Alfabet gocki – alfabet stworzony prawdopodobnie w IV wieku n.e. przez biskupa Wulfilę w celu przekładu Biblii na język gocki. Składał się z 27 znaków. Według obecnych hipotez mógł powstać na podstawie alfabetów:

• greckiego (20 znaków)
• łacińskiego (5 znaków)
• runicznego (2 znaki).

Wulfila przełożył na język gocki Stary Testament, pomijając Księgi Królewskie. Fragmenty przekładu zawiera rękopis Srebrna Biblia (obecnie przechowywany w Bibliotece Uniwersytetu w Uppsali).

Alfabetu gockiego nie należy mylić z pismem gotyckim, które jest rodziną krojów pisma dla alfabetu łacińskiego.

• Braune, Wilhelm. Gotische Grammatik. Halle: Max Niemeyer 1952.
• Cercignani, Fausto, The Elaboration of the Gothic Alphabet and Orthography, in “Indogermanische Forschungen”, 93, 1988, 168-185.
• Dietrich, Franz. Über die Aussprache des Gotischen Wärend der Zeit seines Bestehens. Marburg: N. G. Elwert'sche Universitätsbuchhandlung 1862.
• Otto von Friesen. "Gotische Schrift" in Hoops, J. Reallexikon der germanischen Altertumskunde, Bd. II. 306-310. Strassburg: Karl J. Trübner 1915.
• Haarmann, Harald. Universalgeschichte der Schrift. Frankfurt: Campus 1991.
• Jensen, Hans. Die Schrift in Vergangenheit und Gegenwart. Berlin: Deutscher Verlag der Wissenschaften 1969.
• Adolf Kirchhoff. Das gothische Runenalphabet. Berlin: Wilhelm Hertz 1854.
• Streitberg, Wilhelm. Gotisches Elementarbuch. Heidelberg: Carl Winter 1910.
• Weingärtner, Wilhelm. Die Aussprache des Gotischen zur Zeit Ulfilas. Leipzig: T. O. Weigel 1858.
• Joseph Wright. Grammar of the Gothic Language. Oxford: Oxford University Press 1910.
• Julius Zacher. Das gothische Alphabet Vulvilas und das Runenalphabet. Leipzig: F. A. Brockhaus 1855.

• Biblia gocka