Aleksander Zienkiewicz
| Sługa Boży prezbiter | |
 Tablica we Wrocławiu | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
3 kwietnia 1938 |
Aleksander Zienkiewicz (pseud. Wujek; ur. 12 sierpnia 1910 w Lembówce, zm. 21 listopada 1995 we Wrocławiu) – polski duchowny katolicki, duszpasterz akademicki, pedagog, teolog, Sługa Boży.
Życiorys
Urodził się w 1910 roku w Lembówce na Wileńszczyźnie. W latach 1920–1926 uczęszczał do szkoły podstawowej w Duniłowiczach. Następnie w latach 1926–1931 kontynuował naukę w Niższym Seminarium w Nowogródku i Biskupim Gimnazjum Męskim w Drohiczynie. W latach 1931–1938 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pińsku. 3 kwietnia 1938 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa pińskiego Kazimierza Bukraby. W kwietniu 1939 został rektorem fary w Nowogródku i kapelanem sióstr nazaretanek, późniejszych 11 męczennic zamordowanych przez Niemców 1 sierpnia 1943. W 1942 mianowano go dziekanem nowogródzkim i wikariuszem północnej części diecezji pińskiej.
W 1946 został przesiedlony do Gorzowa Wielkopolskiego. W sierpniu tego samego roku został prefektem szkoły podstawowej i gimnazjum w Sycowie. 1 sierpnia 1947 podjął pracę jako prefekt I LO i Liceum Pedagogicznego we Wrocławiu oraz kapelan sióstr nazaretanek. W latach 1953–1958 był rektorem Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Od 1963 roku pełnił funkcję archidiecezjalnego duszpasterza młodzieży akademickiej w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego we Wrocławiu. 27 maja 1972 został kanonikiem kapituły katedralnej. 25 marca 1976 został rektorem kościoła św. Piotra i Pawła we Wrocławiu. 10 sierpnia 1994 zrezygnował z pełnionych funkcji. Zmarł 21 listopada 1995 w opinii świętości w szpitalu przy ul. Rydygiera[1].
Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. 21 listopada 2010 rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, który zakończył się na szczeblu diecezjalnym 25 listopada 2017[2]. 25 listopada 2019 jego doczesne szczątki przeniesione zostały do kościoła św. Piotra i św. Pawła[3]. W 2020 Stolica Apostolska wydała dekret o ważności dochodzenia diecezjalnego, a w październiku 2024 w Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych zostało złożone Positio dotyczące sługi Bożego Aleksandra Zienkiewicza[4].
W rodzinie Zienkiewiczów było kilku kapłanów: ks. Alfons Zienkiewicz – dziekan z Krynek, ks. Antoni Zienkiewicz – dziekan z Głębokiego, bł. ks. Mieczysław Bohatkiewicz i ks. Stanisław Bohatkiewicz (synowie siostry ojca ks. Aleksandra)[5].
Przypisy
- ↑ Kalendarium. wujek.wroc.pl. [dostęp 2020-06-11].
- ↑ Bliżej wyniesienia na ołtarze
- ↑ Agata Combik, Sługa Boży ks. Zienkiewicz. Ekshumacja, kanoniczne rozpoznanie i przeniesienie doczesnych szczątków, Gość Niedzielny, 25 listopada 2019 [dostęp 2024-08-03] (pol.).
- ↑ Karol Białkowski, Uczył, jak być chrześcijanami w codzienności. Ks. Zienkiewicz o krok bliżej ołtarzy, Gość Niedzielny, 21 listopada 2024 [dostęp 2024-11-21] (pol.).
- ↑ Życiorys [online], www.wujek.wroc.pl [dostęp 2023-02-20].
Bibliografia
- Strona internetowa o księdzu Aleksandrze Zienkiewiczu
- Encyklopedia Wrocławia, pod red. Jana Harasimowicza, Wrocław 2001.
- Biografia na stronie Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu