Alte Kameraden – tytuł popularnego niemieckiego marszu (Heeresmarsch II, 150).
Marsz Alte Kameraden został skomponowany około roku 1889 przez muzyka wojskowego Carla Teikego w Ulm. Przełożony kapelmistrz Teikego po przejrzeniu partytur chciał je spalić, twierdząc, że „Marszów mamy już dość.”. Jednak nuty marsza nie zostały spalone, a kompozycja stała się jednym z najpopularniejszych i najczęściej wykonywanych niemieckich marszów wojskowych.
Również za granicą utwór cieszy się dużą popularnością; nawet zaraz po zakończeniu II wojny światowej, gdy granie niemieckich marszów było za granicą niemile widziane, był nadal często wykonywany.
Od 2007 roku w Gorzowie Wielkopolskim odbywa się Festiwal orkiestr „Alte Kameraden”[1].
Sam tekst marszu posiada kilka wersji. Marsz bywa grany także w odmianie weselnej.
Tekst
wersja oryginalna
polskie tłumaczenie
Alte Kameraden auf dem Kriegespfad
In alter Freundschaft felsenfest und treu.
Ob in Kampfe oder Pulverdampf,
Stets zusammen halten sie auf’s neu.
Zur Attacke geht es Schlag auf Schlag,
Ruhm und Ehr muß bringen uns der Sieg,
Los, Kameraden, frisch wird geladen,
Das ist unsere Marschmusik.
Nach dem Kampfe geht das ganze Regiment
Ins Quartier ins nächste Dorfhauselement
Und beim Wirte das geflirte
Mit den Mädels und des Wirtes Töchterlein.
Lachen scherzen, lachen scherzen, heute ist ja heut'
Morgen ist das ganze Regiment wer weiß wie weit.
Das, Kameraden, ist des Kriegers bitt’res Los,
Darum nehmt das Glas zur Hand und wir sagen „Prost”.
