Moździerz M2 60 mm

Moździerz M2 60 mm
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	licencja Edgar Brandt
Rodzaj	moździerz
Historia
Produkcja seryjna	1940
Wyprodukowano	67 500
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	60 mm
Długość lufy	726 mm
Donośność	ok. 1800 m
Prędkość pocz. pocisku	158 m/s
Masa	lufa 5,81 kg, dwójnóg 7,44 kg, płyta oporowa 5,81 kg, łącznie 19,07 kg
Kąt ostrzału	+40° do +85°
Szybkostrzelność	18 pocisków na minutę
Obsługa	3
Multimedia w Wikimedia Commons

Moździerz M2 – amerykański gładkolufowy moździerz, używany w czasie II wojny światowej, wojny koreańskiej i wojny wietnamskiej jako wsparcie piechoty.

Standardowy lekki moździerz systemu Stokesa-Brandta, produkowany na licencji firmy Edgar Brandt. Miał typową budowę dla moździerzy kal. 81 mm i większych, składającą się z trzech części (lufy, dwójnogu, płyty oporowej); konstrukcja taka, choć ciężka, była solidna i pozwalała na użycie mocniejszych pocisków, co za tym idzie, na osiągnięcie większego zasięgu niż moździerze przeciwnika. Także podobnie do cięższych moździerzy, miał stałą iglicę, co pozwalało na osiągnięcie wysokiej szybkostrzelności^[1].

Lżejsza wersja, T18E6 (po II w. św. przemianowana na M19), pozbawiona dwójnogu i z uproszczoną płytą, była produkowana dla oddziałów spadochronowych. Ważyła jedynie 9 kg, ale miała zasięg zmniejszony do ok. 750 m, ponieważ nie można było do niej używać bomb z dodatkowymi ładunkami miotającymi. Posiadała za to alternatywny spustowy mechanizm iglicy^[1], pozwalający na strzelanie przy niskich kątach podniesienia lufy.