Ainārs Šlesers
Data i miejsce urodzenia |
22 stycznia 1970 |
---|---|
Przewodniczący LPP/LC | |
Okres |
od 25 sierpnia 2007[1] |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Ainārs Šlesers z domu Leščinskis (ur. 22 stycznia 1970 w Rydze) – łotewski przedsiębiorca i polityk, wicepremier (2002–2004), minister w różnych resortach, wiceburmistrz Rygi, poseł na Sejm. Współprzewodniczący i przewodniczący Pierwszej Partii Łotwy oraz ugrupowania LPP/LC, lider partii LPV.
Życiorys
W 1989 ukończył średnią szkołę techniczną w Rydze. W latach 1990–1991 kształcił się w zakresie marketingu w Norwegii. W 1999 rozpoczął studia w Łotewskiej Akademii Chrześcijańskiej, które przerwał w 2002. Od 1992 zaangażowany w działalność biznesową, obejmował stanowiska prezesa zarządu w różnych przedsiębiorstwach. W 1997 znalazł się na liście 50 najbogatszych Łotyszy jako właściciel firm Varner Baltija i Varner Hakon Invest[2].
Karierę polityczną rozpoczął w 1998, uzyskując mandat deputowanego do Sejmu VII kadencji z listy Nowej Partii[3]. Od listopada 1998 do maja 1999 pełnił funkcję ministra gospodarki w gabinecie Vilisa Krištopansa[3].
W 2002 założył Pierwszą Partię Łotwy (LPP), był jej współprzewodniczącym (z Ēriksem Jēkabsonsem) i następnie przewodniczącym. Również w 2002 uzyskał reelekcję do Sejmu. W VIII kadencji parlamentu pełnił obowiązki przewodniczącego komisji budżetu i finansów[4]. W koalicyjnym rządzie, którym kierował Einars Repše, był wicepremierem (2002–2004). Funkcję tę pełnił także w działającym w 2004 gabinecie Indulisa Emsisa, w którym był również ministrem transportu. W rządach Aigarsa Kalvītisa i Ivarsa Godmanisa (2004–2009 z przerwą od marca do listopada 2006) również sprawował urząd ministra transportu. W międzyczasie w 2006 został wybrany do Sejmu IX kadencji
Po zjednoczeniu Pierwszej Partii Łotwy z Łotewską Drogą został w 2007 współprzewodniczącym LPP/LC z Ivarsem Godmanisem, a w 2009 samodzielnym przewodniczącym partii[5]. W wyborach samorządowych 2009 kandydował z ramienia ugrupowania na urząd burmistrza Rygi[6]. Ostatecznie LPP/LC zajęła w wyborach trzecie miejsce[7], zaś Ainārs Šlesers został wiceburmistrzem stolicy w ramach koalicji z Centrum Zgody[8].
W wyborach w 2010 został kandydatem ruchu O lepszą Łotwę na urząd premiera[9][10]. Uzyskał mandat poselski na X kadencję, w związku z czym w listopadzie 2010 przestał pełnić funkcję wiceburmistrza Rygi[11]. W wyborach w 2011 po raz kolejny ubiegał się o funkcję premiera, tym razem z ramienia własnego ugrupowania pod nazwą Partia Reform Šlesersa, będącego kontynuacją LPP/LC[12]. Przegrał wybory, nie dostając się do Sejmu XI kadencji[13]. 1 grudnia 2011 jego ugrupowanie uległo rozwiązaniu[14].
Powrócił do biznesu, wchodząc w skład organów kierowniczych różnych spółek prawa handlowego[15]. W 2013 stanął na czele ugrupowania Vienoti Latvijai[16], bez powodzenia kandydując w 2014 do parlamentu[15]. W 2016 odszedł z kierownictwa tej partii[17].
W 2021 współtworzył nowe ugrupowanie pod nazwą LPV[18], w 2022 został wybrany na przewodniczącego tej formacji[19]. W 2022 z jego ramienia uzyskał mandat posła na Sejm XIV kadencji[20].
Życie prywatne
Jest żonaty z byłą miss Łotwy i posłanką LPP/LC Inesą Šlesere. Mają czterech synów (Edvardsa, Ričardsa, Gerhardsa Daniēlsa i Markussa)[21] i jedną córkę (Elizabete)[22].
Odznaczenia
- Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy – Ukraina, 2008[23]
Przypisy
- ↑ Do 14 listopada 2009 wspólnie z Ivarsem Godmanisem.
- ↑ Latvijā pussimts miljonāru-veterānu. apollo.lv, 18 czerwca 2007. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ a b Ainārs Šlesers. saeima.lv. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Ainārs Šlesers. saeima.lv. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Leaders of Latvia. zarate.eu. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- ↑ Ušakovs un Šlesers ir populārākie Rīgas mēra kandidāti. apollo.lv, 1 maja 2009. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Rīgā saskaitīti 157 no 158 iecirkņiem, domē iekļūst četras partijas. diena.lv, 8 czerwca 2009. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Nils Usakovs elected as Riga mayor. baltic-course.com, 8 lipca 2009. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- ↑ 'Par labu Latviju' premjera amata kandidāts būs Šlesers. delfi.lv, 4 sierpnia 2010. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- ↑ Šlesers: Zīle, Lembergs un Urbanovičs nav nopietni premjera amata kandidāti. nra.lv, 13 sierpnia 2010. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
- ↑ Rīgas vicemēra amatam izvirzīts Ameriks; balsojums paredzēts 9.novembrī. diena.lv, 26 października 2010. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Premjera amata kandidāti Dienas uzdevumā meklē investoru Latvijai. diena.lv, 12 września 2011. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Šlesers par atkāpšanos paziņošot partijas kongresā 1.decembrī. tvnet.lv, 22 września 2011. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Otocki: Buldożer już nie pojedzie? Ainārs Šlesers odszedł z polityki. politykawschodnia.pl, 4 grudnia 2011. [dostęp 2017-09-10].
- ↑ a b Ainārs Šlesers. sv2014.cvk.lv. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Šlesers vienbalsīgi ievēlēts par 'Vienoti Latvijai' priekšsēdētāju. delfi.lv, 7 grudnia 2013. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Šlesers atstājis partijas «Vienoti Latvijai» vadību. lsm.lv, 15 lutego 2016. [dostęp 2017-10-06]. (łot.).
- ↑ Partijas 'Latvija pirmajā vietā' premjera kandidāts būs Šlesers, Valsts prezidenta amata kandidāte – Stepaņenko. delfi.lv, 4 sierpnia 2021. [dostęp 2021-09-13]. (łot.).
- ↑ Šleseru ievēlē par «Latvija pirmajā vietā» vadītāju; partijā uzņem Nemiro un Petraviču. lsm.lv, 21 maja 2022. [dostęp 2022-05-21]. (łot.).
- ↑ Raivis Spalvēns: 14. Saeimā ievēlēti septiņi politiskie spēki; 'Attīstībai/Par!' nepārvar 5% barjeru. delfi.lv, 2 października 2022. [dostęp 2022-10-02]. (łot.).
- ↑ Šleseru ģimenē piedzimis dēls Markuss. jauns.lv, 25 maja 2011. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ DELFIIzklaideSlavenībasCitiŠleseru pārim piedzimusi meitiņa Elizabete. delfi.lv, 9 kwietnia 2013. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).
- ↑ Указ Президента України № 582/2008 Про відзначення державними нагородами України громадян Латвійської Республіки. rada.gov.ua, 25 czerwca 2008. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).
Bibliografia
- Ainārs Šlesers. munzinger.de. [dostęp 2017-09-10]. (niem.).
- 10.Saeima: Ainārs Šlesers. saeima.lv. [dostęp 2017-09-10]. (łot.).