AMX-13 DCA
AMX-13 DCA w Musée des blindés de Saumur | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja |
gąsienicowa |
Załoga |
3 osoby |
Historia | |
Egzemplarze |
60 |
Dane techniczne | |
Silnik |
8-cylindrowy chłodzony wodą silnik benzynowy SOFAM Model 8Gxb o mocy 186 kW (250 KM) |
Pancerz |
do 25 mm |
Długość |
5,4 m |
Szerokość |
2,5 m |
Wysokość |
3,8 m (z podniesioną anteną radaru); 3,0 m (ze schowaną anteną radaru) |
Prześwit |
0,43 m |
Masa |
17 200 kg |
Osiągi | |
Prędkość |
60 km/h |
Zasięg pojazdu |
300 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
0,6 m |
Rowy (szer.) |
1,7 m |
Ściany (wys.) |
0,65 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 × armata automatyczna Hispano-Suiza HSS-831A kalibru 30 mm |
AMX-13 DCA – francuskie samobieżne działo przeciwlotnicze wykorzystujące podwozie czołgu lekkiego AMX-13.
Na podwoziu umieszczona jest wieża S401A mieszcząca dwie armaty Hispano-Suiza HSS-831A i radar dopplerowski DR-VC-1A Oeil Noir 1 (antena radaru jest w położeniu marszowym składana). Kąt ostrzału armat jest równy 360° w poziomie i od –8° do +85° w pionie. Donośność maksymalna 13 500 m, skuteczna do celów latających 3500 m. Działo AMX-13 DCA zostało przyjęte do uzbrojenia armii francuskiej w 1966 roku.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński , Ryszard Woźniak , Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, s. 11-12, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275 .
- Philip Trewhitt "Opancerzone wozy bojowe", Bellona, Warszawa 2000,ISBN 978-83-11-11491-3