Alfred Szczepański

Data i miejsce urodzenia	1840 Tarnów
Data i miejsce śmierci	8 maja 1909 Kraków
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfred Szczepański (ur. 1840 w Tarnowie, zm. 8 maja 1909 w Krakowie) – polski działacz społeczny i patriotyczny, publicysta i prozaik posługujący się pseudonimem "Alf". Zajmował się także przekładami. Tłumaczył m.in. fragmenty poezji Tyrtajosa. Był redaktorem pisma Galicja.

Urodził się w Tarnowie. W 1850 rozpoczął naukę w tutejszym gimnazjum, ale gdy w 1854 rodzina przeniosła się do Krakowa kontynuował naukę w Gimnazjum św. Anny. W 1857 roku po zdaniu matury studiował historię na Wydziale Filozoficznym UJ. Był jednym z inicjatorów walki o repolonizację uniwersytetu. Był współautorem pisma do do ministra oświaty Leopolda von Thun und Hohensteina. Gdy studenci zawieźli pismo do Wiednia zostali aresztowani i po odeskortowaniu do Krakowa relegowano ich z uczelni. Po interwencji Józefa Dietla decyzję Senatu o relegowaniu anulowano. Szczepański ponownie napisał pismo w tej sprawie, które przesłał pocztą do Wiednia. Został aresztowany i oddany w kuratelę brata Antoniego oraz dwumiesięczny nadzór policyjny we Lwowie. Gdy wrócił w 1861 roku do Krakowa brał udział w demonstracjach organizowanych z okazji rocznicy powstania listopadowego. W marcu 1861 roku po demonstracji upamiętniającej powstanie 1864 został aresztowany i wydalony z Krakowa. Gdy po kilku miesiącach wrócił do Krakowa pozwolono mu kontynuować studia, ale na Wydziale Prawa. Ponownie, dwukrotnie był aresztowany i osadzany w areszcie w marcu 1862 roku^[1].

W 1862 roku został członkiem mającej kierować ruchem spiskowym Ławy Krakowskiej oraz nadrzędnej wobec niej tajnej Rady Naczelnej Galicyjskiej. Prawdopodobnie był współredaktorem 2 numerów wydanego przez RNG pisma „Bicz”, a potem w 1863 roku jednego numeru tajnego czasopisma ,,Galicja”^[1].

Po wybuchu powstania styczniowego poparł Tymczasowy Rząd Narodowy, a w marcu 1863 roku generał Józef Wysocki mianował go komisarzem wojennym województwa krakowskiego. Od 9–22 października 1863 roku pełnił funkcję naczelnika miasta Krakowa. Aresztowany przez austriacką policję 27 października 1863 roku i w marcu 1864 roku skazany na 18 lat więzienia oraz skreślony z listy studentów. Przez dwa lata był więziony najpierw w Krakowie (na Wawelu), potem we Lwowie i Olomuńcu. Pod koniec 1865 roku skorzystał z amnestii i wrócił do Krakowa, gdzie pracował jako dziennikarz. Redagował dziennik „Kalina”, a potem „Kraj”^[1].

W 1871 roku zrezygnował z pracy w redakcji „Kraju”. Pracował jako nauczyciel na Wyższych Kursach dla Kobiet Adriana Baranieckiego przejmując po Franciszku Matejce wykłady z historii Polski, a potem z historii powszechnej^[1].

W 1880 roku został sekretarzem Länderbank w Wiedniu. Jego żona była siostrą Leona i Edmunda Zieleniewskich^[2]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera M–płd-zach–po prawej Haitlingerów^[3][4]. Jego synem był Ludwik Szczepański – literat, publicysta i dziennikarz.

• Artur Grottger. Ustęp z dziejów sztuki polskiej, Kalina (Kraków) 1868 nr 11
• Pomnik Mickiewicza. (Hymn), Dziennik Poznański 1898 nr 145
• Rok Jubileuszowy, [w:] Księga Pamiątkowa jubileuszu J. I. Kraszewskiego 1879 r., Kraków 1881.

• Polski Słownik Biograficzny. Warszawa-Kraków: Instytut Historii PAN, 2010, s. 313-318. ISBN 978-83-88909-87-0.

• Publikacje Alfreda Szczepańskiego w bibliotece Polona