Alexander Gauland
 Alexander Gauland (2019) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1941 |
|---|---|
| Przynależność polityczna | |
Alexander Gauland (ur. 20 lutego 1941 w Chemnitz) – niemiecki prawnik, dziennikarz i polityk, jeden z liderów ugrupowania Alternatywa dla Niemiec, deputowany do Bundestagu.
Życiorys
Urodził się 20 lutego 1941 w Chemnitz[1]. Wychowywał się w NRD. W 1959 zdał egzamin maturalny, po czym w 1960 wyjechał do RFN[1]. Studiował nauki polityczne i prawo na Uniwersytecie w Marburgu[2]. Zdał państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia[3], a w 1971 doktoryzował się w zakresie prawa[1].
Przez około 40 lat należał do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU)[2]. Na początku lat 70. pracował w biurze prasowym rządu federalnego. W latach 1974–1975 był zatrudniony w konsulacie w Edynburgu. Od 1977 kierował biurem burmistrza Frankfurtu nad Menem[1][3]. W latach 1987–1991 w randze sekretarza stanu kierował Kancelarią Stanu Hesji w okresie rządu Waltera Wallmanna[2]. W latach 1991–2005 był wydawcą „Märkische Allgemeine” w Poczdamie. Od tego czasu współpracował jako dziennikarz z „Die Zeit”, „Cicero” i „Frankfurter Allgemeine Zeitung”[1]. W latach 1989–2007 wydał sześć książek[1].
Jesienią 2012 był w kilkuosobowym gronie, które powołało inicjatywę „Wahlalternative 2013”, na bazie której w 2013 utworzono Alternatywę dla Niemiec[4]. W ramach AfD został zastępcą rzecznika krajowego i liderem struktur partii w Brandenburgii[3]. W 2014 był głównym kandydatem tego ugrupowania w wyborach do landtagu, w których uzyskał mandat deputowanego[5].
Gdy w kwietniu 2017 Frauke Petry zrezygnowała z kandydowania z ramienia AfD na kanclerza, partia jako swoich głównych kandydatów do wyborów parlamentarnych we wrześniu 2017 wskazała Alice Weidel i Alexandra Gaulanda[6]. Prowadzone przez nich ugrupowanie odniosło sukces wyborczy, wchodząc po raz pierwszy do Bundestagu jako trzecia siła parlamentarna[7]. Otrzymało około 13% głosów i wprowadziło ponad 90 swoich przedstawicieli do tej izby. Alexander Gauland, któremu przypadł jeden z mandatów poselskich w Bundestagu[8], został następnie wybrany na współprzewodniczącego frakcji AfD[9].
W grudniu 2017 został jednym z dwóch przewodniczących AfD (obok Jörga Meuthena)[10]. W listopadzie 2019 na tej funkcji zastąpił go Tino Chrupalla[11]. W 2021 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[12].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Alexander Gauland. stadtbibliothek-chemnitz.de. [dostęp 2017-09-25]. (niem.).
- ↑ a b c Interview: Alexander Gauland über Themen und Ziele der AfD. hna.de, 16 września 2014. [dostęp 2017-10-07]. (niem.).
- ↑ a b c Bewerbungsprofil für Kandidaten für die Landtagswahl 2014 in Brandenburg. afd-brandenburg.de. [dostęp 2017-10-07]. (niem.).
- ↑ Enttäuschte CDU-Politiker gründen Wahlalternative. welt.de, 4 października 2012. [dostęp 2017-10-07]. (niem.).
- ↑ Gauland gibt den Staatsmann – geht die AfD da mit?. welt.de, 8 października 2014. [dostęp 2017-10-07]. (niem.).
- ↑ AfD's Alice Weidel: The pride of the populists, a mystery to everyone else. dw.com, 4 września 2017. [dostęp 2017-10-07]. (ang.).
- ↑ Dumny z „osiągnięć niemieckich żołnierzy”, chce usunięcia islamu. Jego partia będzie trzecią siłą. tvn24.pl, 24 września 2017. [dostęp 2017-09-25].
- ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-10-01]. (niem.).
- ↑ Gauland und Weidel als AfD-Fraktionsvorsitzende gewählt. welt.de, 26 września 2017. [dostęp 2017-10-07]. (niem.).
- ↑ Gauland und Meuthen zu Parteivorsitzenden gewählt. zeit.de, 2 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-02]. (niem.).
- ↑ AfD wählt Tino Chrupalla zum Nachfolger von Gauland. sueddeutsche.de, 30 listopada 2019. [dostęp 2020-01-22]. (niem.).
- ↑ Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).