Aleksander Hall

Aleksander Hall (2015)
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1953 Gdańsk
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 12 września 1989 do 12 października 1990
Przynależność polityczna	Forum Prawicy Demokratycznej
Przewodniczący Forum Prawicy Demokratycznej
Okres	od 27 czerwca 1990 do 12 maja 1991
Przewodniczący Partii Konserwatywnej
Okres	od 6 grudnia 1992 do 12 stycznia 1997
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Aleksander Jan Hall (ur. 20 maja 1953 w Gdańsku) – polski polityk i historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki. Działacz opozycji w PRL, współzałożyciel Ruchu Młodej Polski, minister w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, poseł na Sejm I i III kadencji. Kawaler Orderu Orła Białego.

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku^[1], a w 1977 studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1996 uczył historii w gdańskim Liceum Autonomicznym^[2]. Od 2002 jest pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie^[3][4], na której objął stanowisko profesora^[5]. W 2004 obronił pracę doktorską w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk na temat życia i myśli Charles’a de Gaulle’a. W 2010 został doktorem habilitowanym na podstawie pracy Historia prawicy francuskiej (1981–2007) obronionej w Instytucie Studiów Politycznych PAN^[6].

Od 1977 uczestniczył w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, w trakcie rozłamu w tej organizacji poparł Leszka Moczulskiego. Po rocznym okresie działania w Zespole Inicjatywy Obywatelskiej założył i kierował opozycyjnym Ruchem Młodej Polski, do 1981 redagował pismo „Bratniak”. Jego ówczesną narzeczoną była Matylda Sobieska, tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL o kryptonimie „Andrzej”.

W trakcie wydarzeń sierpniowych w 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej. 27 września 1981 był wśród sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości, pełnił funkcję doradcy Lecha Wałęsy. Po wprowadzeniu stanu wojennego do 1984 ukrywał się, zasiadał w niejawnych władzach „Solidarności”, redagował do 1989 czasopisma podziemne. Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”.

W 1989 brał udział w obradach plenarnych Okrągłego Stołu. W tym samym roku nie wziął udziału w wyborach do Sejmu kontraktowego. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego od września 1989 do października 1990 był ministrem bez teki, powierzono mu sprawy współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami. Przewodniczył Forum Prawicy Demokratycznej (1990–1991), działał następnie jako wiceprzewodniczący Unii Demokratycznej (1991–1992) i przewodniczący Partii Konserwatywnej (1992–1997), w 1997 był współtwórcą Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.

Sprawował mandat posła na Sejm w latach 1991–1993 (z ramienia Unii Demokratycznej) i 1997–2001 (z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność). Po porażce w wyborach parlamentarnych w 2001 (z listy Platformy Obywatelskiej) zrezygnował z czynnego udziału w polityce, skupiając się na pracy naukowej. W 2004 odmówił przyjęcia mandatu poselskiego przynależnego mu po wybranym do Parlamentu Europejskiego pośle PO. W kolejnych latach był m.in. członkiem komitetów honorowych kandydatów PO na urząd prezydenta Gdańska (Pawła Adamowicza) i na urząd prezydenta RP (Bronisława Komorowskiego w 2010 oraz 2015)^[7][8]. W 2020 zaangażował się w kampanię kandydata na prezydenta RP Władysława Kosiniaka-Kamysza z PSL i Koalicji Polskiej^[9][10].

W 2011 został członkiem Kapituły Orderu Orła Białego^[11]. W listopadzie 2015 w proteście przeciwko decyzji prezydenta RP Andrzeja Dudy o ułaskawieniu Mariusza Kamińskiego zrezygnował z członkostwa w tej kapitule^[12]. Wszedł w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[13].

Syn Jana i Janiny. Brat Jerzego. Od 1996 mąż Katarzyny^[14].

• Wobec Rosji (1981)
• Dziedzictwo narodowej demokracji (1984)
• Polemiki i refleksje: wybór publicystyki politycznej z lat 1978–1986 (1989)
• Spór o Polskę (1993)
• Wokół konstytucji: z perspektywy konserwatywnej (1994)
• Wizja parlamentu w nowej konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (1994)
• Polskie patriotyzmy (1997)
• Pierwsza taka dekada (2000)
• Widziane z prawej strony (2000)
• Charles de Gaulle (2002)^[15]
• Jaka Polska? (2004)^[16]
• Naród i państwo w myśli politycznej Charles’a de Gaulle’a (2005)^[17]
• Francja i wielcy Francuzi (2007)^[18]
• Zapis sposobu myślenia. Wybór publicystyki z lat 2002–2007 (2008)^[19]
• Historia francuskiej prawicy 1981–2007 (2009)
• W przededniu wielkiej zmiany. Okrągły Stół (2010)^[20]
• Osobista historia III Rzeczypospolitej (2011)^[21]

• Order Orła Białego (2010)^[22][23]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006)^[24]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2015)^[25]
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego (2015)^[26]
• Oficer Legii Honorowej (Francja, 2015)^[27]
• Medal św. Wojciecha (2023)^[28]

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2019-03-10].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2019-03-10].
• Dr hab. Aleksander Jan Hall, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-06-24] .