Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej
Ambasciata della Repubblica di Polonia presso la Santa Sede
ilustracja
Państwo

 Watykan

Ambasador

Adam Kwiatkowski

Zatrudnienie

3

Adres
Via dei Delfini 16 int. 3
00186 Roma
Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej”
Ziemia41°53′37,997″N 12°28′45,282″E/41,893888 12,479245
Strona internetowa

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej (wł. Ambasciata della Repubblica di Polonia presso la Santa Sede[1]) – polska misja dyplomatyczna przy Stolicy Apostolskiej. Jej kierownikiem od 2022 jest ambasador Adam Kwiatkowski. Ambasador Rzeczypospolitej przy papieżu akredytowany jest również przy Zakonie Kawalerów Maltańskich.

Ambasada ma swoją siedzibę w Rzymie, choć nazywana jest ambasadą RP w Watykanie.

Historia

Swoich ambasadorów przy papieżu, Polska utrzymywała już za czasów królów. Oprócz ambasadorów Rzeczpospolita miała także kardynałów-protektorów.

Pierwszy konkordat między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską podpisany został 10 lutego 1925, ratyfikowany 27 marca 1925. W latach przedwojennych rząd RP utrzymywał swojego ambasadora przy papieżu. W latach 1928–1931 siedziba ambasady mieściła się w Palazzo Cenci-Bolognetti.

Po przegranej Polski w 1939 watykańska placówka nadal działała. Dla bezpieczeństwa przeniesiona została na teren Watykanu[2].

Po II wojnie światowej

12 września 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zerwał konkordat. Komunistyczne władze nie nawiązały stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską.

Rząd Polski na emigracji był uznawany za legalny przez Stolicę Apostolską za pontyfikatów Piusa XII, Jana XXIII i część pontyfikatu Pawła VI. W tym czasie szefem misji dyplomatycznej z ramienia rządu RP w Londynie był Kazimierz Papée, który rozpoczął urzędowanie na tym stanowisku jeszcze w lipcu 1939[2]. Do końca grudnia 1958 był on ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej, a po śmierci papieża Piusa XII, gdy nowy papież Jan XXIII odmówił jego akredytacji, sprawował funkcję Administratora Spraw Ambasady RP przy Stolicy Apostolskiej w randze chargé d’affaires ad interim[3].

19 października 1972 Stolica Apostolska cofnęła ostatecznie swoje uznanie dla emigracyjnego rządu RP. Był to warunek sine qua non władz PRL do podjęcia rozmów w sprawie normalizacji wzajemnych stosunków. Tym samym zakończyła się misja Kazimierza Papée, choć Prezydent RP na uchodźstwie Stanisław Ostrowski odwołał go z funkcji ambasadora dopiero 24 maja 1976[3].

W lipcu 1974 doszło do spotkania abp Agostino Casarolego z Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej z wiceministrem spraw zagranicznych PRL Józefem Czyrkiem. W jego wyniku powołany został Zespół ds. Stałych Kontaktów Roboczych między PRL a Stolicą Apostolską. Od jesieni 1974 rząd PRL wysyłał swoich przedstawicieli do Watykanu, którzy rezydowali w ambasadzie PRL przy Republice Włoskiej. Powstanie zespołu nie było traktowane jako nawiązanie stosunków dyplomatycznych. Komuniści nie nawiązali stosunków dyplomatycznych również po wyborze obywatela PRL kard. Karola Wojtyły na papieża.

Po wyborach czerwcowych, 7 lipca 1989 minister spraw zagranicznych PRL Tadeusz Olechowski wystosował list do sekretarza Sekcji Kontaktów z Państwami Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej abp. Angelo Sodano z prośbą o wznowienie stosunków dyplomatycznych. Abp Sodano odpisał, że Z uwagi na znaczenie stosunków jakie Polska zawsze utrzymywała ze Stolicą Apostolską, Sekretariat Stanu, Sekcja do spraw stosunków z państwami akceptuje, aby przedstawicielstwa dyplomatyczne były w randze Nuncjatury Apostolskiej i Ambasady.

W wyniku tych decyzji 5 października 1989 listy uwierzytelniające złożył pierwszy ambasador PRL przy Stolicy Apostolskiej Jerzy Kuberski (dotychczasowy przewodniczący zespołu ds. Stałych Kontaktów Roboczych między PRL a Stolicą Apostolską). Ambasada mieściła się w niewielkim lokalu przy Borgo Santo Spirito.

28 lipca 1993 podpisano konkordat, jednak przez upadek rządu Hanny Suchockiej i dojście do władzy koalicji SLD i PSL na jego ratyfikację trzeba było czekać do nowych wyborów. Dokument ratyfikacyjny został podpisany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego 23 lutego 1998 i wszedł w życie 25 kwietnia 1998.

3 listopada 1997 ambasada, a także rezydencja ambasadora zostały przeniesione do budynku należącego do kościoła polskiego w Rzymie przy via dei Delfini 16.

Posłowie i ambasadorowie

 Osobny artykuł: Przedstawiciele dyplomatyczni Polski.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Tłumaczenie za [1]
  2. ↑ a b opoka.org.pl.
  3. ↑ a b Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej w latach 1919–1976. Materiały do studiów nad historią. Rzym: 2016, s. 24, 30, 31, 33, 34, 117, 180, 189.
  4. ↑ a b Piotr Nowina-Konopka. Zamiast wstępu. Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska: jaka dyplomacja?. „Scripta Manent”. 3, s. 7-15, 2016. Rzym: Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. (pol.). 
  5. ↑ Piotr Nowina-Konopka nowym ambasadorem RP w Watykanie. Radio Maryja.
  6. ↑ Nowy ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej Janusz Kotański. radiovaticana.va, 23 czerwca 2016. [dostęp 2016-07-03].
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 kwietnia 2022 r. nr 110.16.2022 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2022 r. poz. 444).
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 kwietnia 2022 r. nr 110.17.2022 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2022 r. poz. 445)

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ambasada_RP_przy_Stolicy_Apostolskiej