Ambasada Szwecji w Polsce
| |
 Ambasada Szwecji przy ul. Bagatela | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1719, 1919, 1945 |
| Ambasador | |
| Zatrudnienie |
8+[1] |
| Adres | |
| ul. Bagatela 3 00-585 Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′49,16″N 21°01′31,16″E/52,213656 21,025322
| |
| Strona internetowa | |
Ambasada Szwecji w Polsce, Ambasada Królestwa Szwecji (szw. Sveriges ambassad i Polen) – szwedzka placówka dyplomatyczna znajdująca się w Warszawie przy ul. Bagatela 3.
Podział organizacyjny
W skład ambasady wchodzi m.in. Biuro Radcy Handlowego, Business Sweden (b. Szwedzka Rada ds. Handlu, szw. Exportrådet, ang. Swedish Trade Council), ul. Czackiego 7–9.
Historia
Do I wojny światowej
Stałe poselstwo Szwecji funkcjonowało w Warszawie w latach 1719–1795.
W ramach bilateralnych stosunków Szwecji z Rosją funkcjonował konsulat tego kraju w Warszawie, m.in. przy ul. Królewskiej 29 (1876[2]–1880), kamienica obecnie nie istnieje, w kamienicy Kazimierza Granzowa przy ul. Marszałkowskiej 64 (1881–1885[3]), obecnie nie istnieje, przy ul. Marszałkowskiej 41 (1887), obecnie nie istnieje, w pałacu Blocha przy ul. Marszałkowskiej 154 (1888–1905), obecnie nie istnieje, ul. Leszno 27 (1908–1912), obecnie nie istnieje, czy w budynku szwedzkiego Towarzystwa Telefonów „Cedergren” przy ul. Zielnej 37 (1913).
W okresie Unii szwedzko-norweskiej (1814−1905) konsulat reprezentował oba państwa.
Od 1652 Szwecja utrzymywała akredytowanego przedstawiciela (rezydenta) lub konsula w Gdańsku, m.in. przy Hundegasse 265, obecnie ul. Ogarna 44 (1839–1844), Hundegasse 124 (1870-1974), Schmiedegasse 27, ul. Kowalska (1876), Heilige-Geist-Gasse 56, ul. św. Ducha (1878), Hundegasse 30 (1880-1886), Poggenpfuhl 3, ul. Żabi Kruk (1888–1890), Brotbankengasse 9, ul. Chlebnicka (1897), Brotbankengasse 19, ul. Chlebnicka (1898), Kohlenmarkt 12, Targ Węglowy (1899–1901), St. Elisabeth-Wall 6, Wały Jagiellońskie (1902–1911), Langer Markt 20, Długi Targ (1912–1936).
Po I wojnie światowej
Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne ze Szwecją w 1919. Szwecja umieściła swoje poselstwo w budynku dotychczasowego konsulatu przy ul. Zielnej 37 (1919–1922), następnie w pałacu Potockich przy ul. Krakowskie Przedmieście 15 róg ul. Ossolińskich 4 (1923[4]–1927), przy ul. Królewskiej 3 (1928-1934, obiekt nie istnieje) oraz w neorenesansowym pałacyku Szucha/Dowgiałły z 1913 w al. Szucha 8 (1935–1938). W latach 1936–1938 Szwecja wybudowała kosztem 600 tys. koron szwedzkich budynek poselstwa (arch. Curt Björklund) przy ul. Bagatela 3, który jej służy do dnia dzisiejszego. Wykonawcą była firma Dłuski & Puzyna. W 1939 obiekt został uszkodzony w trakcie nalotu niemieckiej Luftwaffe, w którym zginęło 2 członków personelu poselstwa. W 1944 budynek uległ dalszej dewastacji, również częściowemu spaleniu.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej, w sytuacji zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany okresowo (od początku sierpnia 1920) do Poznania.
Szwecja utrzymywała też:
- konsulat w Wolnym Mieście Gdańsku (–1945): przy Langer Markt 20 (Długi Targ) (1912–1936), Hansaplatz 2 (nie istnieje, ob. miejsce popularnego biurowca Zieleniaka) (1938–1942), Stadtgraben 6 (Podwale Grodzkie) (1938–1942),
- wicekonsulat w Katowicach przy ul. Rymera 3 (1938).
W latach 1935–1939 w Warszawie funkcjonowała Biblioteka Szwedzka, w 1939 przy ul. Królewskiej 3, budynek nie istnieje.
Po II wojnie światowej
Po II wojnie światowej reaktywowano stosunki dyplomatyczne na szczeblu poselstw. W 1945 mieściło się ono w hotelu Polonia w al. Jerozolimskich 45. Następnie po odbudowie w 1945 przeniesiono się do własnego obiektu przy ul. Bagatela. W 1956 podniesiono rangę poselstwu do szczebla ambasady. Jej budynek modernizowano i rozbudowywano, w 1989 i 1999.
W latach 1945–1954 funkcjonował konsulat Szwecji w Gdańsku w Dworze Uphagena przy ul. Grunwaldzkiej 5, wraz z biurem w hotelu Centralnym w Gdyni, przy ul. Starowiejskiej 1, przez wiele lat w Gdyni w Domu Marynarza Szwedzkiego[5] (w jęz. szwedzkim nazywany Svenska sjömanskyrkan i Gdynia → Szwedzkim Kościołem Marynarzy w Gdyni) z 1936 (proj. Stanisław Płoski) przy ul. Jana z Kolna 25 (1964–1975[6]–2000), zaś w latach 1998–2008 konsulat generalny w Gdańsku przy ul. Chmielnej 101–102. W latach 1948–1993 Szwecja utrzymywała też konsulat w Szczecinie, m.in. przy ul. Bolesława Prusa 4 (1960), ostatnio w al. Niepodległości 17 (1991).
Współcześnie Wydział Handlowy ambasady mieścił się wcześniej przy ul. Pytlasińskiego 13a (1991[7]–1996), ul. Wołodyjowskiego 74 (2001–2004), ul. Królewskiej 16 (2006–2011), następnie przy ul. Czackiego 7/9 (od 2011).
Wydział Wizowy umieszczono przy ul. Miłobędzkiej 12 (1991[7]–1993[8]).
Ambasadorzy Szwecji w Polsce po 1918
| Imię i nazwisko | Okres urzędowania | Tytuł |
|---|---|---|
| Carl Ivan Danielsson | 1919–1920 | Chargé d’affaires |
| Cossva Anckarsvärd | 1920–1931 | Poseł |
| Einar Hennings | 1931–1934 | Poseł |
| Erik Boheman | 1934–1937 | Poseł |
| Joen Lagerberg | 1937–1939 | Poseł |
| brak | 1939–1945 | - |
| Claes Westring | 1945–1948 | Poseł |
| Gösta Engzell | 1949–1951 | Poseł |
| Eric von Post | 1951–1956 | Poseł |
| Gunnar Reuterskiöld | 1956–1956 | Poseł |
| Gunnar Reuterskiöld | 1956–1959 | Ambasador |
| Ragnvald Bagge | 1959–1962 | Poseł |
| Erik Kronvall | 1963–1969 | Ambasador |
| Claës Ivar Wollin | 1969–1976 | Ambasador |
| Carl Johan Rappe | 1976–1979 | Ambasador |
| Knut Thyberg | 1979–1984 | Ambasador |
| Örjan Berner | 1984–1987 | Ambasador |
| Jean-Christophe Öberg | 1987–1991 | Ambasador |
| Karl-Vilhelm Wöhler | 1991–1996 | Ambasador |
| Stefan Noreén | 1996–2000 | Ambasador |
| Mats Staffansson | 2000–2005 | Ambasador |
| Tomas Bertelman | 2005–2008 | Ambasador |
| Dag Hartelius | 2008–2010 | Ambasador |
| Staffan Herrström | 2011–2015 | Ambasador |
| Inga Eriksson Fogh | 2015–2017 | Ambasador |
| Stefan Gullgren | 2017–2023 | Ambasador |
| Andreas von Beckerath | od 2023 | Ambasador |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce - Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-11] (pol.).
- ↑ Józefa Ungra Kalendarz Warszawski Popularno-Naukowy Illustrowany na rok przestępny 1876
- ↑ Адрес-календарь 11483-х должностных лиц в губерниях Царства Польского на 1885–1886 гг.
- ↑ Liste du corps diplomatique à Varsovie en Juillet 1923
- ↑ Jan Szkudliński: Skąd wziął się Dom Marynarza Szwedzkiego w Gdyni ?, Trójmiasto z 21 czerwca 2018
- ↑ Piotr Brzeziński: Gdyński Grudzień ’70, Biuletyn IPN nr 121 z grudnia 2010, s. 34
- ↑ a b Oficjalna książka telefoniczna firm i instytucji Warszawy oraz województwa warszawskiego rok 1991
- ↑ Oficjalna książka teleadresowa Warszawy i województwa warszawskiego 1993/94
Bibliografia
- Karol Romer: Zagraniczny korpus dyplomatyczny w Polsce, [w:] Dziesięciolecie Polski Odrodzonej 1918-1928, IKC, Kraków/Warszawa 1928, s. 249-260
- Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ Warszawa 1938
- Michał Haykowski: Szwedzkimi śladami w Polsce (9) - Przy polskim dworze, polonia nr 2/1996 [w:] [1]
- Jerzy Kasprzycki, Korzenie miasta. Warszawskie pożegnania. Tom I Śródmieście Południowe, Warszawa: Veda, 1996, s. 250, ISBN 83-85584-45-5, OCLC 812695836.
- Margit Jonillsson: Bagatela 3, Warszawa, „Kulturvärden” (Wartości kultury) 2001:3, s. 21–25, [in:] [2]
- Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918-2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5
- Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace, 17 lipca 2013, [w:] [3]