Alain Prost

Alain Prost podczas 66. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes (2013)
Imię i nazwisko	Alain Marie Pascal Prost
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1955 Lorette
Sukcesy
1979: Europejska Formuła 3 1979: Francuska Formuła 3 1983: Formuła 1 1984: Formuła 1 1985: Formuła 1 1986: Formuła 1 1988: Formuła 1 1989: Formuła 1 1990: Formuła 1 1993: Formuła 1
Multimedia w Wikimedia Commons

Alain Marie Pascal Prost OBE (ur. 24 lutego 1955 w Lorette) – francuski kierowca wyścigowy, jeden z najbardziej utytułowanych kierowców Formuły 1 wszech czasów. W czasie swojej kariery w F1, która trwała od sezonu 1980 do 1993, zwyciężył w 51 Grand Prix (rekord został pobity przez Michaela Schumachera w sezonie 2001) i zdobył 4 tytuły Mistrza Świata. W trakcie swojej kariery w F1 jeździł dla zespołów Renault, McLaren, Ferrari i Williams.

Został odznaczony m.in. francuską Legią Honorową V klasy, Orderem Imperium Brytyjskiego oraz brazylijskim Orderem Krzyża Południa.

Prost jest entuzjastą kolarstwa i pomaga w projektowaniu ram do rowerów francuskiemu przedsiębiorstwu Cyfac.

Alain Prost urodził się nieopodal Saint-Chamond w departamencie Loire we Francji jako syn André i Marie-Rose Prost, którzy byli ormiańskiego pochodzenia. Prost miał starszego brata Daniela, który zmarł na raka we wrześniu 1986. Pomimo niskiego wzrostu, Prost był aktywnym i wysportowanym dzieckiem. Uprawiał wiele różnych sportów, m.in. zapasy i piłkę nożną. Przez tę aktywność złamał kilka razy nos. W przyszłości chciał zostać instruktorem na siłowni lub profesjonalnym piłkarzem. Odkrył karting w wieku 14 lat będąc na rodzinnych wakacjach. To zdarzenie zmieniło jego plany na przyszłość.

Swoją karierę rozpoczął zaraz po ukończeniu szkoły. W 1973 został Mistrzem Francji i Europy juniorów w kartingu. Rok później powtórzył swój sukces w kategorii seniorów. W 1975 uległ poważnemu wypadkowi i musiał przerwać swoją karierę. Powrócił w 1977 i rozpoczął pracę dla zespołu Lola & Martini we Francuskiej Formule Renault. Zdołał wygrać sześć wyścigów. Od 1978 zespół startował w Formule 3, a w 1979 r. wygrał dziewięć wyścigów, zdobywając mistrzostwo we Francuskiej Formule 3, jak i również w Europejskiej Formule 3.

W sezonie 1980 startował dla zespołu McLaren-Ford. W swoim debiutanckim sezonie zdobył 5 punktów.

Od sezonu 1981 jeździł w zespole Renault. Uczestniczył w 15 wyścigach i w tych, w których dojechał do mety, zawsze stawał na podium. Ostatecznie uplasował się na piątej pozycji w klasyfikacji generalnej. Rok później zwyciężył dwukrotnie, a w klasyfikacji zajął czwarte miejsce. W sezonie 1983 udało mu się zdobyć tytuł wicemistrza.

W 1984 powrócił do zespołu McLaren i przegrał walkę o mistrzostwo ze swoim partnerem z zespołu, Austriakiem Niki Laudą zaledwie o 0,5 punktu. W 1985 był bezkonkurencyjny i zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata. W klasyfikacji generalnej zdobył 73 punkty, wyprzedził drugiego Michele’a Alboreto o 20 punktów. Niki Lauda tymczasem ukończył zaledwie trzy wyścigi. Walka o tytuł w sezonie 1986 trwała do ostatniego wyścigu w Australii. Ostatecznie Nigel Mansell nie ukończył ostatniego wyścigu, a Prost wygrał i wyprzedził dzięki temu Brytyjczyka o dwa punkty w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1987 samochody napędzane silnikami Hondy były bezkonkurencyjne i Prost musiał zadowolić się czwartą pozycją w walce o tytuł. Samochody McLarena od sezonu 1988 były napędzane silnikami Hondy zamiast Porsche. Tym razem na drodze do tytułu stanął nowy partner z zespołu, Ayrton Senna. Sezon 1989 został ponownie zdominowany przez kierowców zespołu z Woking, tym razem lepszym okazał się Prost. Wygrał 4 razy i zdobył swój trzeci tytuł Mistrza Świata. Był to jego ostatni sezon w barwach McLarena.

Od sezonu 1990 związał się z zespołem Ferrari. Po raz kolejny lepszym okazał się były partner, Senna. Prost musiał zadowolić się tytułem wicemistrza. Kolejny sezon był dużo gorszy. Nie wygrał ani jednego wyścigu i zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Nie wystąpił też podczas wszystkich Grand Prix. W sezonie 1992 nie wystartował w żadnym wyścigu.

W 1993 podpisał kontrakt z zespołem Williams-Renault. Był to jego triumfalny powrót do Formuły 1: wygrał 7 wyścigów, zdobył tytuł Mistrza Świata i pokonał odwiecznego rywala, Sennę. Mimo ogromnego sukcesu po tym sezonie wycofał się z Formuły 1.

Rywalizacja pomiędzy Prostem i Senną uważana jest za jedną z najbardziej ekscytujących w historii Formuły 1.

W czasie swojej kariery dorobił się kilku przydomków: „The Professor”, „The Calculator” i „Fast Son of a Bitch”, który został mu nadany przez Laudę. Nazywano go także „The King of Rio”, ponieważ wygrał 6 razy Grand Prix Brazylii, w tym 5 razy w Rio de Janeiro.

W sezonach 1997–2001 prowadził zespół Prost Grand Prix powstały na bazie zespołu Ligier istniejącego w latach 1969–1996 i wykupionego przez Prosta. Zespół zbankrutował na początku 2002 roku.

W trakcie swojej kariery zawodowej w Formule 1 Alain Prost zwyciężył prawie wszystkich kolegów z zespołu, wśród nich pięciu mistrzów świata. Wyjątek stanowi jedynie sezon, w którym debiutował – ze względu na uraz ręki startował tylko w jedenastu wyścigach; oraz rok 1984, w którym uległ Nikiemu Laudzie w najściślejszym rozstrzygnięciu o mistrzostwo świata w historii Formuły 1 zaledwie o 0,5 punktu. W 1988 r. Prost zdobył więcej punktów niż jego przeciwnik Ayrton Senna, jednak w końcowej punktacji osiągnął tylko drugie miejsce. W 1989 r. Prost zdobył swój trzeci tytuł, ale szeroko było komentowane GP Japonii – przedostatniej eliminacji cyklu. Doszło do kolizji z Senną spowodowanej przez Prosta, w wyniku której Brazylijczyk ominął szykanę powracając na tor. Wygrał i sprawa mistrzostwa była zupełnie otwarta, lecz po dyskwalifikacji tytuł przypadł Francuzowi. Rok później podczas wyprzedzania Prosta przez Sennę doszło do kolizji i tym razem Ayrton wygrał tytuł.

Uwaga: Do 1991 roku system punktacji do wyłonienia Mistrza Świata kierowców Formuły 1 stosowany przez FIA nie obejmował wszystkich osiągniętych w wyścigach wyników. Wyniki w nawiasach stanowią końcową punktację według ówczesnego systemu punktacji.

• Kawaler Legii Honorowej (1985)
• Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (1993)
• Kawaler Orderu Krzyża Południa

• Strona poświęcona Prostowi
• Biografia Prosta