Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Amatuni Wartapetian

Amatuni Wartapetian
Ամատունի Ամատունի
Ilustracja
po aresztowaniu przez NKWD 1937
Data i miejsce urodzenia

24 października 1900
Elizawetpol

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1938
miejsce egzekucji Kommunarka

I sekretarz KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Armenii
Okres

od 21 września 1936
do 23 września 1937

Przynależność polityczna

WKP(b)

Poprzednik

Aghasi Chandżian

Następca

Grikor Harutiunian

Amatuni Wartapetian (orm. Ամատունի Ամատունի, ros. Аматуни Симонович Вардапетян, ur. 24 października 1900 w Elizawetpolu, zm. 28 lipca 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka) - komunistyczny polityk ormiański, I sekretarz KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Armenii w latach 1936-1937.

Podczas nauki w szkole średniej w rodzinnym mieście w styczniu 1918 wstąpił do 36. Turkiestańskiego Pułku Strzelców, po odniesieniu rany w walce wrócił do Gandży, by kontynuować naukę. Od czerwca 1919 członek partii bolszewickiej, od lutego do listopada 1920 przewodniczący okręgowego komitetu Komsomołu, następnie do czerwca 1921 sekretarz powiatowego komitetu Komsomołu w Şəmkirze. 1921-1923 kierownik wydziału agitacji, potem sekretarz KC Komsomołu Armeńskiej SRR. 1923-1926 pracownik Krajowego Komitetu Komsomołu Zakaukazia, następnie do 1928 studiował w Instytucie Czerwonej Profesury, po ukończeniu którego został kierownikiem wydziału propagandy i agitacji KC Komsomołu Armeńskiej SRR i sekretarzem powiatowego komitetu Komsomołu w Erywaniu oraz sekretarzem KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Armenii. 1932-1933 sekretarz Komitetu Krajowego WKP(b) na Zakaukaziu. W styczniu 1935 rekomendowany przez Ławrientija Berię na II sekretarza Bakijskiego Komitetu WKP(b). Od 21 września 1936 do 22 września 1937 I sekretarz KC KP(b)A.

W okresie "wielkiej czystki" po pozbawieniu stanowiska został 23 września 1937 aresztowany przez NKWD pod zarzutem udziału w kontrrewolucyjnej organizacji terrorystycznej, a 28 lipca 1938 skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na śmierć. Rozstrzelany tego samego dnia w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą, pochowany anonimowo.

30 marca 1977 zrehabilitowany postanowieniem Kolegium Wojskowego SN ZSRR.

Bibliografia