prochu do lufy^[3]
4. wyjęcie stempla z łoża^[3]
5. umieszczenie w lufie przybitki i ubicie jej na dnie stemplem^[3]
6. przygotowanie kuli poprzez owinięcie jej flejtuchem^[3]
7. umieszczenie w lufie kuli z flejtuchem i ubicie jej na dnie stemplem^[3]
8. umieszczenie stempla z powrotem w łożu^[3]
9. podsypanie panewki prochem^[3]
10. dmuchnięcie w zapalony wcześniej lont tkwiący w kurku, podsycając jego żarzenie się

Dopiero po takim przygotowaniu broni, muszkieter mógł wbić forkiet w ziemię, oprzeć na nim muszkiet, wycelować i wystrzelić. Po oddaniu strzału, całą procedurę należało zacząć od początku^[3].

• patron
• nabój

• Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o dawnej broni palnej. Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07350-3.
• Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Wyd. 3, popr. i uzup. Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06699-X.