Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Amédée Gastoué

Amédée Gastoué
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1873
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 1943
Paryż

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog, organista

Odznaczenia
Komandor Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Amédée Gastoué (ur. 19 marca 1873 w Paryżu, zm. 1 czerwca 1943 tamże[1][2]) – francuski muzykolog i organista.

Życiorys

Uczył się u Adolphe’a Deslandresa (fortepian i harmonia), Alberta Lavignaca (harmonia), Alexandre’a Guilmanta (organy) i Albérica Magnarda (kontrapunkt i kompozycja)[1][2]. W latach 1896–1905 był redaktorem czasopisma „Revue du chant grégorien”[2]. Od 1901 do 1905 roku był kapelmistrzem przy kościele Saint-Jean-Baptiste de Belleville w Paryżu i w Petit Collège Stanislas[1]. Od 1899 roku uczył chorału gregoriańskiego w Schola Cantorum de Paris[1]. Wykładał także w Institut Catholique de Paris i École des Hautes Études Sociales[1][2]. W 1905 roku został powołany przez papieża Piusa X na konsultanta komisji pod przewodnictwem Josepha Pothiera, przygotowującej nową edycję chorału gregoriańskiego[1]. Od 1934 do 1936 roku był przewodniczącym Société Française de Musicologie[1].

W swojej pracy naukowej zajmował się historią muzyki od średniowiecza do baroku, ze szczególnym uwzględnieniem chorału gregoriańskiego[1]. Jako jeden z pierwszy zwrócił uwagę na genetyczne powiązania chorału z muzyką bizantyjską i bliskowschodnią[1]. Zajmował się również komponowaniem, pisał msze, motety, chansons, pieśni religijne[1]. Skomponował kantatę Au Christ Rédempteur (1907) oraz oratoria Le passion de Jeanne (1931) i Les mystères du Rosaire (1958)[1].

Został odznaczony Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego w stopniu komandora (1908) oraz Legią Honorową (1938)[1].

Wybrane prace

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • Cours théorique et pratique de plain-chant romain grégorien (1904)
  • Historie du chant liturgique à Paris (tom 1 Des Origines à la fin des temps carolingiens 1904, 2 wyd. 1917)
  • Les Origines du chant romain, l’antiphonaire grégorien (1907)
  • Catalogue des manuscrits de musique byzantine de la Bibliothèque Nationale de Paris et des bibliothèques publiques de France (1907)
  • Nouvelle méthode pratique de chant grégorien (1908)
  • Traité d’harmonisation du chant grégorien (1910)
  • L’Art grégorien (1911, 3. wyd. 1920)
  • La Musique de d’église (1911)
  • Variations sur la musique d’église (1912)
  • Musique et liturgie: Le Graduel et l’Antiphonaire romain (1913)
  • L’Orgue en France de l’antiquité au début de la période classique (1921)
  • Les Primitifs de la musique française (1922)
  • Le Cantique populaire en France: Ses sources, son histoire (1924)
  • La Vie musicale de l’église (1929)
  • La Liturgie et la musique (1931)
  • Le Manuscrit de musique polyphonique du trésor d’Apt, XIVe– XVe siècles (1936)
  • L’Église et la musique (1936)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 243. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1234. ISBN 0-02-865527-3.

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Am%C3%A9d%C3%A9e_Gastou%C3%A9