Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

ARA Bouchard

„Bouchard” między 1936 a 1937 rokiem
Klasa	trałowiec
Typ	Bouchard(inne języki)
Historia
Stocznia	Astillero Río Santiago(inne języki), Ensenada
Położenie stępki	1935
Wodowanie	20 marca 1936
Armada de la República Argentina
Nazwa	ARA „Bouchard”
Wejście do służby	27 stycznia 1937
Wycofanie ze służby	1964
Paragwaj
Nazwa	ARP „Nanawa”
Wejście do służby	13 marca 1964
Wycofanie ze służby	15 listopada 2017
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 450 ton pełna: 520 t
Długość	59 metrów
Szerokość	7,3 m
Zanurzenie	2,27 m
Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN o łącznej mocy 2000 KM 2 śruby
Prędkość	15 węzłów
Zasięg	3000 Mm przy prędkości 10 węzłów
Uzbrojenie
początkowo: 2 działa kal. 102 mm 2 działka kal. 40 mm (2 x I) 6 km kal. 7,7 mm (2 x I)
Wyposażenie
trał kontaktowy
Załoga	62
Multimedia w Wikimedia Commons

ARA Bouchard (M-7) – argentyński trałowiec z lat 30. XX wieku, pierwsza z dziewięciu jednostek typu Bouchard(inne języki). Okręt został zwodowany 20 marca 1936 roku w stoczni Astillero Río Santiago(inne języki) w Ensenada, a do służby w Armada de la República Argentina przyjęto go 27 stycznia 1937 roku. W 1964 roku jednostka została zakupiona przez Paragwaj i 13 marca tego roku weszła w skład Armada Paraguaya(inne języki) pod nazwą ARP „Nanawa” jako patrolowiec. Okręt został wycofany ze służby 15 listopada 2017 roku.

Trałowce typu Bouchard(inne języki) były pierwszymi dużymi i nowoczesnymi okrętami zbudowanymi w Argentynie^[1][2] . Projekt jednostek bazował na pozyskanych przez Argentynę po I wojnie światowej niemieckich trałowcach typu Minensuchboot 1915(inne języki), z zastąpieniem napędu parowego silnikami wysokoprężnymi^[2] . Wadą okrętów była słaba stateczność^[2] .

ARA^[a] „Bouchard” zbudowany został w stoczni Astillero Río Santiago(inne języki) w Ensenada^[1][2] . Stępkę okrętu położono w 1935 roku, a zwodowany został 20 marca 1936 roku^[2] [3]. Nazwa jednostki została nadana na cześć argentyńskiego oficera marynarki^[4][5].

Okręt był trałowcem o długości całkowitej 59 metrów, szerokości 7,3 metra i zanurzeniu 2,27 metra^[1][2] . Wyporność standardowa wynosiła 450 ton, a pełna 520 ton^[1][2] [b].

Trałowiec napędzany był przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN o łącznej mocy 2000 KM, poruszające dwiema śrubami^[1][3], co pozwalało osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 15 węzłów^[2] [3]. Okręt zabierał 50 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów^[2] [3].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa pojedyncze działa kalibru 102 mm Bethlehem Mod. 1 L/50 (lub dwa włoskie działa OTO kalibru 100 mm L/47), dwa pojedyncze działka plot. kal. 40 mm Vickers Mark VIII L/39 oraz dwa pojedyncze karabiny maszynowe kalibru 7,7 mm L/94^[1][2] . Wyposażenie trałowe stanowił mechaniczny trał kontaktowy^[2] .

Załoga okrętu składała się z 62 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1][4].

ARA „Bouchard” został przyjęty do służby w Armada de la República Argentina 27 stycznia 1937 roku^[2] [6]. Jednostka otrzymała numer burtowy M-7^[2] [3]. Na początku lat 60. okręt wyposażono w radar^[2] . W lutym 1964 roku okręt został sprzedany do Paragwaju, gdzie wszedł do służby w Armada Paraguaya(inne języki) pod nazwą ARP^[c] „Nanawa” i numerem taktycznym M-1 13 marca tego roku^[2] [7]. Jednostka służyła jako rzeczny okręt patrolowy, a jej uzbrojenie obejmowało dwa podwójne zestawy działek plot. kalibru 40 mm Bofors Mark 1 L/60 oraz dwa pojedyncze wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm L/90^[8] [9]. Liczebność załogi została powiększona do 70 osób^[8] [9]. Na początku lat 90. numer taktyczny okrętu zmieniono na P-01, a wkrótce na P-02^[8] [6]. Bazą okrętu był Asunción^[10][11].

Ostatnie opuszczenie bandery na okręcie odbyło się 15 listopada 2017 roku^[12] [d].

• CEREMONIA DE ARRIAMIENTO DEL PABELLÓN NACIONAL Y GALLARDETE DE GUERRA DE LOS PATRULLEROS P-02 "NANAWA" Y P-04 "TTE FARIÑA". Armada Paraguaya. [dostęp 2021-04-22]. (hiszp.).
• Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Ivan Gogin: BOUCHARD minesweepers (1937-1940). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
• Ivan Gogin: NANAWA patrol craft (1937-1939/1964-1968). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1942. Francis E. McMurtrie (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1942. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1953-1954. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1960-61. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1960. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw - Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1981-82. John E. Moore (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 1991-92. Richard Sharpe (red.). London: Jane’s Defence Data, 1991. ISBN 0-7106-0960-4. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 2004-2005. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 2009-2010. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
• Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).