Abulia (stgr. ἀβουλία = brak woli) – objaw kliniczny pod postacią zaburzenia aktywności, polegający na chorobliwym niedostatku lub braku woli^[1], który przejawia się w niemożności podejmowania decyzji i działania nawet przy podejmowaniu drobnych decyzji^[1]. Towarzyszy obniżeniu napędu psychoruchowego występującemu w niektórych zaburzeniach neurotycznych i psychotycznych. Objaw charakterystyczny dla depresji endogennej, schizofrenii oraz uszkodzenia płatów czołowych (zespół czołowy), często w połączeniu z lękiem^[1]. Czasem zamiast terminu abulia używa się słowa hipobulia, podkreślając tym samym, że chodzi o obniżenie aktywności, a nie jej całkowity zanik.

Może wynikać z emocjonalnych braków w dzieciństwie lub niewłaściwego stylu wychowawczego^[1].

Przeciwieństwem jest hiperbulia, wzmożona aktywność.

• Adam Bilikiewicz: Psychiatria : podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 683. ISBN 83-200-3388-8.
• Enrico Cravetto: Wielka encyklopedia medyczna 2011. T. I a-arz. Planeta DeAgostini, 2011. ISBN 978-83-268-0301-7. (pol.).