Acrotona aterrima
(Gravenhorst, 1802)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	rydzenice
Plemię	Athetini
Podplemię	Athetina
Rodzaj	Acrotona
Gatunek	Acrotona aterrima
Synonimy
Aleochara aterrima Gravenhorst, 1802 Aleochara brunnipes Stephens, 1832 Aleochara luripes Stephens, 1832 Aleochara mannerheimi Sahlberg, 1831 Aleochara obscurata Stephens, 1832 Bolitochara fuscula Mannerheim, 1830 Homalota lugens Kiesenwetter, 1844
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Acrotona aterrima – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1802 roku przez Johanna L.Ch.C. Gravenhorsta pod nazwą Aleochara aterrima^[1].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 2,2 do 2,7 mm. Oskórek jest słabo lśniący i gęsto porośnięty owłosieniem o niemal jedwabistym połysku. Głowa jest czarna ze zwykle czarnobrązowymi czułkami, które to są cienkie, o członie trzecim co najwyżej bardzo nieznacznie krótszym od drugiego, a szerokości członu przedostatnego nieprzekraczającej wyraźnie od jego długości. Czarne przedplecze jest prawie półtorakrotnie szersze niż dłuższe, bardzo drobno i bardzo gęsto punktowane, często zaopatrzone w delikatną bruzdę podłużną. Owłosienie na linii środkowej przedplecza zwrócone jest ku przodowi w przedniej połowie, a ku tyłowi w tylnej. Pokrywy zwykle są czarnobrązowe; mierzone wzdłuż szwu są nieznacznie krótsze od przedplecza. W widoku bocznym niedostrzegalne są boczne części przedpiersia. Odnóża mają żółtobrązową barwę. Środkowa para odnóży charakteryzuje się silnymi szczecinkami bocznymi goleni, dłuższymi niż szerokość tychże. Tylna para odnóży ma uda równomiernie smukłe, niezgrubiałe. Długość pierwszego członu stóp tylnej pary nie jest większa niż drugiego. Zwężony ku szczytowi odwłok jest czarny, bez rozległych rozjaśnień w części wierzchołkowej. Na tergitach w przedniej jego części występuje bardzo drobne i gęste punktowanie^[2].

Owad rozmieszczony od nizin po góry. Bytuje w ściółce, wśród mchów, pod opadłymi liśćmi, kamieniami i stertami wypielonego zielska, w pryzmach kompostowych i nawozie^[3].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Islandii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii i europejskiej części Rosji. W Afryce Północnej podawany jest z Algierii. W Azji notowany jest z syberyjskiej części Rosji, Gruzji, Kazachstanu, Uzbekistanu i Korei Północnej^[1]. Zawleczony ponadto do Kanady^[3].