Adam Dzierżek
 Nieczuja | |
| Data śmierci |
1661 |
|---|---|
| Ród | |
| Rodzice |
Jan |
| Małżeństwo |
Elżbieta z Czuryłów |
| Dzieci |
Anna, Franciszek, Jan |
| Administracja |
cześnik, podczaszy sanocki, starosta żydaczowski, kasztelan rozprzański |
Adam Dzierżek herbu Nieczuja (zm. 1661) – cześnik sanocki, podczaszy sanocki, starosta żydaczowski, kasztelan rozprzański.
Życiorys
Pochodził z wywodzącej się z Małopolski rodziny szlacheckiej Dzierżków herbu Nieczuja, był synem Jana, sędziego ziemskiego lubelskiego. W 1611 na mocy przywileju od Zygmunta III Wazy został tenutariuszem królewskich wsi Siekuń i Suski na Wołyniu. Posiadał także majątek ziemski Piaseczno. W 1628 pełnił urząd starosty żydaczowskiego[1]. W 1632 podpisał elekcję Władysława IV Wazy[2]. Był cześnikiem (1643) i podczaszym sanockim (1649)[3].
Poseł sejmiku wiszeńskiego na sejm koronacyjny 1649 roku, sejm nadzwyczajny 1652 roku, sejm 1653 roku, poseł sejmiku halickiego na sejm nadzwyczajny 1654 roku[4].
Związany z dworem królewskim, szczególnie ceniony był przez Jana Kazimierza, który mianował go w 1658 kasztelanem rozprzańskim. Poślubił Elżbietę z Czuryłów, stolnikównę sanocką, сórkę Mikołaja. Z tego związku małżeńskiego dzieci:
- Anna – żona Floriana Rzewuskiego, podskarbiego nadwornego koronnego
- Franciszek – łowczy żydaczowski (1672)[5].
- Jan – chorąży husarski, cześnik latyczowski, chorąży podolski.
Przypisy
- ↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. III. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1906, s. 353
- ↑ Jerzy Dunin Borkowski, Mieczysław Dunin Wąsowicz: Elektorowie królów Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszyńskiego i spis stronników Augusta III. W: Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. T. I, 1908–1909, Lwów 1910, s. 49.
- ↑ Adam Boniecki: Herbarz polski. Cz. 1. T. 5, s. 193.
- ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 343.
- ↑ Tamże
Bibliografia
- Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 5. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1902, s. 193–194.
- Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. III. Warszawa : Gebethner i Wolff, 1906, s. 353.