Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Aleksander Potrykowski

Aleksander Potrykowski
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko

Aleksander Bronisław Potrykowski

Data urodzenia

17 sierpnia 1874

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Batalion Celny
6 Batalion Celny
44 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
54 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych

Stanowiska

dowódcy batalionu, zastępca dowódcy pułku

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Aleksander Bronisław Potrykowski (ur. 17 sierpnia 1874, zm. ?) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

19 lutego 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem z 7 listopada 1918 roku, i zaliczony z dniem 16 stycznia 1919 roku do Rezerwy Oficerów Wojska Polskiego[1].

Do kwietnia 1921 roku był dowódcą 4 Baonu Celnego. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę na stanowisku dowódcy 6 Baonu Celnego, a jego oddziałem macierzystym był 20 Pułk Piechoty w Krakowie[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 20 Pułk Piechoty[3]. 22 lipca 1922 roku został przeniesiony z 6 Baonu Celnego do 44 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem z jednoczesnym zatwierdzeniem na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[4][5]. 12 kwietnia 1924 roku otrzymał przeniesienie do 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu na stanowisko dowódcy pułku[6][7]. 31 marca 1924 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[9]. Na jego zwolnienie ze stanowiska dowódcy pułku i przeniesienie w stan spoczynku niewątpliwie miała wpływ negatywna opinia ówczesnego dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI, generała dywizji Władysława Sikorskiego sporządzona jesienią 1926 roku. Na emeryturze mieszkał w Wilnie[10]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11].

Na przełomie 1921/1922 zamieszkiwał w dzielnicy Błonie w Sanoku wraz z córką Ireną (ur. 1910), która uczęszczała wówczas do miejscowego Gimnazjum im. Królowej Zofii[12].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 23 z 1 marca 1919 roku, poz. 742. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 25 z 6 marca 1919 roku, poz. 818.
  2. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 79, 828.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 22 tu podano, że urodził się 17 sierpnia 1874 roku.
  4. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 544.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 254, 396.
  6. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 37 z 12 kwietnia 1924 roku, s. 209.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 254, 340.
  8. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 166.
  9. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 886.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 890.
  12. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 41.

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Potrykowski