7 Dywizja Piechoty (austro-węgierska)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie |
1918 |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
7 Dywizja Piechoty – wielka jednostka piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia dywizji
7 Dywizja wchodziła w skład XIII Korpusu[1].
W 1910 roku Komenda 14. Brygady została przeniesiona z Petrovaradin (niem. Peterwardein) do Zemun (niem. Semlin). Równocześnie dokonano zmian w jej składzie. Dotychczasowy IR. 39 (bez 2. baonu) został włączony do 13. Brygady Piechoty w miejsce IR. 16, który został podporządkowany komendantowi 72. Brygady Piechoty należącej do 36 Dywizji Piechoty. Z kolei IR. 70 został wyłączony z 14. BP i podporządkowany komendantowi 71. Brygady Piechoty, która także należała do 36 DP. W skład 7 DP zostały włączone IR. 68 i IR. 96, i podporządkowane komendantowi 14. BP. Przed reorganizacją IR. 68 wchodził w skład 64. Brygady Piechoty (32 Dywizja Piechoty), natomiast IR. 96 należał do 71. BP[2][3].
- Komenda 7 Dywizji Piechoty w Osijeku (niem. Esseg)
- 13. Brygada Piechoty w Osijeku
- Węgierski Pułk Piechoty Nr 39 (od 1911 roku bez 2. baonu)
- Węgierski (Slawoński) Pułk Piechoty Nr 78
- Batalion Pionierów Nr 4 w Osijeku
- 14. Brygada Piechoty w Zemun
- Węgierski Pułk Piechoty Nr 68 (bez 1. baonu)
- Węgierski (Chorwacki) Pułk Piechoty Nr 96 (bez 2. baonu)
- Węgierski (Chorwacki) Batalion Strzelców Polnych Nr 31 w Mitrowicy (niem. Mitrowitz)
- Pułk Armat Polowych Nr 38 w Osijeku
- Pułk Armat Polowych Nr 39 w Varaždinie (niem. Warasdin)
W 1912 roku dokonano zmian w składzie 13. Brygady Piechoty[4]. Dotychczasowy IR. 39 został włączony do 98. Brygady Piechoty w Wiedniu należącej do 49 Dywizji Piechoty[5]. W jego miejsce został włączony Węgierski Pułk Piechoty Nr 52 z Budapesztu (bez 2. i 3. baonów), który do tego czasu należał do 61. Brygady Piechoty ze składu 31 Dywizji Piechoty[6]. Ponadto BP. 4 został włączony w skład 62. Brygady Piechoty również należącej do 31 Dywizji Piechoty[7], a w jego miejsce został włączony nowo powstały Batalion Saperów Nr 13 w Osijeku[8]. W 1913 roku skład dywizji nie uległ zmianie[9].
Kadra
- Komendanci dywizji
- FML Alfred Matt[a] (do 1905[12])
- FML Johann von Grivičić[b] (1905[14] – 1910[15])
- GM / FML Vinzenz Fox (1910 – 1914)
- Komendanci 13 Brygady Piechoty
- GM Oskar Alojzy Halecki (1892 – 1894 → urlopowany)
- GM Anton Makowiczka (1897 – 1900 → generał przydzielony do Komendy 10 Korpusu)
- Komendanci 14 Brygady Piechoty
- GM Svetozar Boroević von Bojna (1904 – 1907)
- płk / GM Friedrich Schneller von Mohrthal (od 1907)
Uwagi
- ↑ Alfred Bernhard Josef Edler von Matt (ur. 27 września 1843, zm. 21 sierpnia 1919) po przekazaniu obowiązków komendanta dywizji objął stanowisko szefa sekcji w Ministerstwie Wojny Rzeszy. Z dniem 1 maja 1910 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10][11].
- ↑ Johann von Grivičić (ur. 31 lipca 1852, zm. 1945). Z dniem 1 listopada 1910 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała piechoty[13].
Przypisy
- ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 159.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1910 ↓, s. 133, 151.
- ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 157.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 163.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 141.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 141.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 145.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 1123.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 109.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 103.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 114.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1905 ↓, s. 141.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 59.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 143.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 151.
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
